Hoe het Corona-virus je kan doden en hoe het je lichaam binnendringt

Je belt je vriend en spreekt af om hem te ontmoeten voor de lunch op een open plek waar de lucht is, en het lijkt meer veiligNeem alle redelijke voorzorgsmaatregelen: gebruik handdesinfecterend middel, ga op een goede afstand van anderen zitten en probeer je gezicht niet aan te raken, hoewel dit het moeilijkste proces is en sommigen van jullie al denken dat het een overdreven advies is.

Wat je niet weet over je vriend is dat hij tien dagen geleden, tijdens de lunch, het nieuwe coronavirus kreeg van een familielid dat het 3 dagen geleden opliep, van een familielid dat op zijn hand hoestte voordat hij de deur opendeed van zijn appartement om hem te verwelkomen.

expressief

Het speeksel van een COVID-19-patiënt kan een half biljoen virusdeeltjes per theelepel bevatten, en het hoesten verstuift het in de vorm van een nevel.

Hoe onderscheid je lenteallergie en corona?

Sindsdien vermenigvuldigen virussen zich in zijn lichaam. Terwijl hij spreekt, creëert zijn adem die over de vochtige binnenkant van zijn bovenkeel gaat, minuscule druppeltjes met virus beladen slijm, die onzichtbaar de lucht boven je tafel in stromen. En je ziet het niet, een deel ervan nestelt zich op het niet opgegeten voedsel op je bord, sommige virussen op je vingers, en andere bereiken je sinussen of nestelen zich in je keel, en je zegt vaarwel, je lichaam draagt ​​43,654 virale deeltjes en als je schudt er de hand mee, het aantal loopt op tot bijna 50 duizend.

Een van de druppeltjes baant zich een weg naar de vertakkende passages van je longen en nestelt zich op het warme, vochtige oppervlak, en virusdeeltjes worden afgezet in het slijm dat de weefsels bedekt. Het buitenmembraan van het virus bestaat uit een olieachtige laag ingebed met grove eiwitdeeltjes, en in het midden van het virusdeeltje bevindt zich een opgerolde streng RNA, het genetische materiaal van het virus.

Wanneer het virus door longslijm stroomt, reist het naar een van de cellen die het oppervlak bekleden. Een cel is veel groter dan een virus; Maar het heeft ook een zwak punt: een achterdeur, die vandaag als ankerpunt voor het coronavirus zal dienen.

Al snel overweldigen de eisen van viraal RNA het normale functioneren van de cel, waardoor zijn energie en machinerie worden aangedreven om de componenten van talloze replicavirussen te bouwen. Ze exploderen en laten nieuwe virusdeeltjes in je lichaam los in de tien- en honderdduizenden.

En overal, op en neer in je longen, keel en mond, herhaalt het tafereel zich keer op keer als een cel nadat een cel is doorgebroken en gekaapt. Als we aannemen dat het virus zich gedraagt ​​als zijn naaste verwant, het SARS-virus, duurt elke generatie infectie ongeveer een dag en kan het virus zich een miljoen keer vermenigvuldigen. Replicerende virussen verspreiden zich in het slijm, dringen de bloedbaan binnen en worden afgevoerd via het spijsverteringsstelsel.

Het gebeurt allemaal en je voelt het niet. Sterker nog, je voelt je nog steeds prima. Als je al klachten hebt, is het verveling. Dagenlang was ik een gehoorzame burger, en ik bleef thuis en praktiseerde het advies voor sociale afstand dat je op tv zag, maar na nog twee dagen van verveling zei je tegen jezelf dat je gek zou worden als je niet eens een klein beetje uitkwam .

Ze belt een vriend en met een beetje roekeloosheid ontmoeten ze elkaar 's middags buiten, met een medisch masker op, maar het gezichtsmasker is ondraaglijk in de hitte.

Wat je vriend niet weet, is dat je een uur geleden naar de badkamer ging en je handen niet goed wast. Want naast jou beweegt hij op de arm van zijn jas 893,405 virale deeltjes. 47 seconden nadat hij zijn huis binnenkwam, wrijft hij zijn neus onder zijn neus voordat hij zijn handen wast. Op dat moment zouden 9404 virusdeeltjes op zijn gezicht worden overgedragen. Binnen 5 dagen brengt een ambulance hem naar het ziekenhuis.

Wat jou betreft, terwijl fragmenten van rottende cellen zich door je bloedbaan verspreiden, voelt je immuunsysteem eindelijk dat er iets mis is. Witte bloedcellen detecteren fragmenten van dode cellen en geven chemicaliën af, cytokinen genaamd, die als alarmsignaal fungeren en andere delen van het immuunsysteem activeren. Wanneer de immuuncellen op de cel reageren, valt de geïnfecteerde cel deze aan en vernietigt deze.

In je lichaam vindt een microscopisch gevecht plaats met je immuunsysteem, zowel over de loopgraven van de vijand als over zijn speciale troepen. Naarmate het bloedbad escaleert, stijgt de lichaamstemperatuur en raakt het getroffen gebied ontstoken.

expressief

Twee dagen later, als je gaat lunchen, wordt je misselijk van de gedachte aan eten. Je gaat liggen en slaapt een paar uur, en als je wakker wordt, merk je dat het slechter met je gaat. Je borst voelt strak en een droge hoest die niet stopt. Je doorzoekt je medicijnkastje en vindt uiteindelijk een thermometer. Je stopt het even onder je tong en dan lees je het resultaat: 102 Fahrenheit, dat is net onder de 39 C. Verdomme, je denkt na en kruipt terug in bed. Je denkt dat het een gewone griep is, en zelfs als het de ergste is, ben je jong en gezond en behoor je niet tot de risicogroep.

Natuurlijk heb je tot op zekere hoogte gelijk, vergeleken met de meeste mensen met het coronavirus. Bedrust is voldoende om te herstellen. Maar om redenen die wetenschappers niet begrijpen, lijdt ongeveer 20% van de mensen aan een ernstige ziekte. Ondanks uw relatieve jeugd, bent u een van hen en zult u lijden.

Na 4 dagen van hevige koorts en overal pijn, realiseer je je dat je een ziek persoon bent als nooit tevoren in je leven. Je hebt een droge hoest die je zo hard schudt dat je rug pijn doet. Vechten om te ademen. Je moet een Uber bestellen en dan naar de dichtstbijzijnde eerste hulp gaan.

376,345,090 bevlekte virusdeeltjes blijven achter op verschillende oppervlakken van de auto en nog eens 323,443,865 zweven in de lucht.

Op de eerste hulp wordt u onderzocht en naar de isolatieafdeling gestuurd. Terwijl artsen wachten op de resultaten van een virustest, geven ze u een CT-scan van uw longen, die "ondoorzichtig glas" onthult, de wazige stippen veroorzaakt door vochtophoping waar de strijd met het immuunsysteem plaatsvond. U heeft niet alleen COVID-19, u heeft ook een vorm van ernstige en gevaarlijke longontsteking die acute respiratory distress syndrome of ARDS wordt genoemd.

En in een ziekenhuis vol met COVID-19-patiënten, krijg je een bed in een kamer vol met vijf andere patiënten. Artsen geven u een IV-oplossing om uw lichaam te voorzien van voedingsstoffen en vloeistoffen, evenals antivirale medicijnen.

Binnen een dag na uw aankomst verslechtert uw toestand verder, u braakt enkele dagen en begint te hallucineren. Je hartslag vertraagt ​​tot 50 slagen per minuut. Als een patiënt in de kamer ernaast overlijdt, nemen artsen een ventilator van hem over en zetten die op jou. De verpleegster brengt de endotracheale tube in je keel, voelt het zich dieper en dieper in je longen uitstrekken en plakt een tape over je mond om de tube op zijn plaats te houden.

Je crasht, het immuunsysteem is in een "cytokinestorm" terechtgekomen - een toename die zo intens is dat het niet langer alleen de virale infectie bestrijdt, maar ook de lichaamseigen cellen. Witte bloedcellen komen je longen binnen en vernietigen weefsel. De vloeistof vult de kleine zakjes waardoor het bloed zuurstof kan opnemen. Je bent aan het verdrinken, terwijl het beademingsapparaat met zuurstof verrijkte lucht in je longen pompt.

Dat is niet het ergste: de ernst van de immuunrespons is dat bij een aanval organen door het hele lichaam worden verstoord, een proces dat bekend staat als het multiorgaandisfunctiesyndroom of MODS.

En als je lever het laat afweten, kan het geen gifstoffen uit je bloed verwerken, dus dokters haasten zich om je dag en nacht aan een dialysemachine te hangen. Dan beginnen je hersencellen zonder zuurstof af te sterven.

God, u balanceert op de grens tussen leven en dood. Nu je van MODS houdt, is de kans dat je het overleeft 50-50 of erger. Naarmate de epidemie de ziekenhuisbronnen voorbij het breekpunt leegzuigt, wordt je beeld van jezelf nog somberder

Terwijl je in bed ligt, je stem half gehoord, verbinden artsen je met een extracorporale membraanoxygenatie (ECMO) machine. Dit zal het werk van je hart en longen overnemen en je hopelijk in leven houden totdat je lichaam de benodigde balans kan vinden.

En terwijl je ondergedompeld bent in een betoverend gevoel van rust, je het gevoel hebt dat je het absolute minimum van je strijd hebt bereikt, is je grootste gevaar geweken. Maar als de virale aanval toeslaat, zal het immuunsysteem van je lichaam afnemen en zal de langzame en pijnlijke reis naar volledig herstel beginnen.

Over enkele weken zullen de dokters het slangetje uit je keel verwijderen en de ventilator eruit halen, je eetlust zal terugkeren, de kleur zal terugkeren naar je wangen, en op een zomerochtend ben je buiten in de frisse lucht en neem je een taxi naar huis. Daarna ontmoet je het meisje dat je vrouw wordt en krijg je 3 kinderen.

Wacht even, dat is wat je geest zichzelf vertelt. Hoe dan ook, verre van je je dat in te beelden, exploderen de laatste cellen van je hersenschors in golven van starbursts, als gloeiende algen in een middernachtelijk meer. Op de isolatieafdeling zijn de tonen van het ECG stabiel. Artsen nemen het beademingsapparaat van u af en geven het aan de patiënt die vanmorgen is aangekomen. In de officiële administratie van de COVID-19-pandemie wordt u geregistreerd als slachtoffernummer 592.