Wereld Downsyndroom Dag

Mijn naam is Sheikha Al Qasimi, ik ben 22 jaar oud, ik beoefen vechtsporten en ik heb een zwarte band in karate. Ik woon in Sharjah. Ik ben een zus, dochter en kleindochter.

Ik heb ook een geval van het syndroom van Down.

Deze paar woorden vatten mijn toestand samen, maar ze definiëren mijn karakter niet. Het maakt deel uit van mijn leven, maar het is geen belemmering voor mijn leven en mijn vermogen om mijn dromen te verwezenlijken, mijn angsten te overwinnen of te voorkomen dat ik mijn leven ten volle kan leven.

De afgelopen twee weken heeft mijn land meer dan 7500 atleten, zonen, dochters, moeders en vaders ontvangen om deel te nemen aan de Special Olympics World Games Abu Dhabi 2019.

Elk van deze atleten heeft een enorm vermogen getoond om de sporten te kiezen waaraan ze deelnemen. Sommigen van hen slaagden erin uit te blinken en overwinningen te behalen, terwijl anderen geen vergevorderd stadium bereikten, maar wat zeker is, is dat elk van hen erin geslaagd is om hun dromen te verwezenlijken door hun vrienden, familie en land te vertegenwoordigen in een evenement van wereldklasse.

En elk van hen is een atleet met mentale uitdagingen.

Sinds de oprichting 50 jaar geleden heeft Special Olympics bewezen dat de aanwezigheid van deze uitdagingen niet beperkt wat een persoon kan bereiken, noch zijn capaciteiten en competenties.

Dit werd bevestigd door de stadions, zwembaden en verschillende locaties die een week lang getuige waren van wedstrijden in alle games binnen de Special Olympics World Games Abu Dhabi 2019.

Als Emirati-atleet ben ik blij om deel uit te maken van de World Games die worden georganiseerd door Abu Dhabi.

Dit evenement in Abu Dhabi was een geweldige kans voor de VAE om licht te werpen op de grote stappen die het heeft gezet om solidariteit en solidariteit te bereiken voor vastberaden mensen zoals ik in de lokale gemeenschap en in alle onderdelen van deze samenleving in de Emiraten.

En al snel is het idee dat mensen met mentale uitdagingen altijd omringd waren, verleden tijd. Iedereen in de VAE werkt eraan om hun houding en ideeën te veranderen.

Vastberaden mensen en mensen met het syndroom van Down hebben een zeer belangrijke rol te spelen in de Emirati-samenleving en staan ​​nu zij aan zij met hun mede-individuen in de gemeenschap.

Bestaande barrières zijn afgebroken door solidariteit die scholen, universiteiten, bedrijven en zelfs huizen in het hele land omvat.

Het wijze leiderschap van de Verenigde Arabische Emiraten heeft ook bevestigd dat het zich volledig inzet voor het opbouwen van een solidaire en hechte samenleving die elk individu het grootste voordeel op lange termijn garandeert.

Door de beste voorbeelden te presenteren die de toewijding aan het bereiken van de doelen van solidariteit benadrukken, inspireert ons wijze leiderschap het hele land.

Ik geef zelf een echt voorbeeld van het voordeel dat we halen uit solidariteit en het niet veranderen van een handicap in een excuus om vastberaden mensen in de steek te laten of te isoleren, zowel in het onderwijs als in hun dagelijks leven.

Als afgestudeerde van de Sharjah English School en International School of Arts and Sciences in Dubai, bracht ik mijn schooljaren door met klasgenoten die geen verstandelijke beperking hadden.

Ik was nooit afstandelijk of studeerde alleen, maar ik was altijd welkom onder mijn medestudenten in de klas, die mijn vrienden werden.

Ik werd beïnvloed tijdens mijn opleiding, en mijn karakter ontwikkelde en groeide grotendeels dankzij het feit dat ik onder mensen van verschillende nationaliteiten, leeftijden en capaciteiten was, en natuurlijk ook.

Ik denk graag dat mijn klasgenoten er net zo veel baat bij hebben gehad om met mij in de klas te zijn.

Voor mij is mijn kijk op solidariteit in de loop der jaren niet veranderd. Het is iets dat ik altijd voel, ervaar en geniet.

Mijn leven is altijd gebaseerd geweest op de principes van solidariteit en saamhorigheid. Ik ben nooit anders behandeld dan mijn familie vanwege het syndroom van Down. Deze situatie werd noch van hun kant noch van mij als een belemmering gezien.

Ze hebben altijd mijn keuzes ondersteund en ik ben altijd aangemoedigd en ondersteund bij het besluit om vechtsporten te beoefenen.

Afhankelijk van mijn sportkeuze, heb ik contact kunnen maken met veel atleten, mensen met een verstandelijke beperking en meer.

Na het winnen van een zwarte band van het Japanse Shotokan Karate Center, trad ik toe tot het UAE Special Olympics-team en nam ik deel aan vechtsportwedstrijden op lokaal of internationaal niveau.

Nu mijn land, de VAE, gastheer is van de Wereldspelen, ben ik vervuld van gevoelens van trots, en deelname aan de March of Hope was een droom die werkelijkheid werd.

Ik heb ook een geweldige tijd gehad met judo op de World Games en ben een nieuwe uitdaging aangegaan in mijn sportieve leven.

Hoewel ik niet heb deelgenomen en ook geen medailles heb kunnen winnen, ben ik vastbesloten om te laten zien dat mensen met vastberadenheid de vaardigheden en capaciteiten hebben om een ​​waardevollere rol in de samenleving te spelen.

Ondanks de officiële sluitingsceremonie van de Special Olympics World Games Abu Dhabi 2019, staat ons verhaal vandaag nog in de kinderschoenen en zullen we ernaar streven om vooruit te blijven gaan.