ការយល់ខុសអំពីការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ

ម្តាយដែលបំបៅដោះកូន ជាដំបូង ត្រូវតែនិយាយថា ទឹកដោះម្តាយគឺជាអំណោយដ៏ទេវភាព ដែលមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងទឹកដោះដ៏ទៃបានឡើយ ទោះបីជាវាត្រូវបានផលិតយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រោះវាត្រូវបានផលិតឡើងដោយអ្នកបង្កើតដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ។

ទី១៖ គ្មានអាហារណាដែលម្តាយញ៉ាំ ហើយដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់កូន មិនថាមានរឿងអ្វីនោះទេ ដូច្នេះហើយ គំនិតដែលម្តាយញ៉ាំបែបនេះហើយ ដែលនាំឲ្យកូនកើតពោះវៀនធំ ឬហើមពោះ ឬអ្វីៗបែបនេះតែម្តង។ គំនិតខុសដែលត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ ប៉ុន្តែអាហារខ្លះមានក្លិនដូចជា ខ្ទឹមស ខ្ទឹមបារាំង ស្ពៃក្តោប និងផ្កាខាត់ណា វានាំឱ្យក្លិនទឹកដោះគោយកក្លិនពីអាហារទាំងនេះ ហើយកុមារមិនចូលចិត្តទឹកដោះគោ ហើយពេលខ្លះបដិសេធមិនបរិភោគវា។ ប៉ុន្តែវាមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់កុមារទេប្រសិនបើគាត់ញ៉ាំវា។

ទី២៖ ការដែលម្តាយប៉ះពាល់នឹងភាពត្រជាក់ (ត្រជាក់) នៃរាងកាយរបស់គាត់មិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់កូនទេ ព្រោះទឹកដោះចេញពីរាងកាយម្តាយនៅសីតុណ្ហភាពថេរ មិនថាម្តាយប៉ះនឹងត្រជាក់ ឬកំដៅទេ ដូច្នេះហើយទើបគំនិតដែលថាម្តាយ ត្រូវ​បាន​ប៉ះពាល់​នឹង​ភាព​ត្រជាក់​ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់​កូន​របស់​នាង និង​ជំងឺ​របស់​គាត់​បន្ទាប់​មក គឺ​ខុស​ទាំង​ស្រុង។

ទីបី៖ ជំងឺរបស់ម្តាយមិនអាចរារាំងគាត់ពីការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយទេ លុះត្រាតែគាត់មានជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទ B (Abyssinian ដូចដែលវាត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅ) ហើយនៅពេលដែលឆ្លងមេរោគអេដស៍ និងពីមុន វាជាការហាមឃាត់ប្រសិនបើគាត់ឆ្លងជំងឺរបេង គ្រុនពោះវៀន និងម៉ាល់តា។
ចំណាំ៖ ប្រសិនបើម្តាយមានអាប់សក្នុងសុដន់ វាមិនការពារការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយពីសុដន់ម្ខាងទៀតឡើយ។

ទី៤៖ ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះបញ្ហាដែលទឹកដោះម្តាយតែមួយមុខគ្រប់គ្រាន់ជាអាហារសម្រាប់កូន។ជារឿយៗ កុមារដែលមានវ័យឈានចូលមកដល់គ្លីនិក ហើយពឹងលើការបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយតែប៉ុណ្ណោះ ហើយគិតថានេះជារឿងដ៏ឧត្តម។ ពួកគេពេញចិត្តនឹងរឿងនោះ ហើយម្តាយនៅតែផ្តល់ទឹកដោះដល់ក្មេងប្រុស។ ជាការពិត តាមរយៈការមើល និងពិនិត្យកុមារ យើងឃើញថា គាត់ពិតជាទទួលរងពីកង្វះជាតិដែកយ៉ាងច្បាស់ និងជាសញ្ញាមួយនៃកង្វះជាតិកាល់ស្យូម និងវីតាមីន D ( rickets) ហើយហេតុផលសម្រាប់នេះគឺថាទឹកដោះរបស់ម្តាយផ្តល់ឱ្យកុមារនូវតម្រូវការជាមូលដ្ឋានរបស់គាត់នៅអាយុត្រឹមតែ 4 ខែបន្ទាប់មកយើងត្រូវណែនាំអាហារបន្ថែមជាមួយទឹកដោះគោរបស់នាងហើយមិនមែនទឹកដោះគោថ្មីទេហើយដូច្នេះអាហារូបត្ថម្ភគឺល្អ ឧ។ ការផ្តល់អាហារបន្ទាប់ពីខែទី XNUMX មិនត្រូវបានកំណត់ចំពោះតែទឹកដោះម្តាយទេ។

ទី៥៖ ម្តាយក្រៀមក្រំ ខឹង ឬភ័យ មិនធ្វើបាបកូនទេ បើគាត់បៅទឹកដោះម្តាយ ពេលគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះ ដូច្នេះហើយ គំនិតដែលថាម្តាយតូចចិត្តហើយ បៅដោះកូនគាត់ធ្វើបាបកូននោះ គឺជារឿងខុសទាំងស្រុង។ គំនិត ប៉ុន្តែ​ភាព​សោកសៅ និង​ភ័យ​ពេក​នាំ​ឱ្យ​មាន​ឥទ្ធិពល​លើ​បរិមាណ​ទឹកដោះ​ដែល​បញ្ចេញ​ពី​ម្តាយ ព្រោះ​បញ្ហា​ជា​អ័រម៉ូន និង​រំខាន​ដល់​ចំណង់ ។

ទី៦៖ ទំហំ​សុដន់​ក្រោយ​ពេល​សម្រាល​មិន​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​ពី​បរិមាណ​ទឹក​ដោះ​ដែល​ផលិត​ចេញ​ពី​សុដន់​នេះ​ទេ។​ អ្នក​ម្ដាយ​ជា​ច្រើន​បដិសេធ​គំនិត​បំបៅ​កូន​ដោយ​ទឹក​ដោះ​បន្ថែម​ដោយ​លើក​ហេតុផល​ថា​សុដន់​របស់​ពួក​គេ​បាន​រីក​ធំ​ច្រើន​ក្រោយ​ពេល​សម្រាល។ គំនិតខុស ទំហំនៃសុដន់ដែលត្រូវលាបពណ៌ខ្លាំង ប្រសិនបើទំហំសុដន់ក្រោយសម្រាល គ្មានអ្វីពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងបរិមាណទឹកដោះដែលផលិតចេញពីវាទាល់តែសោះ។

ទី៧៖ ក្នុងករណីរាគ ម្តាយគួរតែបន្តបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ ហើយម្តាយមិនគួរស្តាប់គ្រូពេទ្យណាដែលសុំឱ្យគាត់ឈប់បំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយពីគាត់ ដើម្បីអោយកូនរាគនេះឈប់ទេ ព្រោះនេះខុសទឹកដោះម្តាយ។ មានប្រយោជន៍ណាស់ក្នុងករណីរាគ