Ausser meng Léift fir hien

Hien gräift mäi klenge Fanger vun allem wou ech net entkommen kann wann ech mech schummen Hien wëll eppes fir datt mir déi eenzeg Péng entkommen déi mir aus Léift ëmbréngen Hien huet ëmmer nach näischt gär wat ech an der Hand halen An hien huet nach ëmmer gär fir e Läffel Zocker a mir Téi ze setzen.

Hien huet mech net gär fir eng laang Zäit roueg ze sinn, awer dat war eng laangfristeg Krankheet, an eng Persoun muss sech no enger Millioun Versich an e bësse Frustratioun langweilen, et ass net d'Schold vun der Léift datt se fir eis erstallt gouf nëmmen, an et ass net seng Schold, datt hien net probéiert eng Hoffnung ze fänken, déi eigentlech aus der Séil vun der Séil existéiert, an et ass net meng Schold, datt mäin Häerz briechen kéint wann ech fort.

Et ass nach ëmmer en Antidot tëscht zerbriechleche Rippen an enger Gei, där hir Musek ni verschwënnt, trotz all Heesheet, déi ech an d'Loft geheit hunn an alles tëscht eis erstéckt.
Hien hellt nach ëmmer Jasmin fir mech, an wëschen mäi Mond mat Servietten beim Iessen, hien mimicéiert nach ëmmer meng Aen déi vun him géint meng Nues fortlafen, hien gitt mir gär Iessen, an d'Waasserfläsch fir mech op, an d'Tréinen falen aus mengen Aen aus Laachen.
Hie war zu deenen, déi d'ganz Welt gespott hunn, ausser meng Léift fir hien.