gebroken hart

Ik vertrok op de trein van eenzaamheid met een gebroken hart en een terugval van het hoofd.Het brak mijn hart en maakte het gat dat het zelf had gegraven door me samen te drukken en in het zwart te wikkelen.

Mijn hartstocht zat vol gedachten en emoties die ik niet meer terug zou kunnen krijgen, het werd in mij begraven, waar ik een beeld van hem vormde dat ik matchte met mijn ziel, waardoor ik basilicum vloog in het wezen van zijn ziel. Momenteel ben ik erg onverschillig geworden voor mensen, ik huil niet veel, ik voel alleen de lucht, de lucht voelt mij, ik kijk naar de wegen en ik mis de herfst zo erg, ik mis niemand en niemand verlangt naar ik, ik maak veel foto's van basilicum, gele jasmijn en cactus en de gekleurde lelies, alsof ze mijn hele leven zijn.

Ik bewaar bloemen in mijn notitieboekjes waar ik ze niet vergeet, of hun vormen vergeet, ik bid God heel erg om gerustgesteld te worden.
Nu, nadat ik probeerde hem uit mijn diepten te trekken, en hem elke keer als hij hem van me afnam, van me af te pakken, probeer ik hem nog steeds te vergeten, alles vergeten wat ik heb meegemaakt dat een goede ziel pijn deed die alleen maar wilde om in vrede te leven.