sħaba waħda

Il-biża’ tiegħi kien fih, għax kien etern, kien etern f’kull mod, tlajt minnu, u ddawwar madwaru, ma kien jimpurtah minn ħadd, bħal xitella tal-ħabaq li ġejja mill-assurdità. Iħobb il-kaktus għax kien tant solitarju u deflated, ma kontx naf li jista’ jżomm daqstant pjanti ħdejh. Il-biża’ tiegħi kienet maqbuda fiha u xorta ma ridtx naħrab.

Kont qed itir u niżlet fuq idejh bħal ħamiema.
Inħobb inżomm miegħu bħal tifla ċkejkna li twaħħal ma’ missierha minkejja r-rabja tiegħu għax insiet tiekol. Inħobb kif jgħidli stejjer strambi, u kif jagħmilni xi ħaġa inviżibbli u intanġibbli.

Meta jiġi, iż-żmien jevapora bħallikieku ma kienx. Inħobb kif sirt min jien, miegħu. Fejn m’għadniex sħaba waħda, sirna sħaba waħda.