contritos corde

Discessi in solitudine cum corde dejecto, et incommodo caput, et fregit cor meum, et effodit se ad exprimendum me et involvendum me nigrum.

Affectus meus fuit plenus cogitationibus et affectibus quas recuperare non valeo, sepultus intra me sicut formavi imaginem illius qui congruit animae meae, faciens me rayhana volare in animae suae. In statu, multum indifferens sum hominibus, non multum fleo, et solum caelum sentio, caelum me sentit, multum aspicio vias et anhelo autumni, non desidero nec quemquam. Me desideria sentit, sumo pic- tus ocimum, flavum Aenean et cactus et colo lilia quasi tota vita mea essent.

Flores in pugillaribus teneo, ubi oblivisci non obliviscor, vel figurarum obliviscor, Deum valde consolandum precor.
Nunc, postquam illum de profundo meo evellere conabar, eumque a me toties rapuit a me, adhuc oblivisci conor, oblitus fui omnia, per quod laedere animam bonam, quae sola deerat. in pace vivere.