ഇത് സംഭവിക്കുന്നത് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാകാത്ത ഘട്ടമാണ്, നിങ്ങൾ "മുമ്പ് നിങ്ങൾക്ക് സംഭവിച്ചതുപോലെ മടങ്ങിവരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു."

പിന്നാലെ ഒരു സ്റ്റേജ്..

പിന്നെ നിനക്കൊരു തെറ്റുപറ്റിയെന്നും അത്രത്തോളം അവനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ പാടില്ലായിരുന്നു എന്നും ഉറപ്പായ ഘട്ടം.

കാലാകാലങ്ങളിൽ നിങ്ങളിൽ വരുന്ന ഒരു വികാരമാണ്... തിരിച്ചുപോകാൻ നിങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന... "ക്ഷമിക്കാത്ത" പാപം ക്ഷമിക്കാൻ നിങ്ങൾ ഉദ്ദേശിക്കുന്നു...

നിങ്ങൾ തെറ്റുകാരനാണെന്നും നിങ്ങളെപ്പോലെ കാണപ്പെടുന്നത് അവൻ മാത്രമാണെന്നും നിങ്ങൾ സ്വയം ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു, എന്നിട്ട് നിങ്ങൾ സ്വയം വഴക്കുണ്ടാക്കുകയും അവളെ ദുർബലയാണെന്ന് ആരോപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, തുടർന്ന് നിങ്ങൾ കൊതിക്കുകയും നിങ്ങളെ അവഗണിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, തുടർന്ന് നിങ്ങൾ സ്വയം വീണ്ടും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നു.

ഒറ്റപ്പെടലിനും സങ്കടത്തിനും ഏകാന്തതയ്‌ക്കായുള്ള ആഗ്രഹത്തിനും നിങ്ങൾ ഇടപഴകുന്നതും പൊതുവെ കാര്യങ്ങളുടെയോ ജീവിതത്തിന്റെയോ മൂല്യം അനുഭവിക്കാത്തതും നിങ്ങൾക്ക് ചുറ്റുമുള്ളതെല്ലാം മങ്ങിയതായി തോന്നുന്നതും ഇതാണ്.

അങ്ങനെ നിങ്ങൾ ആളുകളുമായി കൂടുതൽ അടുക്കുന്നു... നിങ്ങൾ സാമൂഹികമായി മാറുന്നു, നിങ്ങൾ കാണാത്ത കാര്യങ്ങൾ നിങ്ങൾ കാണുന്നു, ഒരു നല്ല നാളെയെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ സ്വപ്നം കാണുന്നു, നിങ്ങൾ കാര്യങ്ങളെ പുതിയ കണ്ണോടെ നോക്കുന്നു...

ഇതാണ് നിങ്ങളെ വീണ്ടെടുക്കൽ ഘട്ടത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നത്.

ഇവിടെ നിങ്ങൾ ആ വ്യക്തിയെ വെറുക്കുകയില്ല; നേരെമറിച്ച്, നിങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് ആശംസകൾ നേരും, സ്വയം ആശംസിക്കുന്നു, കൂടാതെ യഥാർത്ഥവും അപൂർണ്ണവുമായ അനുഭവത്തിനായി ആകാംക്ഷയോടെ തിരയാൻ തുടങ്ങും...!

ആ വ്യക്തി നിങ്ങളുടെ ഓർമ്മയിൽ നിന്ന് ശാശ്വതമായി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു... ജീവിതത്തിലെ നിരവധി ആശങ്കകളും പ്രശ്‌നങ്ങളും ഉള്ളതിനാൽ, ഒരു ദിവസം നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ഫേസ്ബുക്ക് അക്കൗണ്ടിൽ പ്രവേശിച്ച് അഞ്ച് വർഷം മുമ്പ് നിങ്ങൾ ആ വ്യക്തിയെ എത്രമാത്രം മിസ്‌ ചെയ്യുന്നുവെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്ന ഒരു പ്രസിദ്ധീകരണം കണ്ടെത്തുന്നു. ...

ഒരു നാരങ്ങ അതിന്റെ പേരിനെക്കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും ഓർക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതുപോലെ നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ തലച്ചോറിനെ ഞെരുക്കുന്നു; പക്ഷേ ഫലമുണ്ടായില്ല.”

.

"അത് അഹങ്കാരമോ അഹങ്കാരമോ ആയിരുന്നില്ല, അതൊരു കെടുത്തലായിരുന്നു."