Nos nunquam illuc

Tantum attingam in armis amantis me sine fine: plus me quam aerem amavit, nec putabat me quiete dormire sine novae patriae somniatione, et simul me putabam. in lecto non lecto sed spinis coccineis dormiturus erat.

Aspirabam partem indelebilium parietum, qui per generationes traduntur, ne desperes, ne disperdas.
Deus eos non incitat ad singula attendere.
Non facit eos esse benignos.
Nos, boni, in corde capimur somnii flavi, omnino grisei et sine colore, in aeternarum ima manibus ambulamus et non attingimus.
Numquam illuc.

Sed vitam tortuosam perdimus.
impedimenta Burm.
Tantum spem habeo.
Et sine spe sum, spes contra omnia rebelles, et nos modo fortes sumus, si in nullo morimur.

In exitu nullae reditus morimur.