के यो मृत्युबाट जीवन खोज्न सम्भव छ, छिट्टै पहिलो टाउको प्रत्यारोपण

तस्विरको बाँयामा रहेको वृद्ध मानिस इटालियन सर्जन सर्जियो क्यानाभेरो हो, जसलाई युगको फ्रान्केस्टाइन उपनाम दिइन्छ, जसले अर्को डिसेम्बरमा पहिलो टाउको प्रत्यारोपण गर्नेछ। शल्यक्रियाका लागि स्वयम्सेवा गर्ने बिरामी (बिचमा) युवा रुसी भ्यालेरी स्पिरिडोनोभ हुन्, जो पक्षाघात भएका छन् र आफ्नो बाल्यकालदेखि नै दीर्घकालीन मांसपेशी शोषबाट पीडित छन्। यस्तो रोग भएका व्यक्तिहरू सामान्यतया २० वर्षभन्दा बढी बाँच्न सक्दैनन्। स्वयंसेवकको टाउको काटेर, स्पाइनल कर्ड निकालेर भर्खरै मृत शरीरमा प्रत्यारोपण गरी एक महिना कोमामा गएपछि विद्युतीय आवेगद्वारा उत्तेजित गरी शल्यक्रिया गरिने छ । तस्विरको दाहिनेपट्टि रहेको युवकको लागि, उहाँ सिरियाली वैज्ञानिक काइस निजार असफारी हुनुहुन्छ, जो दर्जनौं सर्जन र वैज्ञानिकहरू मध्ये एक हुन् जसले अनुमानित लागतमा ३६ घण्टाको शल्यक्रियालाई सफल बनाउन विस्तारित टोलीमा काम गरिरहेका छन्। $ 20 मिलियन को।

डा. कैस निजारले शल्यक्रियाको तयारीमा आफ्नो अनुसन्धानको एक भागको रूपमा हालै बिरामीलाई भेटे। तिनीहरूको बैठकको अन्त्यमा, रूसी स्वयंसेवकले युवा स्नायु वैज्ञानिकलाई यसो भने: "मेरो शरीर दिनप्रतिदिन टुक्रा-टुक्रा हुँदै गइरहेको छ र लन्डनको ओसिलो ठाउँमा तिमीले महसुस गरेजस्तै मलाई मृत्युको अनुभूति भइरहेको छ। अन्तमा, सबैजना आफ्नो स्वार्थ खोजिरहेका छन्, वा तपाईं यसलाई भन्न चाहनुहुन्छ, बाँच्नको लागि अन्तिम मौका। एउटै घरमा बस्नेहरू पनि श्रीमतीले श्रीमानलाई छाडेर एक्लै बस्ने डरले श्रीमानलाई टाँसिरहिन् । शल्यचिकित्सकहरू मेरो टाउकोमा आफ्नो नाम अमर बनाउन चाहन्छन्, दार्शनिकहरू मेरो शरीरमा मृत्यु, जीवन र पहिचान हेर्न चाहन्छन्, र तपाईं पनि मेरो खर्चमा आफ्ना पजलहरू समाधान गर्न चाहनुहुन्छ। अर्कोतर्फ, जीवन पाउनको लागि मर्न हामफाल्नु, डाक्टरको हातबाट उफ्रनु र नचिनेको मान्छेको शरिरमा फस्नु मेरो हितमा छ । डाक्टर काइस, चेतना के हो भन्ने कुराको मलाई मतलब छैन र शल्यक्रियापछि अर्को चेतना पाउँछु कि भनेर म जान्न चाहन्न, र मेरो टाउको एउटाबाट जाँदा त्यो धिक्कार कहाँ जान्छ भनेर म जान्न चाहन्न। शरीर अर्कोलाई। यो तपाइँको काम हो र यो तपाइँ बुझ्न चाहानुहुन्छ। मेरो लागि, म केवल धेरै सास फेर्न, धेरै यात्रा गर्न र थप जान्न चाहन्छु। म बाँच्ने अन्तिम मौका चाहन्छु।"