"Gedragsimitatie - het automatisch kopiëren van de acties van anderen - wordt als adaptief beschouwd omdat het sociale interesse aangeeft, interpersoonlijke sympathie vergroot en soepele sociale interacties mogelijk maakt", zei onderzoeker professor Christy Ball, een professor in de psychologie aan de Universiteit van Waterloo.

Nieuwe sociale interacties

"Omdat verlegen individuen de neiging hebben zich geïrriteerd te voelen tijdens nieuwe sociale interacties, wilde het team van onderzoekers onderzoeken of verlegen mensen minder vatbaar zijn voor dit adaptieve sociale gedrag, evenals de mechanismen die deze relatie zouden kunnen verklaren," voegde professor Ball eraan toe.

150 niet-gegradueerde studenten namen deel aan een opgenomen Zoom-sessie met een onderzoeker, die een reeks van vijf gestandaardiseerde vragen stelde en een vooraf gepland gedrag uitvoerde terwijl elke vraag werd gesteld. Om het ware doel van het onderzoek te verhullen, kregen de deelnemers te horen dat het bedoeld was om te onderzoeken hoe persoonlijkheidskenmerken verband houden met percepties van online platforms.

Hogere zelffocus

De deelnemers vulden vervolgens een zelfgerichte aandachtsbeoordeling in en rapporteerden in hoeverre ze het eens of oneens waren met uitspraken als "Ik concentreerde me op mijn eigen interne reacties" en "Ik concentreerde me op de indruk die ik op de andere persoon maakte."

Na het systematisch coderen van Zoom-sessies ontdekten de onderzoekers dat 42% van de deelnemers de onderzoeker minstens één keer imiteerde. Deelnemers met een hoger niveau van verlegenheid rapporteerden ook een hoger niveau van zelffocus tijdens de sessie, en hadden ook minder kans om gedragsimitatie te vertonen.

Hoge hartslag

"Uit de studie bleek dat studenten met een hogere mate van verlegenheid minder geneigd waren om het gedrag van de onderzoeker te imiteren tijdens online sociale interactie, wat werd verklaard door een hogere mate van zelffocus tijdens de interactie," vertelde professor Ball aan psyspot.

Prof. Ball legde uit dat het interpreteren van dit resultaat "als een indicatie is dat verlegen individuen hun aandacht naar binnen kunnen richten tijdens nieuwe sociale interacties (bijvoorbeeld gericht op hun snelle hartslag), wat de aandacht kan belemmeren die aan de sociale partner moet worden besteed, en speelt uiteindelijk een rol bij het verkleinen van de kans dat ze zich bezighouden met gedragssimulatie.”

Soms interacties

"De studie onderzocht de relaties tussen verlegenheid, zelfaandacht en gedragsimitatie tijdens onbekende sociale interactie", zegt professor Ball. Een interessante toekomstige richting is om te onderzoeken of een vergelijkbaar patroon van uitkomsten zich ontvouwt in de loop van interacties met bekende anderen, zoals vrienden of familie. Omdat verlegen individuen de neiging hebben zich prikkelbaar te voelen, vooral tijdens nieuwe sociale interacties, is het waarschijnlijk dat de zelfgerichte aandacht niet wordt verhoogd tijdens vertrouwde interacties, wat betekent dat gedragsimitatie in deze context mogelijk niet wordt beïnvloed.

"Kameleon-effect"

Professor Ball voegde eraan toe dat "gedragsimitatie werd gemeten tijdens een actieve sociale context, aangezien de deelnemer werd verwacht en gevraagd om te reageren op de vragen van de onderzoeker", en legde uit dat het team van onderzoekers veronderstelde "dat in meer passieve sociale contexten waar het individu kan spelen een observerende rol, kan het zijn dat verlegenheid wordt geassocieerd met meer gedragsnabootsing als een manier om te integreren met de sociale omgeving en uit de schijnwerpers te blijven, waarbij sommige eerdere onderzoekers verwijzen naar de mengfunctie om gedrag na te bootsen als het "kameleoneffect".