Wanneer eindigt artritis in verlamming en kan het tot de dood leiden?

Reumatoïde artritis is een chronische ontsteking die meestal de gewrichten van de handen, voeten, knieën, heupen en schouders aantast.De ziekte tast de gewrichten aan die zijn bekleed met het synoviale membraan.

Als deze aandoening langere tijd aanhoudt, kan dit permanente schade aan pezen, ligamenten en kraakbeen en vervorming van botten en gewrichten veroorzaken.

Er zijn geen bekende oorzaken voor de ziekte, maar het kan genetisch zijn en het kan de manier waarop het immuunsysteem werkt beïnvloeden. Mensen die bijvoorbeeld het HLA-DR-gen dragen, hebben meer kans om de ziekte te ontwikkelen dan andere mensen.

Symptomen van de ziekte

Reumatoïde artritis is een progressieve, symptomatische aandoening die leidt tot blijvende gewrichtsschade die in de loop van de tijd verergert en dus leidt tot sociale en functionele achteruitgang. Tot de klinische symptomen van reumatoïde artritis behoren; Gewrichtsstijfheid, meestal in de ochtenduren, gewrichtszwelling die elk gewricht kan aantasten, maar meestal de kleine gewrichten van de handen en voeten symmetrisch, vermoeidheid, koorts, gewichtsverlies en depressie. Reumatoïde artritis wordt ook in verband gebracht met enkele andere ernstige aandoeningen, zoals permanente gewrichtsschade die kan leiden tot onvermogen om te functioneren, en een verhoogd risico op coronaire hartziekte en infectie. Prevalentie van de ziekte Reumatoïde artritis treft ongeveer 1% van de volwassenen wereldwijd.

Het aantal vrouwen dat aan de ziekte lijdt, is twee keer zo groot als het aantal mannen. Deze ziekte kan op elke leeftijd voorkomen, maar komt meestal voor tussen de jaren veertig en zeventig.

Om de ziekte te identificeren, moeten verschillende tests worden uitgevoerd, omdat het moeilijk is om het nauwkeurig te diagnosticeren en de symptomen ervan pas na verloop van tijd verschijnen. De diagnose is vaak gebaseerd op een aantal symptomen, waaronder het type gewrichtsaandoening dat is aangetast en de resultaten van röntgenfoto's en beeldvormende onderzoeken, die gewrichtsschade en een hoog niveau van "een antilichaam genaamd reumafactor in het bloed" en anti- CCP-factor. De economische impact van reumatoïde artritis heeft een economische impact op de patiënten, aangezien hoge indirecte kosten hen niet in staat stellen hun dagelijkse activiteiten uit te voeren. Studies in Europa tonen aan dat 20 tot 30 procent van de patiënten met reumatoïde artritis gedurende de eerste drie jaar van infectie niet in staat zijn om te werken. Onderzoek heeft ook aangetoond dat 66 procent van de patiënten met reumatoïde artritis jaarlijks gemiddeld 39 werkdagen verliest. In Europa worden de directe kosten van 'arbeidsongeschiktheid' en indirecte kosten van 'medische zorg' voor de gemeenschap geschat op $ 21 per patiënt per jaar. Het effect van iemands onvermogen om te werken en om te gaan met de samenleving kan het risico op depressie en angst vergroten. Vroege behandeling Gewrichtsschade kan snel optreden in de vroege stadia van reumatoïde artritis, en gewrichtsschade komt voor bij 70% van de röntgenonderzoeken bij patiënten in het eerste en tweede jaar van infectie. De MRI toont ook veranderingen in de structuur van de gewrichten in vergelijking met wat ze waren twee maanden na het begin van de ziekte. Omdat gewrichtsschade snel kan optreden bij het begin van de ziekte, kan er een onmiddellijke noodzaak zijn om een ​​effectieve behandeling te starten nadat de diagnose is gesteld en voordat ernstige gewrichtsschade kan optreden, wat leidt tot het onvermogen om te herstellen van een terugkeer naar de pre- blessure staat. De behandeling van reumatoïde artritis heeft het afgelopen decennium een ​​grote verandering ondergaan, aangezien de behandeling is verschoven van een conservatieve methode gericht op het beheersen van klinische symptomen naar een meer geavanceerde methode die is ontworpen om gewrichtsschade en invaliditeit te verminderen.

Het primaire doel van de behandeling van reumatoïde artritis is het voorkomen van de ontwikkeling van de ziekte, of wat in een andere context bekend staat als het verminderen van de ziekte. Historisch gezien werd reumatoïde artritis behandeld met niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen zoals ibuprofen of eenvoudige analgetica die pijn en symptomen verlichten. Deze medicijnen worden momenteel echter vervangen door die gemodificeerde anti-reumatoïde medicijnen die een regulerend effect hebben op het lichaam en langdurige schade aan de gewrichtsstructuur voorkomen. Biologische geneesmiddelen Er is onlangs een nieuwe klasse van behandelingen ontwikkeld, biologische geneesmiddelen genaamd, voor de behandeling van reumatoïde artritis, vervaardigd uit levende menselijke en dierlijke eiwitten. Terwijl sommige andere geneesmiddelen een significant effect hebben op het immuunsysteem, zijn biologische geneesmiddelen specifiek ontworpen om zich te richten op tussenproducten waarvan wordt aangenomen dat ze betrokken zijn bij het ontstekingsproces. En sommige biologische stoffen blokkeren de activiteit van natuurlijke eiwitten in het lichaam. Uit de analyses bleek dat biologische geneesmiddelen de ontwikkeling van gewrichtsschade beperken, voorkomen dat de ziekte verergert en patiënten in staat stellen de ernst van de ziekte te verminderen, volgens de resultaten van röntgenfoto's, die werden geëvalueerd door röntgenfoto's en magnetische resonantie-onderzoeken. Effectieve vroege behandeling vermindert niet alleen de ziekte of stopt zelfs de progressie van de infectie, maar verbetert de kwaliteit van leven en verlaagt ook de maatschappelijke kosten.