പിന്നെ ഞാൻ ഒരു ചിറകുള്ള പക്ഷിയാണ്

സിംഹം.

നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ പറ്റി ഞാൻ പറയുമായിരുന്നു, മഞ്ഞപ്പൂക്കളും കരുവാളികളും, കേൾക്കാതെ കണ്ണിൽ തുള്ളുന്ന ഒത്തിരി സ്നേഹവും, പെട്ടെന്ന് വാടാത്ത മഞ്ഞ മുല്ലപ്പൂ പെറുക്കി നെറ്റിയിൽ ചാർത്തുന്നു.

ഞങ്ങളെ യോജിപ്പുള്ള ദമ്പതികളാക്കുന്ന എല്ലാ സംഭാഷണങ്ങളും ഞാൻ തിരഞ്ഞെടുക്കുകയായിരുന്നു, ഞാൻ എല്ലായ്പ്പോഴും പരാജയപ്പെട്ടു, കാരണം ഞാൻ എല്ലാം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു, എന്നിൽ ഒന്നും അവശേഷിക്കുന്നില്ല, പകുതി മങ്ങിയ ശബ്ദം മാത്രം അവശേഷിക്കുന്നു, കുറച്ച് അക്ഷരങ്ങൾ മന്ത്രിക്കുന്നു, ഞങ്ങളെ ഒന്നിപ്പിക്കുന്ന എല്ലാറ്റിലേക്കും ഞാൻ ഓടുന്നു, ഞാൻ പരാജയപ്പെടുന്നു. , ഞാൻ വെറുതെയായതുപോലെ.

പിന്നെ എങ്ങനെയിരിക്കും, ഒരു പ്രയോജനമാണെങ്കിലും, ഞാൻ ഇവിടെ, മേൽക്കൂരയ്ക്കും തറയ്ക്കും ഇടയിൽ കുടുങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ.. രാത്രി ആത്മാവിനെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ച് അതിന്റെ പ്രഭാവലയം കടന്നുപോകുന്നു, ഒരൊറ്റ ചിറകുള്ള പക്ഷിയെപ്പോലെ, പറക്കാൻ കഴിയാതെ.

കരഞ്ഞിട്ടും ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നതുപോലെ മനോഹരവും വൈരുദ്ധ്യാത്മകവുമായ എല്ലാറ്റിനോടും ഞാൻ അന്നും ഇന്നും പ്രണയത്തിലാണ്.

ഹേ ലെയ്ത്ത്.
കരച്ചിലിന് തീയിൽ ദഹിപ്പിക്കാനാവാത്ത ഹൃദയമുണ്ട്, ലൈത്ത്, എന്റെ ആത്മാവ് നിനക്കായി കൂടുതൽ വേദനിക്കുന്നതുപോലെ.