बच्चा किन विद्रोही, नर्भस र आक्रामक बन्छ?

बच्चाहरु मा सबै भन्दा सामान्य खराब लक्षणहरु, र के मा आमाबाबुले वर्तमान समयमा सबैभन्दा बढी पीडित छन्, विद्रोह र घबराहट हो, र यी गुणहरू छन् जुन उपचार गर्न धेरै गाह्रो छ, तर तपाइँको बच्चालाई आक्रामक, नर्भस र विद्रोही बनाउँछ, यहाँ छन्। आज तपाईंले विचार नगर्नुभएका कारणहरूले तपाईंको बच्चालाई के हो भनेर बनायो।

१- अत्याधिक ध्यान: आफ्नो रुने र जिद्दीबाट छुटकारा पाउनको लागि बच्चालाई अत्यधिक ध्यान दिनाले आफूसँग एउटा प्रभावकारी हतियार छ कि उसले चाहेको बेलामा आमाबाबुलाई सन्तुष्ट पार्न सक्छ र उसले त्यो घोषणा गर्न सक्षम छ भन्ने भावना जगाउँछ। यो आवश्यक परेको बेला, र यो उसको हातमा पर्नको लागि अभिभावक र शिक्षकहरूलाई बेवास्ता गर्न र ध्यान नदिन बाध्य बनाउँछ, र उसले आफ्नो पहुँच भित्र त्यस्तो प्रभावकारी हतियार फेला पार्दैन।

२- प्रतिक्रियाको गति: यो सत्य हो कि तत्काल प्रतिक्रियाले तत्काल नतिजा समावेश गर्दछ, जसले बच्चालाई मौन तुल्याउँछ र उसको रुने र जिद्दीको अन्त्य गर्दछ। यद्यपि, यसमा गम्भीर क्षति समावेश छ, जुन नकारात्मक प्रभाव हो जुन यसले उसको गहिराइमा प्रत्यारोपण गर्दछ। र भविष्यमा उहाँबाट एक अत्याचारी व्यक्तित्व सिर्जना गर्दछ जसले आमाबाबुको दिनलाई अँध्यारो रातमा परिणत गर्दछ। त्यसमा जिद्दीको अवस्था थपियो भने बच्चालाई भविष्यमा विचलित बाटोमा डोर्‍याउने र कुनै सीधा बाटोमा हिँड्न नदिने हो भने उसको आदेशको परिणाम सामाजिक जीवनको क्षेत्रमा अनेकौं प्रहार र थप्पड खेप्नु पर्ने हुन्छ । ।

3- बल प्रयोग: बच्चा भुइँमा लड्नेछ र आफ्नो आमालाई जाने उद्देश्यको लागि आफ्नो हात र खुट्टाले फ्याँक्नेछ - उदाहरणका लागि - र यहाँ हामीले अत्यावश्यक आवश्यकता नभएसम्म बल प्रयोग गर्न हतार गर्नु हुँदैन; किनभने यस कुराको स्पष्ट अर्थले बच्चाको आत्मसमर्पण र समर्पणलाई संकेत गर्दछ, तर यसले थप अनाज्ञाकारिता र विद्रोह उत्पन्न गर्छ र उसलाई आफ्नो लक्ष्यमा लैजाने नयाँ मार्ग अपनाउन धकेल्छ, यस तथ्यको अतिरिक्त कि उसले यस विधिबाट नराम्रो कुरा सिकेको छ। उसको भावी जीवनमा निहित रहने पाठ।

४- दण्डः बच्चाको जिद्दीलाई स्वीकार गरेर आफ्नो इच्छाविपरीत पेश गरे पनि सजायले त्यसको उपचारमा खासै काम गर्दैन जस्तो लाग्छ। यदि सजाय बच्चालाई प्रहार गर्ने उद्देश्यले दिइन्छ भने त्यो औषधि जस्तै हुनुपर्छ। एक निश्चित खुराक र निश्चित समयमा निर्धारित गरिएको छ। शारीरिक सजायको प्रयोगले हामीलाई जिद्दीको घटनालाई सीमित गर्न अनुमति दिँदैन।

र यदि आमाबाबु मध्ये एक को रिस को स्थिति मा सजाय गरिएको छ भने, यसले बच्चालाई नोक्सान पुर्‍याउन सक्छ किनभने उसले चीजको समय गुमाएको वा सजायलाई बढाइ-चढाइ नगरेको कारणले गर्दा, यो सजायको अतिरिक्त, रिस र आफ्नो स्थितिमा कठोरतामा बच्चाको साथ समाप्त हुन्छ, जसले उसको जिद्दी र विद्रोह बढाउँछ।

५- नर्सरीमा हस्तान्तरण: शैक्षिक मामिलाका केही विज्ञहरूले अनिश्चित समयका लागि बच्चालाई नर्सरीमा पठाउने विचार अगाडि बढाए। र हामीले अर्को ठाउँमा उल्लेख गरेका छौं कि यो विधि अस्वीकृत र हानिकारक छ र केवल आमाबाबुको कमजोरी झल्काउँछ, र यस्तो कार्य गर्नु इस्लामिक अभिविन्यास अनुरूप छैन, किनभने बच्चालाई यस्तो वातावरणमा राख्दा बिगार्न सक्छ। उसलाई पछि फल दही भन्दा तितो दिने तरिकामा।

6- पछिको हप्काइ: अन्तमा, यदि बच्चा आफ्नो होशमा फर्कन्छ र आफ्ना आमाबाबुको वचन पालन गर्दछ, चाहे त्यो बेवास्ता र बेवास्ताबाट होस्, वा सल्लाह र निर्देशनको माध्यमबाट हो, यो आवश्यक छ कि हामीले उसलाई सान्त्वना र उहाँलाई प्रेम गर्नुहोस् र प्रोत्साहन दिनुहोस्, र उहाँलाई केहि मीठो वा अन्यथा प्रस्ताव गर्नुहोस्। यो बिल्कुल अनुमति छ उसलाई गाली र बेइज्जत संग सामना गर्न को लागी, मानौं कि हामी उसलाई भन्छौं, उदाहरण को लागी: के तपाईले केहि गर्न सक्नुहुन्न?! किनभने यस्तो हप्काइले वास्तवमा उसलाई उत्तेजित गर्छ र उसको भावना जगाउँछ, र परिणाम स्वरूप उसलाई फेरि विद्रोह गर्न धकेल्छ र उसको आमाबाबु र शिक्षकहरूलाई हानि र रिस उठाउँछ, र तपाईले यो नगरे पनि, उसलाई मनोवैज्ञानिक पीडा हुनेछ। आघात र गम्भीर आध्यात्मिक हारको सामना गर्नुहोस्।