Anne Boleyn, een koningin die door haar man werd geëxecuteerd omdat ze geen mannen baarde

Anne Boleyn Paus Clemens VII weigerde zijn scheiding van zijn ex-vrouw Catharina van Aragon te accepteren en hem toe te staan ​​met Pauline te trouwen.

In de tussentijd kwam de scheiding van Hendrik VIII van Aragon vanwege zijn gebrek aan een mannelijke erfgenaam van de troon, aangezien de koning van Engeland zijn vrouw de schuld gaf van het bespoedigen van haar echtscheidingsprocedure in 1533 en trouwen met Pauline, een van de vrouwen van het paleis, die zag in haar de ideale vrouw die in staat was hem een ​​troonopvolger te geven.

In september van hetzelfde jaar beviel het koninklijk paar van een dochtertje van hetzelfde geslacht. Daarom was Hendrik VIII bedroefd en teleurgesteld in het verkrijgen van de langverwachte troonopvolger. In ruil daarvoor beloofde de koning van Engeland voor zijn dochter te zorgen in de hoop bij de volgende geboorte nog een baby van het mannelijke geslacht te krijgen

In de loop van ongeveer 3 jaar beviel Pauline van twee doodgeboren baby's, terwijl ze de derde keer een miskraam kreeg. De huwelijksrelatie tussen Hendrik VIII en Pauline was in 1536 zichtbaar verslechterd.

In januari 1536, dezelfde maand waarin zijn ex-vrouw Catherine stierf, beviel Pauline van een mannelijke doodgeboren baby. Bij het horen van dit nieuws werd Henry VIII woedend om zijn vrouw opnieuw verantwoordelijk te houden voor het niet geven van een erfgenaam. Tegelijkertijd verloor Pauline haar positie bij de koning, die al snel zijn zinnen zette op een andere vrouw die bekend staat als Jane Seymour.

Tijdens de volgende periode haalde Hendrik VIII zichzelf over om zwarte magie van zijn vrouw, Anne Boleyn, te gebruiken om zijn aandacht te trekken. Terwijl de verslechterende relatie tussen het koninklijk paar de ronde deed, probeerden Paulines tegenstanders haar erin te luizen door vals bewijs te verzamelen om van haar af te komen en een einde te maken aan haar leven.

Ondertussen deed Mark Smeaton, die een paleismedewerker was, volgens de meeste historici een gevaarlijke bekentenis onder marteling, en wierp hij al snel de koningin omver en verklaarde dat hij een geheime relatie had met Anne Boleyn.

Arrestaties volgden ook in de volgende periode, toen de koning de gevangenneming beval van George Boleyn, Anne's broer en burggraaf Rochford, naast drie andere mannen, waaronder Henry Norris, die werd beschouwd als een goede vriend van koning Henry VIII.

Tegelijkertijd werd Anne Boleyn op 2 mei 1536 gearresteerd en aanvankelijk vastgehouden in Greenwich, voordat ze naar de Tower of London werd gebracht. In de volgende dagen werd ze geconfronteerd met een aantal ernstige beschuldigingen, zoals overspel en incest, dezelfde beschuldiging tegen haar broer George, en samenzwering tegen de koning in een proces waarvan historici de geloofwaardigheid ervan betwijfelden.

Tijdens een proces dat op 12 mei van hetzelfde jaar plaatsvond, veroordeelde de rechterlijke macht 4 beklaagden, waaronder Henry Norris en Mark Smeaton, tot de dood door onthoofding.

Ongeveer 3 dagen later verscheen Anne Boleyn, vergezeld van haar broer George, voor de rechtbank in de Tower of London. Volgens verschillende historici leidde de hertog van Norfolk, Thomas Howard, die dicht bij de beschuldigde stond, het proces.

Later veroordeelde de rechterlijke macht de twee broers ter dood door ze met een bijl te onthoofden. Na tussenkomst van de koning werd het executie-instrument echter veranderd in Anne Boleyn, omdat Hendrik VIII liever met een zwaard dan met een bijl werd geëxecuteerd.

Na de executie van de vijf beschuldigde mannen op 17 mei 1536, was twee dagen later, op 19 mei XNUMX, Anne Boleyn aan de beurt.

Voorafgaand aan haar executie kondigde ze aan dat ze gehoor gaf aan de beslissing van de rechtbank die haar dood beval. Nadat ze haar sluier en halsketting had afgedaan, knielde ze neer voor een paar aanwezigen, waarna het zwaard van de beul, bijgenaamd de beul van Calais, om haar nek viel en haar hoofd van haar lichaam scheidde.