Flexilis man

Aliquid cogens ille Flexilis homo, aliquid cum pluvia canoniarum picturarum, lineamenta valde inflata, palpebra ad ultimum vitae exaruit. exusta sum per omnia maria luminis, et lucebam usque ad viam ultimam.

Frustra natare non solum timeo. Absurdum est insculpta iuventutis insculpta memoria, vultus idem, vestitus idem, vox eadem, spiritusque aurae fluctuans, et insusurrans mihi patria. non eadem. Collum tuum molle est, donec vox tua non resurgat, et maestitiam tuam ut infinitas fabulas abscindas. Ad triginta ramos siccos primo vere ramosus sum, et guttam aquarum non inveni, quasi nubes oderit me esse in deserto solitudinis.

Fuisti Flexilis faucium fesso, amicus tuus est noctua et patria adhuc in voragine natat in aere nequit.
Manus tua cartilaginea est, nunquam unda.
Justo innixa fasciae tristi tulip.