D'Ära vun der Kinnigin Elizabeth..e gëllenen Zäitalter..oder d'Ära vun der Zerfall an den Ufank vum Zesummebroch

D'Elisabeth ass am Alter vu 25 de 1952. Februar XNUMX den Troun geklommen, nom Doud vun hirem Papp, dem George VI., wéi Groussbritannien de Stëbs vum Zweete Weltkrich ofgerappt huet. De Quotesystem war nach op der Plaz an de Winston Churchill war Premier Minister.

Zënterhier sinn successive Presidenten, Poopst a Premier Ministere komm a fort, d'Sowjetunioun ass zesummegeklappt an d'britesch Räich ass zesummegefall, a gouf duerch e Commonwealth vun 56 Länner ersat, déi d'Elizabeth an der Schafung instrumental war.

De Professer Vernon Bogdanor, en Expert op der britescher Verfassungsgeschicht, sot: "Keng vun deenen aneren imperialistesche Muechten hunn dat erreecht ... A Groussbritannien sinn enorm sozial a wirtschaftlech Verännerungen op eng friddlech, konsensuell Manéier duerchgefouert ginn ... Dëst ass ganz bemierkenswäert."

Eng zweet Elizabethan Ära?

D'Elisabeth I. regéiert fir 44 Joer am XNUMX. Joerhonnert, eng Period als England d'Golden Zäitalter ugesi wann d'Wirtschaft gewuess an d'Land erweidert.De William Shakespeare huet seng Theaterstécker geschriwwen, déi nach ëmmer op der ganzer Welt vertrueden an opgefouert ginn an zu den Aflossräichsten an all ugesi ginn. Sproochen.

"E puer Leit hunn d'Hoffnung ausgedréckt datt meng Herrschaft eng nei Elizabethan Ära wäert sinn," sot d'Kinnigin an enger Ried iwwer Chrëschtdag 1953. Fir éierlech ze soen, ech fille mech guer net wéi mäi grousse Virgänger (Elizabeth) Tudor.

Well si net interviewt gouf oder hir perséinlech Meenungen iwwer politesch Themen opgedeckt goufen, ass et schwéier hir eege Bewäertung vun hirer längster Herrschaft an der britescher Geschicht ze bestëmmen. Eng Senior Royal Aide sot zu Reuters datt si hir Ierfschaft als eng Saach fir anerer betruecht fir ze beurteelen.

De Verfassungshistoriker David Starkey sot, datt d'Kinnigin hir Roll net als Ausféierung vun enger historescher Period ugesinn huet, awer nëmmen eng Funktioun.

Am 2015 huet hien geschriwwen: "Si huet näischt gemaach oder gesot wat iergendeen sech erënnere wäert. Et gëtt net ernimmt wéinst hirem Alter (well et ass net vun hirem Making oder Choix) oder wéinst soss eppes, mengen ech.

"Ech soen dat net fir ze kritiséieren, et ass einfach eng Unerkennung vun der Wourecht," huet hien derbäigesat. Éischter, et huet e bësse Verflaacht. An ech mengen, d'Kinnigin wäert dat esou huelen. Well si mat nëmmen enger Iddi op den Troun komm ass: d'Fortsetzung vun der kinneklecher Präsenz.

Aner Historiker a Biografen soen dem Starkey seng Meenung sinn ongerecht iwwer d'Performance vun der Kinnigin.

"An enger ëmmer méi chaotescher Welt huet si (Kinnigin Elizabeth) e Gefill vu Stabilitéit ginn," sot den Andrew Morton, deem seng 1992 Biografie vun der Prinzessin Diana Rifft an der kinneklecher Famill verursaacht huet.

E puer soen datt d'Insistenz vun der Kinnigin hir Roll sou gutt wéi méiglech ze maachen an hir Verzweifelung fir Meenungen auszedrécken all Mëssbrauch verursaache kënnen fir hir moralesch Autoritéit iwwer d'Grenze vun alles ze ginn, wat se aus der Realitéit vun hirer Positioun als Kinnigin vum Land bestallt gouf.

hirem Enkel gesot Prënz William An engem Dokumentarfilm vun 2012, "Wat d'Kinnigin konnt maachen ass ... d'Monarchie op déi bescht méiglech Manéier an dat XNUMX. Joerhonnert ze bréngen."

"All Organisatioun muss vill op sech selwer kucken an d'Besëtzung ass eng stänneg evoluéierend Maschinn an ech mengen et wëll tatsächlech eng Reflexioun vun der Gesellschaft sinn, se wëll mat der Zäit bewegen an et ass wichteg fir si dat ze maachen fir hir Iwwerliewe." hien dobäi.

Verfassungsrechtlech huet de Kinnek wéineg praktesch Muechten a gëtt erwaart keng Säit ze huelen.

Wéi och ëmmer, Historiker soen datt d'Elisabeth "mëll" Kraaft ausgeübt huet an d'Monarchie zu engem vereenegt Brennpunkt vun der Natioun gemaach huet am grousse gesellschaftlechen Divisiounen, illustréiert duerch hir berouegend Sendungen am Ufank vun der COVID-19 Pandemie.

Obwuel hir Positioun politesch Kämpf iwwerschreift, géif si de Premier Minister an engem speziellen wöchentlechen Optrëtt treffen.

"Si soen mir hir Belaaschtung oder soen mir wat lass ass oder wa se Problemer hunn an heiansdo kann een och op déi Manéier hëllefen", sot si an engem Dokumentarfilm vun 1992.

"Si wëssen, datt een neutral ka sinn, souzesoen", huet si derbäigesat. Ech mengen et ass zimmlech gutt wéi eng Zort Schwamm ze fillen (dee Schocken absorbéiert).

Fréiere Leader soten datt hir Erfahrung iwwer vill Joer ganz nëtzlech war, wat hinnen erlaabt éierlech ze schwätzen ouni Angscht hir Gespréicher ëffentlech ze maachen.

"Dir kënnt ganz éierlech sinn, oder souguer net reservéiert, mat der Kinnigin," sot den John Major, britesche Premier vun 1990 bis 1997.

Den Tony Blair, deen de Major ersat huet an e Joerzéngt als Premier Minister war, sot: "Si bewäert Situatiounen a Schwieregkeeten a kann se charakteriséieren ouni jeemools eng Indikatioun vu politescher Präferenz ze ginn oder eppes wéi dat. Et ass wonnerbar dat ze gesinn."

E puer Historiker soen datt d'Kinnigin als déi lescht vu senger Aart ugesi gëtt, als Monarch aus enger Zäit wou d'Elite ouni Zweiwel respektéiert goufen. Awer si kann ee vun de gréisste Perséinlechkeeten am Land sinn.

"Et gëtt keen Zweiwel datt si ee vun de gréisste Monarchen ass, net nëmme wéinst hirer Liewensdauer, mee fir hir Period vun Verännerung," sot Anna Whitelock, Professer fir Monarchie Geschicht op der City University of London.

"A wéi d'Elisabeth I ... si huet e spannenden Afloss op Groussbritannien a Groussbritannien an der Welt," huet si bäigefüügt.