များသောအားဖြင့် နေ့ခင်းလက်ဖက်ရည်သောက်.. ဘုံဗိမာန်ကနေ အိမ်တွေအထိ

နေ့ခင်းလက်ဖက်ရည်သောက်ပွဲနှင့် လက်ဖက်ရည်သောက်ပွဲများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏အမွေဆက်ခံသည့်လူမှုရေးထုံးတမ်းစဉ်လာများဖြစ်လာကြပြီး ၎င်းတို့၏ကျက်သရေရွှင်လန်းမှုကြောင့် ကမ္ဘာ့နေရာအနှံ့အပြားတွင် ပျံ့နှံ့ရောက်ရှိခဲ့ကြသော်လည်း ဤအမွေဆက်ခံသည့်ဓလေ့သည် မည်သည့်အရပ်က လာသနည်း၊ လက်ဖက်ရည်နှင့် စားပွဲများကို ရှေးဦးစွာဆင်နွှဲခဲ့ကြသည့် လူမျိုး၊ အဲဒါ တစ်ဖက်တွင် လက်ဖက်ရည်သည် ခန္ဓာကိုယ်အတွက် လိုအပ်သော အရည်များကို ထောက်ပံ့ပေးသည်။တစ်ဖက်တွင်မူ တခါတရံတွင် ၎င်းကို သောက်ရန် သာယာသောအချိန်ကို တွေ့သည်။

လက်ဖက်ရည်သည် တစ်နေ့လျှင် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြုလုပ်လေ့ရှိသည့် နေ့စဉ်အလေ့အထဖြစ်ပြီး ကော်ဖီအပြင် ကမ္ဘာပေါ်တွင် အကျော်ကြားဆုံးသော အဖျော်ယမကာဖြစ်သော်လည်း လက်ဖက်ရည်သောက်ပွဲများကို ဥရောပမှ အထူးသဖြင့် ဗြိတိန်မှ ကမ္ဘာသို့ စတင်ရောင်းချခဲ့သည်။

လက်ဖက်ရည်သည် ရေပြီးနောက် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ဒုတိယမြောက် အသောက်များဆုံး သောက်စရာဖြစ်ပြီး ယဉ်ကျေးမှုများစွာနှင့် လူမှုရေးပွဲများစွာတွင် ကျော်ကြားမှုရရှိကာ အထူးသဖြင့် တရုတ်နှင့် ဂျပန်တို့တွင် လက်ဖက်ရည်သောက်ပွဲများ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ခေတ်မီလက်ဖက်ရည်အမျိုးအစားများနှင့် ၎င်း၏ပြင်ဆင်မှုတို့ကို ပြသရာတွင် အနုပညာသည် ဇာတိဖြစ်ပြီး၊ လူမှုရေးပွဲများတွင် လက်ဖက်ရည်သည် အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သည့် အရှေ့အလယ်ပိုင်းတွင်လည်း ပြသထားသည်။

White Tea ရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေက ဘာတွေလဲ။

လက်ဖက်ရည်၏မူရင်းအိမ်သည် အာရှအရှေ့ပိုင်းတွင် တည်ရှိပြီး တရုတ်မှတ်တမ်းများတွင် ဘုရင် “Shenoq” သည် လက်ဖက်ရည်ပူပူပြုတ်ရည်ကို တရုတ်နိုင်ငံတွင် အဖျော်ယမကာအဖြစ် မိတ်ဆက်ပေးခဲ့သူဖြစ်သည်။ ရေနွေးထဲတွင် လက်ဖက်ရွက်၏ အာနိသင်ကို မတော်တဆ တွေ့ရှိပြီးနောက်၊ တရုတ်မှ လက်ဖက်ခြောက်သည် ဂျပန်နှင့် အိန္ဒိယသို့ ပြောင်းရွှေ့ပြီးနောက် အရှေ့တိုင်းတွင် ကျယ်ပြန့်စွာ ပျံ့နှံ့စေခဲ့သော တူရကီနိုင်ငံသို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။

အရေးအပါဆုံးထုတ်လုပ်သည့်နိုင်ငံများမှာ အိန္ဒိယ၊ တရုတ်၊ သီဟိုဠ်ကျွန်း၊ အင်ဒိုနီးရှားနှင့် ဂျပန်တို့ဖြစ်ပြီး အရေးအကြီးဆုံး တင်သွင်းသည့်နိုင်ငံများမှာ ဗြိတိန်၊ အမေရိကန်၊ သြစတြေးလျနှင့် ရုရှားတို့ဖြစ်သည်။

ဗြိတိန်တွင် လက်ဖက်ရည်သည် 1660 ခုနှစ်ကတည်းက စတင်တင်သွင်းလာသောကြောင့် ၎င်းတွင် အထင်ရှားဆုံး အမျိုးသားအဖျော်ယမကာအဖြစ် ဖော်ပြနိုင်ပြီး ၎င်း၏အမည်သည် ထိုပူပူနွေးနွေးအအေးနှင့်သာ သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိသော်လည်း ဗြိတိသျှတို့ စားသုံးသော သရေစာနှင့် ဆက်စပ်နေသည်။ နေ့ခင်းပိုင်း နောက်ဆုံးစာရင်းဇယားတွေအရ ဗြိတိသျှတွေထက် ပိုသောက်တာ သတိပြုစရာပါ။ လူတစ်ဦးလျှင် လက်ဖက်ရည် ၂ ကီလိုဂရမ်နှုန်းဖြင့် နှစ်စဉ် လက်ဖက်ရည်ခွက် ၆၀ ဘီလီယံကျော်ရှိသည်။ယင်းက ဗြိတိန်တွင် လက်ဖက်ခြောက်ဝယ်လိုအား ကြီးမားရခြင်း၏ အကြောင်းရင်းနှင့် ဤဓလေ့ထုံးတမ်း၏ သမိုင်းဝင်အမြစ်တွယ်မှုကား အဘယ်နည်း။

ဗြိတိန်သို့လက်ဖက်ရည်ဝင်ရောက်မှု၏သမိုင်းကြောင်းစုံစမ်းစစ်ဆေးမှုတွင်ဥရောပရှိလက်ဖက်ရည်သမိုင်းဆိုင်ရာဗြိတိသျှ "T-Muse" စာစောင်ကိုကျွန်ုပ်တို့သတိပြုမိနိုင်သည် - "ဆယ့်ခုနစ်ရာစုတွင်ဥရောပသို့လက်ဖက်ရည်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်၊ ပြင်သစ်သည်နှစ်သက်လာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် ဘုရင် Louis ဆယ့်ခြောက်ယောက်မြောက် ဘုရင်က ဂေါက်ရောဂါ (ခြေချောင်းများတွင် သွေးခဲရောဂါ) ကို ကျော်လွှားနိုင်မည်ဟု ယုံကြည်သောကြောင့် ပြင်သစ်မင်းမျိုးမင်းနွယ်များက စတင်သောက်သုံးလာကြသည်။

လက်ဖက်ခြောက်ကို အန္တရာယ်ဖြစ်စေတဲ့ အခြေအနေတွေက ဘာတွေလဲ။

လက်ဖက်ရည်သည် အင်္ဂလန်သို့မရောက်မီ ၂၂ နှစ်ကျော်က ပြင်သစ်နိုင်ငံသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီး "Te Meuse" သည် ပြင်သစ်လူမျိုး "Madame Seven" ၏ အရေးအပါဆုံးသော သမိုင်းပညာရှင်အဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသော ဆယ့်ခုနစ်ရာစုတွင် ဥရောပလူမှုရေးသမိုင်းကြောင်းကို အခြေခံကာ လက်ဖက်ရည်ခေတ်ကို အဆုံးအဖြတ်ပေးခဲ့သည်။ ပေါ်တူဂီမင်းသမီး ကက်သရင်းနှင့် ချားလ်စ် ၂ တို့၏ လက်ထပ်ထိမ်းမြားမှုဖြင့် အင်္ဂလန်သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ အေဒီ ၁၆၂၂ တွင် ပေါ်တူဂီသည် ၎င်း၏ ဆိပ်ကမ်းများကို အာဖရိကနှင့် အာရှရှိ ၎င်း၏ ကိုလိုနီနယ်မြေများတွင် အသုံးပြုခွင့် ပေးခဲ့ပြီး လက်ဖက်ရည်သည် ကုန်သွယ်မှုလမ်းကြောင်းသစ်မှ အင်္ဂလန်သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။

Charles II သည် သူ၏ပေါ်တူဂီဇနီးနှင့်အတူ ထီးနန်းပြန်ရပြီးနောက်၊ ပြည်နှင်ဒဏ်ခံရသောကာလတွင် ဟော်လန်တွင်နေထိုင်ပြီးနောက်တွင် လက်ဖက်ရည်ကို ပေါများစွာသောက်လာကာ ၁၇ ရာစုအကုန်တွင် အထူးသဖြင့် အင်္ဂလန်တွင် အမျိုးသားအသောက်များဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဘုရင်မကြီး Anne ကို ထီးနန်းအပ်နှင်းခြင်းနှင့်အတူ Duchess သည် Seven Bedford "Anna" ကို နေ့ခင်းဘက်တွင် ငိုက်မျဉ်းစေသည်ဟု စောဒကတက်ခဲ့ပြီး ထိုအချိန်တွင် လူတို့သည် ထမင်းနှစ်နပ်သာ စားရသည့် ဓလေ့ထုံးစံဖြစ်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ နေ့; ညနေ ရှစ်နာရီခန့်တွင် နံနက်စာနှင့် ညစာကို စားကြပြီး Duchess အတွက် ဖြေရှင်းချက်မှာ နေ့ခင်းဘက် အဝတ်လဲခန်းတွင် သူမ တိတ်တဆိတ် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်နှင့် ကိတ်မုန့်တစ်ရွက် သောက်ရန်ဖြစ်သည်။

ထို့နောက် Duchess သည် Webern Abbey တွင်သူမ၏အခန်းတွင်သူမ၏သရေစာများကိုဝေမျှရန်သူငယ်ချင်းများကိုဖိတ်ခေါ်ပြီး၎င်းသည်နွေရာသီအစဉ်အလာတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့ပြီး Duchess သည်လန်ဒန်သို့ပြန်လာသောအခါသူတို့အားလက်ဖက်ရည်သောက်ရန်နှင့်လမ်းလျှောက်ရန်တောင်းဆိုသောသူငယ်ချင်းများထံကတ်များပေးပို့ခဲ့သည်။ လယ်တွေ။

အတွေးအခေါ်နှင့် ဓလေ့ထုံးတမ်းများ အလွန်မြင့်မားလာကာ အထက်တန်းစားလူမှုရေး လူတန်းစားများက ၎င်းတို့၏ ပုံဆွဲခန်းထဲသို့ပင် ပြောင်းရွှေ့သွားကာ အထက်တန်းစား လူ့အဖွဲ့အစည်း အများစုသည် နေ့ခင်းဘက် အဆာပြေစားကြသည်။

၁၆ ရာစုအတွင်း ဗြိတိန်ရှိ လက်ဖက်ခြောက်ကို မြင့်မားသောစျေးနှုန်းဖြင့် ရောင်းချခဲ့သည်ကိုလည်း သတိပြုသင့်သည်။ တစ်ကီလိုဂရမ် အလေးချိန် ပေါင် နှစ်ထောင်ခန့် အလေးချိန်ရှိပြီး ယနေ့ခေတ်တွင် ပေါင်နှစ်ထောင်ခန့် အလေးချိန်ရှိပြီး ကုသရန်အတွက် အစပိုင်းတွင် အသုံးပြုခဲ့သည်။၎င်း၏စျေးနှုန်းကြီးမြင့်မှုနှင့် ဗြိတိန်သို့ မှောင်ခိုတင်သွင်းမှု များပြားလာကာ တစ်နည်းမဟုတ်တစ်နည်း သယ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ လက်ဖက်ရည်ကို အခြားပစ္စည်းများနှင့် မသမာခြင်း၊ မိုးမခနှင့် ပိုးမွှားများကဲ့သို့ အခွန်အခများကို 22% လျှော့ချရန် ဥပဒေထုတ်ပြန်ပြီး 119 ခုနှစ်အထိ ဆက်လက်တည်ရှိနေခဲ့ပြီး မှောင်ခိုလုပ်ငန်းများကို ရပ်တန့်ကာ လိမ်လည်မှုရာခိုင်နှုန်းကို လျှော့ချကာ တင်းကျပ်သော ဥပဒေတစ်ရပ် ထုတ်ပြန်ပြီး 1784 ခုနှစ်အထိ၊ လက်ဖက်ခြောက်ရောင်းချခြင်း၊ ဝယ်ခြင်း သို့မဟုတ် လိမ်လည်လှည့်ဖြားခြင်းတို့ကို ခံစားပိုင်ခွင့်ရှိကြောင်း သက်သေပြနိုင်သူ မည်သူမဆိုအပေါ် ပြစ်ဒဏ်များချမှတ်ခြင်း။

ဗြိတိန်တွင် လက်ဖက်ရည်သည် ထိုခေတ်များနောက်ပိုင်းတွင် အငြင်းပွားဖွယ်မရှိသော ပထမဆုံးအဖျော်ယမကာအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေခဲ့ပြီး ဝိုင်ကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ဖြန့်ဝေပေးကာ လက်ဖက်ရည်ကို အစားထိုးလဲလှယ်ပေးခဲ့သည်။

အင်္ဂလိပ်တို့သည် black tea၊ Earl Grey နှင့် Chinese jasmine tea တို့ကို နှစ်သက်ကြပြီး ဂျပန် ရေနွေးကြမ်းသည် မကြာသေးမီကမှ ပျံ့နှံ့လာကာ သကြား၊ နို့ သို့မဟုတ် သံပုရာရည်တို့ကို ၎င်းထဲသို့ ထည့်ကာ လက်ဖက်ရည်ကို သတ်သတ်မှတ်မှတ်အချိန်များတွင် မကြာခဏ သောက်လေ့ရှိသည်။ မနက်ခြောက်နာရီမှာ အိပ်ရာဝင်လက်ဖက်ရည်၊ မနက် ၁၁ နာရီမှာ လက်ဖက်ရည်သောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ နောက်ကျတယ်။

Yorkshire ခရိုင်ရှိ ဗြိတိသျှဆိုင်ပိုင်ရှင် Hannah Curran သည် အင်္ဂလိပ်လက်ဖက်ရည်နှင့်ပတ်သက်၍ သူမ၏အတွေ့အကြုံနှင့် ပတ်သက်၍ “Al Khaleej Online” နှင့် စကားပြောဆိုခဲ့သည်– “ Yorkshire ရှိ အင်္ဂလိပ်မိသားစုတွင် ကြီးပြင်းလာရခြင်းမှာ လက်ဖက်ရည်သည် ကျွန်တော့်ဘဝ၏ အဓိကကျသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည် ။ လက်ဖက်ရည်ကို ပထမဆုံး မြည်းကြည့်တုန်းက မှတ်မိသေးတယ်။ အဲဒီတုန်းက ငါးနှစ်သား၊ ခုနစ်နှစ်လောက်က အဖွားနဲ့ လက်ဖက်ရည်သောက်တယ်၊ တစ်နေ့လုံး လက်ဖက်ရည်သောက်တယ်၊ တစ်ခါတစ်လေ ညဘက်လည်း သောက်တယ်။ ဘီစကွတ် ဒါမှမဟုတ် ချောကလက်တစ်ပိုင်းပါရင် လက်ဖက်ရည်အများကြီး သောက်ရမှာဖြစ်ပြီး တစ်ခါတစ်လေ ကျန်းမာရေးကို ထိခိုက်စေပါတယ်။ အတိုချုပ်ပြောရရင် ငါတို့အသက်ရှူရင်း ဒီမှာ လက်ဖက်ရည်သောက်တယ်။”

သူမက “ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ကတည်းက မူလလက်ဖက်ရည်ကို နွားနို့နည်းနည်းနဲ့ ထည့်သောက်ခဲ့တာပါ၊ အဖေပြောဖူးတာကို မှတ်မိတယ်။ မူရင်းအိတ်မပါတဲ့ လက်ဖက်ခြောက်ကို သောက်ရတာ ကြိုက်လို့ လက်ဖက်ရည်အိတ်တွေကို နေရာအနှံ့ လှည်းလုပ်ကြတယ်။ မြောက်အမေရိကနဲ့ ဥရောပတိုက်သားတွေ ပေါင်းစပ်ထားတာထက် ဗြိတိန်နိုင်ငံသားတွေက လက်ဖက်ရည်ကို ပိုသောက်ကြပါတယ်။”

Curran က ဆက်လက်ပြောပြသည်– “ယူကေမှာ လက်ဖက်ရည်ရဲ့ ရေပန်းစားတဲ့ အယူအဆက လက်ဖက်ရည်ကြိုက်သူတွေကြားထဲမှာ အများကြီးကွဲလွဲနေပြီး ချောကလက်၊ ကော်ဖီနဲ့ တခြားအဖျော်ယမကာတွေနဲ့ အစားအစာတွေနဲ့လည်း သက်ဆိုင်တယ်လို့ ထင်ပါတယ်။ အမေရိကန်လက်ဖက်ရည်အေးသောက်တဲ့ အလေ့အထက ဥပမာအားဖြင့်၊ ထူးဆန်းတဲ့အလေ့အကျင့်။"

ထို့ကြောင့် လက်ဖက်ရည်သည် ဗြိတိသျှလူမျိုးများ၏နေ့စဉ်ဘဝ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်လာပြီး အလုပ်ချိန်အတွင်း ၎င်းတို့၏ နှိမ့်ချစွာ အနားယူရင်း လက်ဖက်ရည်သောက်ခြင်း၊ ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသော အမျိုးသားများအတွက် ဇိမ်ကျကျ၊ လန်ဒန်၏ဟိုတယ်များ; ဗြိတိသျှတို့သည် ထိုအချိန်မှစပြီး နေ့စဉ်လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်ကို အမှန်တကယ်စိတ်ဝင်စားကြပြီး အသက်အရွယ်မရွေး၊ အလုပ်နယ်ပယ်အသီးသီးတွင် ပေါင်းစည်းသည့်ကိစ္စတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း မှတ်သားဖွယ်ကောင်းပြီး နေ့စဥ်အချိန်တစ်ခုတွင် လက်ဖက်ရည်သောက်ခြင်းသည် မှတ်သားစရာဖြစ်သည်။ ရှေးရိုးစဉ်လာအရ အဖွဲ့အစည်းအသီးသီး၊ ကုမ္ပဏီများနှင့် အစိုးရဌာနများတွင် တစ်ဖန်ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။