gaudium vitae

Et quae sit voluptas vitae, cum non cures quid extra fenestras currus, aedium asymmetricas, funales concinnosas, obscuros accendit, quasi calor vitae ex paucis fenestris emanans oblitus es aperire, sine aulaeis, ne. de humanitate solliciti, civitas;

Tot arbores, tot rosae, tot ubique sitiunt flores, ut ver deducant tellurem, mea tellure, quae parvae urbis meae fines non excedit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Non curas ut infantulus sis, ad omne donum oculi tui non lucent, nec nimis fles quia non inclinas sed surgite, quasi ventus non concutiat pinus. Arbores, non ut omnes, hic omnes sumus, vita ante te stat, ut parva pupa, Accipe manum, pat in scapula, et simul omnia conspice. "Ne ad aliquid", vita susurrat ei.