စာနာစိတ်၊ မျိုးရိုးဗီဇရောဂါအသစ်

ပြင်သစ်-ဗြိတိသျှ လေ့လာမှုတစ်ခုအရ စာနာမှုသည် အခြားသူများကို နားလည်နိုင်ပြီး ၎င်းတို့၏ခံစားချက်များကို အာရုံစိုက်နိုင်မှုမှာ လူသားများ၏ စာနာမှုသည် ဘဝအတွေ့အကြုံ၏ ထုတ်ကုန်တစ်ခုဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် မျိုးဗီဇနှင့်လည်း အနည်းငယ်ဆက်စပ်နေကြောင်း ပြသခဲ့သည်။
ဤတွေ့ရှိချက်များသည် လူနာ၏ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံခြင်းမှ ဟန့်တားသည့် အထီးကျန်စိတ်ဝေဒနာကို နားလည်ခြင်းအတွက် နောက်ထပ်ခြေလှမ်းတစ်ရပ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။

Translational Psychiatry ဂျာနယ်တွင် တနင်္လာနေ့က ထုတ်ဝေခဲ့သော လေ့လာမှုတွင် ပါဝင်ခဲ့သော Pasteur Institute က ၎င်းသည် လူပေါင်း 46 ကျော်ထံမှ အချက်အလက်များကို အသုံးပြု၍ စာနာမှုဆိုင်ရာ မျိုးဗီဇဆိုင်ရာ အကြီးမားဆုံး လေ့လာမှုဖြစ်ကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။
စာနာမှုကို တိုင်းတာခြင်းအတွက် တိကျသောစံနှုန်းများမရှိသော်လည်း သုတေသီများသည် ကိန်းဘရစ်ခ်ျတက္ကသိုလ်မှ ၂၀၀၄ ခုနှစ်တွင် ပြင်ဆင်သည့်မေးခွန်းများပေါ်တွင် အခြေခံထားသည်။

မေးခွန်းလွှာ၏ရလဒ်များကို လူတစ်ဦးစီအတွက် ဂျီနိုမ် (မျိုးရိုးဗီဇမြေပုံ) နှင့် နှိုင်းယှဉ်ခဲ့သည်။
“စာနာမှု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသည် မျိုးရိုးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပြီး အနည်းဆုံး ဤအင်္ဂါရပ်၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံသည် မျိုးရိုးလိုက်ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်” ဟု သုတေသီများက တွေ့ရှိခဲ့သည်။
ကိန်းဘရစ်ချ် တက္ကသိုလ်၏ အဆိုအရ အမျိုးသမီးများသည် “ပျမ်းမျှအားဖြင့် အမျိုးသားများထက် စာနာနားလည်မှု ပိုရှိသော်လည်း၊ ဤခြားနားချက်သည် DNA နှင့် မသက်ဆိုင်” ကြောင်း လေ့လာမှုအရ သိရသည်။
အမျိုးသားနှင့်အမျိုးသမီးကြားစာနာမှုကွာခြားချက်မှာ ဟော်မုန်းများကဲ့သို့သော မျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာအချက်များထက် “ဇီဝဗေဒဆိုင်ရာအချက်များ” သို့မဟုတ် လူမှုရေးဆိုင်ရာအချက်များကဲ့သို့သော “ဇီဝမဟုတ်သောအချက်များ” ကြောင့်ဖြစ်သည်။
လေ့လာမှု၏စာရေးဆရာတစ်ဦးဖြစ်သည့် Simon Cohen က “စာနာမှုဆိုင်ရာ မျိုးရိုးဗီဇကို ရည်ညွှန်းခြင်းမှာ အထီးကျန်ဆန်သူများ၊ အခြားသူများ၏ခံစားချက်ကို မြင်ယောင်ရန်ခက်ခဲသော အထီးကျန်သူများကဲ့သို့ လူများကို နားလည်နိုင်စေပြီး အခြားသူများ၏ခံစားချက်များကို ဖတ်ရှုရန်ခက်ခဲခြင်းသည် ပိုမိုခိုင်မာသောအတားအဆီးဖြစ်လာနိုင်သည်။ တခြားမသန်စွမ်းတွေထက်။"