ഇംഗ്ലണ്ടിൽ വിവാഹമോചനത്തിനുള്ള മാർഗമാണ് ഭാര്യമാരെ വിൽക്കുന്നത്

പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിനും പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിനും ഇടയിൽ, ഭാര്യമാരെ വിൽക്കുന്ന ഒരു സവിശേഷ പ്രതിഭാസത്തിന്റെ ആഘാതത്തിൽ ഇംഗ്ലണ്ട് ജീവിച്ചു, ആ കാലഘട്ടത്തിൽ, ആരോ സമർപ്പിച്ച പരസ്യം കാണാൻ പത്രം തുറക്കുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്. ഒരു മാർക്കറ്റിൽ ഒരു പൊതു ലേലത്തിൽ അവന്റെ ഭാര്യയെ വിൽക്കുക.

പല ചരിത്ര സ്രോതസ്സുകളും അനുസരിച്ച്, 1780 നും 1850 നും ഇടയിൽ, ഇംഗ്ലണ്ട് 300 ലധികം ഭാര്യമാരെ ലേലം ചെയ്തു.

1857-ന് മുമ്പ്, ഇംഗ്ലണ്ടിൽ വിവാഹമോചനത്തിന്റെ വ്യവസ്ഥകളെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന നിയമങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നു. വിവാഹം റദ്ദാക്കണമെങ്കിൽ ഇംഗ്ലീഷുകാർക്ക് പാർലമെന്റിന്റെ അംഗീകാരവും സഭയുടെ പിന്തുണയും വാങ്ങേണ്ടി വന്നു.

ഈ വിഷയം ഈ ഉന്നത അധികാരികളുടെ മുമ്പാകെ കൊണ്ടുവരേണ്ടതായതിനാൽ, വിവാഹം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള ചെലവ് അമിതമായിരുന്നു, പലപ്പോഴും 3000 പൗണ്ടിൽ തീർപ്പാക്കി.

വർധിച്ചുവരുന്ന ചെലവുകളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ, സമ്പന്നർക്ക് മാത്രമേ അവരുടെ ഇഷ്ടാനുസരണം വിവാഹബന്ധം അവസാനിപ്പിക്കാൻ കഴിയൂ, പകരം, മറ്റ് ക്ലാസുകളിലെ അംഗങ്ങൾ അവരുടെ ദാമ്പത്യജീവിതത്തിന് വിരാമമിടാൻ ബദൽ മാർഗങ്ങൾ അവലംബിച്ചു.

ഉഭയ സമ്മതത്തോടെയുള്ള വിവാഹമോചനം വേണ്ട

ഇംഗ്ലീഷ് നിയമത്തെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, പാർലമെന്റിൽ പോകാതെ പരസ്പര സമ്മതത്തോടെ ഭാര്യാഭർത്താക്കന്മാർ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്ന ആശയം നിരസിച്ചു, കാരണം ഭർത്താവിന് ഭാര്യ വീട് വിട്ടാൽ എവിടെ പോയാലും അവളുടെ എല്ലാ ചലനങ്ങളും നിരീക്ഷിക്കാൻ കഴിയും. അവിശ്വസ്തതയ്ക്ക് അവളെ ചുമത്താനും കേസെടുക്കാനും കഴിയും.

കൂടാതെ, ഇംഗ്ലീഷ് നിയമത്തിലെ ബഹുഭാര്യത്വ നിരോധനം കാരണം ഒരു പുരുഷന് തന്റെ ആദ്യ വിവാഹം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് രണ്ടാമത്തെ സ്ത്രീയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

വിവാഹച്ചെലവ് താങ്ങാനാവാതെ, ഇടത്തരം, ദരിദ്ര വിഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വിവാഹിതർ ലേലം ചെയ്ത് തങ്ങളുടെ ദുരിതപൂർണമായ കുടുംബജീവിതത്തിന് വിരാമമിട്ടു.

ഈ പ്രതിഭാസം ദരിദ്രമായ ഇംഗ്ലീഷ് പ്രദേശങ്ങളിൽ വ്യാപകമായി പ്രചരിച്ചു, അവിടെ സ്ത്രീയെ പുരുഷന്റെ സ്വകാര്യ സ്വത്തിന്റെ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി, രണ്ടാമത്തേതിന് വീടിന്റെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങൾ പോലെ തന്നെ അയാൾക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം അത് വിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

ഈ പ്രതിഭാസത്തെക്കുറിച്ച് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ടത് അനുസരിച്ച്, ഇംഗ്ലീഷുകാരൻ തന്റെ ഭാര്യയെ പൊതു മാർക്കറ്റിലേക്കോ മൃഗങ്ങളെ വിൽക്കാൻ നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള മാർക്കറ്റിലേക്കോ കൊണ്ടുപോയി വിൽപ്പന പട്ടികയിൽ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ് അവളുടെ കഴുത്തിലോ അരക്കെട്ടിലോ കൈത്തണ്ടയിലോ ഒരു കയർ വയ്ക്കുമായിരുന്നു.

വില്പനയ്ക്ക് മേശപ്പുറത്ത് ഭാര്യ

തുടർന്ന് ഭാര്യ ലേലപ്പെട്ടിയുടെയോ മേശയുടെയോ മുകളിൽ കയറി വിൽപ്പന പ്രക്രിയ ആരംഭിക്കുന്നു.

പൂർത്തിയായപ്പോൾ, വിലപേശൽ ആഘോഷിക്കാൻ ഭാര്യയും ഭർത്താവും ബാറിലേക്ക് പോകുന്നു.

ഭാര്യമാരെ വിൽക്കുന്നതിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഇത് ഇംഗ്ലീഷ് അധികാരികൾ അംഗീകരിച്ച നിയമവിരുദ്ധമായ ഒരു സമ്പ്രദായമായിരുന്നു, കാരണം ഈ വിൽപ്പന ദാമ്പത്യ പ്രശ്നങ്ങൾ അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രതീകാത്മക വിവാഹമോചനം മാത്രമായിരുന്നു.

കൂടാതെ, ഇത്തരത്തിലുള്ള വിൽപ്പനയുടെ മിക്ക കേസുകളും ഭാര്യയുടെ സമ്മതത്തോടെയാണ് നേടിയത്, അവിടെ രണ്ടാമത്തേത് അവളുടെ ഭർത്താവുമായി യോജിക്കുന്നു, കൂടാതെ വിൽപ്പന പ്രക്രിയ ഒരു നിർദ്ദിഷ്ട വ്യക്തിക്ക് പ്രതീകാത്മക വിലയ്ക്ക് സംഘടിപ്പിക്കുകയും ചിലപ്പോൾ ഒരു പൗണ്ടിൽ കൂടരുത്.

ഇതിനിടയിൽ, 1733-ൽ, സാമുവൽ വൈറ്റ്‌ഹൗസ് എന്നയാൾ തന്റെ ഭാര്യ മേരി വൈറ്റ്‌ഹൗസിനെ മാർക്കറ്റിൽ തോമസ് ഗ്രിഫിത്ത്‌സ് എന്നയാൾക്ക് ഒരു പൗണ്ടിന് വിറ്റ ആദ്യത്തെ ഭാര്യ-വിൽപ്പനകളിലൊന്നിന് ബർമിംഗ്ഹാം സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു.

1832-ൽ ജോസഫ് തോംസൺ എന്ന ഇംഗ്ലീഷുകാരൻ തന്റെ ഭാര്യയെ ഒരു പൗണ്ടിൽ താഴെ വിലയ്ക്ക് വിറ്റു.

വിൽപ്പനയ്ക്കിടെ, രണ്ടാമൻ തന്റെ ഭാര്യയുടെ ഗുണങ്ങളും ദോഷങ്ങളും അവതരിപ്പിച്ചു, അവളെ ഒരു പാമ്പായി വിശേഷിപ്പിച്ചു, എന്നാൽ പശുക്കളെ കറക്കാനും പാചകം ചെയ്യാനും പാടാനുമുള്ള അവളുടെ കഴിവുകളെ അദ്ദേഹം പ്രശംസിച്ചു. വിവാഹമോചന നടപടികൾ സുഗമമാക്കുകയും എല്ലാവർക്കുമായി അവരെ പ്രാപ്യമാക്കുകയും ചെയ്ത ഇംഗ്ലീഷ് പാർലമെന്റ് നിയമത്തെ തുടർന്ന് 1857 മുതൽ ഭാര്യമാരുടെ വിൽപ്പന ക്രമേണ കുറഞ്ഞു, അങ്ങനെ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ ഈ വിചിത്രമായ ആചാരം അവസാനിപ്പിച്ചു.