Hoe was de reis vóór het huwelijk?

Niemand van ons kan reizen zonder zijn paspoort in zijn rechterhand te houden, maar voordat het paspoort werd afgegeven, hoe de reisprocedures werden uitgevoerd, dateert de eerste vermelding van een document dat lijkt op een hedendaags paspoort dateert uit de grenzen van het jaar 450 voor Christus , toen de Perzische koning Artaxerxes I zijn minister en zijn assistent, Nehemia, toestond de stad Suse te verlaten om richting Judea, in het zuiden van Palestina, te trekken.
De Perzische koning schonk zijn assistent een brief waarin hij de heersers van de regio's aan de andere kant van de Eufraat vroeg om de beweging van Nehemia te vergemakkelijken, volgens wat werd vermeld in het boek Nehemia, dat geclassificeerd is als een van de boeken van de Joodse Tenach.

Op basis van een aantal oude documenten dateert de vermelding van het woord paspoort uit de middeleeuwen. In die periode hadden vreemdelingen, en om de poorten van de steden over te steken, een vergunning van de lokale autoriteiten nodig om vrij binnen te komen en vrij rond te zwerven, zelfs in de kuststeden, waar ze werden gevraagd bij het binnenvaren van hun havens.

Een denkbeeldige tekening van de Perzische koning Artaxerxes I zittend op zijn troon
De meeste historische bronnen beschouwen koning Hendrik V van Engeland als de eerste die een document aannam dat lijkt op een hedendaags paspoort. De koning van Engeland zocht, na een parlementair besluit van 1414, de titel Safe Conducts Act 1414 om zijn onderdanen te beschermen tijdens hun reizen in het buitenland door middel van Een document verstrekken waaruit hun identiteit en herkomst blijkt.
Ondertussen werd dit decreet 7 jaar opgeschort, te beginnen in het jaar 1435, voordat het in het jaar 1442 opnieuw werd aangenomen.
Met de komst van het jaar 1540 en op basis van een nieuwe beslissing, werd de taak van het afgeven van reisdocumenten een van de taken van de Engelse Special Council, en tegelijkertijd werd het woord "paspoort" bekend als het begin van zijn verspreiding.

In 1794 kregen buitenlandse ambtenaren de taak om paspoorten af ​​te geven.

De datum van het oudste Britse paspoort is het jaar 1636, toen de koning van Engeland Charles I (Charles I) in dat jaar Sir Thomas Littleton toestond te reizen naar de overzeese landen, de "Engelse kolonies op het Amerikaanse continent gedurende die periode ".
Door de verspreiding van het spoor en de uitbreiding ervan over grote afstanden tussen verschillende landen tussen de tweede helft van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw, nam het aantal reizen tussen verschillende Europese landen echter toe.
En een groot aantal reizigers staken dagelijks de grenzen over, en dus werd het paspoortcontroleproces moeilijker omdat dit document destijds een enorme daling in het percentage van de goedkeuring ervan erkende. Maar met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog veranderde de zaak snel, aangezien de meeste landen om veiligheidsredenen de noodzaak oplegden om het paspoort voor reizigers aan te nemen, terwijl het nodig was om de nationaliteiten van de aankomsten te specificeren om het gevaar van spionnen en sabotage te voorkomen activiteiten.
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werden paspoortprocedures nog steeds toegepast in verschillende 'wereldmachten' van de grote landen, terwijl Britse reizigers hun verontwaardiging uitten over de procedures die hen dwongen om foto's van hen te maken. De Britten beschouwden deze maatregelen als een belediging voor hun menselijkheid.
Rond 1920 hield de Volkenbond, die voorafging aan de opkomst van de Verenigde Naties, een bijeenkomst waarop werd overeengekomen om standaard paspoortrichtlijnen uit te geven die sterk leken op de vandaag aangenomen richtlijnen.