Door diëten kom je veel vet aan

Als iemand die schrijft over voeding en gezondheid, vraag ik soms naar het moderne equivalent van de gezondheidscrisis veroorzaakt door roken. Wat doen we nu we met afgrijzen terugkijken en ons afvragen 'Hoe hebben we geen kwaad gezien'?

Mijn antwoord is dieet. Ik denk dat onze kleinkinderen zich over 50 jaar zullen afvragen waarom we dachten dat kortetermijnhongering een effectieve manier was om je gewicht blijvend te veranderen. Ze kunnen ons ook vragen hoe we zo geobsedeerd raakten door de verbazingwekkende verscheidenheid aan menselijke lichamen precies dezelfde vorm en grootte te geven.

Bijna de helft van ons zal een dieet proberen om gewicht te verliezen. Studies tonen aan dat de meeste lijners uiteindelijk de verloren kilo's zullen terugwinnen, en de meesten zullen zwaarder worden dan voorheen. Gedragsstudies op lange termijn hebben aangetoond dat diëten een van de sterkste indicatoren is voor toekomstige gewichtstoename. Werk aan tweelingen suggereert dat dit effect causaal kan zijn. Ironisch genoeg zorgt onze obsessie voor het verminderen van vet ervoor dat we groter worden.

Hoewel de media ons willen doen geloven in het grillige vermogen van de menselijke figuur, hebben we lichaamsvet zelden onder controle. Keer op keer hebben onze genen bewezen een van de krachtigste voorspellers te zijn van hoeveel we wegen, en wanneer voedsel vrij beschikbaar is, is gewicht een van de meest bestudeerde erfelijke kenmerken ooit, in dezelfde marge als lengte. Er zijn veel fysiologische systemen die hieraan bijdragen. Leptine is bijvoorbeeld een stof die door ons vetweefsel wordt aangemaakt en wanneer we afvallen, begint het niveau van dit krachtige hormoon af te nemen. Dit wijst op primitieve delen van de hersenen, die ons dwingen meer te eten. Hoewel langere schema's ons de illusie van controle geven, lijkt ons verlangen om te eten erg op onze behoefte om te ademen. We kunnen het dagen, weken of misschien maanden onder controle houden. Maar uiteindelijk zal de honger winnen.

Om het nog erger te maken, kunnen hormonen onze stofwisseling verlagen als reactie op een gebrek aan voedsel, waardoor niet-essentiële functies van het behouden van calorieën worden uitgeschakeld. Deze regimes ontwikkelden zich lang voor de beroemde dieetgoeroes, en het verschil tussen het nieuwste dieet en levensbedreigende hongersnood is niet bekend. Het handhaven van deze calorieën zal waarschijnlijk lethargie, stemmingsstoornissen en verminderde immuunfunctie veroorzaken.

Deze doodsrondes kunnen psychologische schade veroorzaken, omdat mislukte diëten worden weggegooid als mislukkingen in een wereld die slankheid en fitheid als het ultieme doel stelt. In plaats van een vluchtig pad naar mislukking te gaan, is het misschien beter om na te denken over wat onze gezondheid zou kunnen verbeteren, behalve afvallen. Door te sporten, kwaliteitsvoedsel te eten, te stoppen met roken, beter te slapen en stress te verminderen, worden we allemaal gelukkiger en gezonder. Maar in een door vet geobsedeerde samenleving worden zulke dingen vaak als kleinigheden terzijde geschoven als ze er niet voor zorgen dat je afvalt.

Vet wordt als het enige probleem gezien, met talloze patiënten die in de rij staan ​​om hun goederen te verkopen. Alle voedingsdeskundigen beweren de enige echte oplossing te hebben en ze beloven eindelijk onze zieke lichamen te herstellen. Maar misschien is het echte probleem niet dat we het juiste dieet nog niet hebben gevonden. Misschien is het gewoon onze weigering om te accepteren dat tijdelijke hongersnood niet alleen een effectieve manier is om onze gezondheid te verbeteren.