Zal de wetenschap een remedie vinden voor autisme?

Zal de wetenschap een remedie vinden voor autisme?

Een nieuwe studie heeft aangetoond dat muizen veel bacteriën in hun ingewanden dragen, en deze darmbacteriën beïnvloeden hoe de hersenen van knaagdieren werken.

Volgens wat werd gepubliceerd door "Live Science", waarbij het tijdschrift "Nature" werd geciteerd, probeerden onderzoekers uit Taiwan en de Verenigde Staten erachter te komen hoe darmbacteriën de activiteit van neuronale netwerken beïnvloeden die specifiek verantwoordelijk zijn voor de vorming van sociaal gedrag.

Het is bekend dat wanneer een muis een muis ontmoet die ze nog nooit eerder hebben ontmoet, ze aan elkaars snorren zullen snuiven en op elkaar zullen klimmen, net zoals het gebruikelijke gedrag van twee honden, bijvoorbeeld in openbare parken, wanneer ze elkaar begroeten. . Maar laboratoriummuizen, die kiemvrij zijn en geen darmbacteriën hebben, hebben aangetoond dat ze actief sociale interacties met andere muizen vermijden en in plaats daarvan vreemd afstandelijk blijven.

Sociale onthouding

"Sociaal isolement bij kiemvrije muizen is niets nieuws", zegt hoofdauteur Wei Li Wu, een assistent-professor aan de National Cheng Kung University in Taiwan en een gastgenoot bij de Caltech. Maar hij en zijn onderzoeksteam wilden begrijpen wat deze onstabiele gedragsbenadering drijft, en of darmbacteriën daadwerkelijk de neuronen in de hersenen van de muizen aantasten en de wens van knaagdieren om te socialiseren verminderen.

Wu vertelde WordsSideKick.com dat de eerste keer dat hij hoorde dat bacteriën het gedrag van dieren kunnen beïnvloeden, hij dacht: "Het klinkt geweldig, maar het is een beetje ongelooflijk", dus begonnen hij en zijn collega's te experimenteren met muizen. vreemd sociaal gedrag, en begrijpen waarom zulk vreemd gedrag ontstaat.

De onderzoekers vergeleken de hersenactiviteit en het gedrag van normale muizen met twee andere groepen: muizen die in een steriele omgeving werden grootgebracht om kiemvrij te zijn, en muizen die werden behandeld met een sterke combinatie van antibiotica verarmde darmbacteriën. De experimenten waren gebaseerd op het concept dat zodra kiemvrije muizen een niet-steriele omgeving binnenkomen, ze een batch bacteriën onmiddellijk voor een keer zullen oppikken; Vandaar dat muizen die werden behandeld met antibiotica meer divers waren en in meerdere experimenten konden worden gebruikt.

Het team plaatste kiemvrije muizen behandeld met antibiotica in kooien met niet-geïdentificeerde muizen om hun sociale interacties te volgen. Zoals verwacht vermeden beide groepen muizen interacties met vreemden. Na deze gedragstest voerde het team verschillende experimenten uit om erachter te komen wat er in de hersenen van de dieren omging dat de reden zou kunnen zijn achter deze vreemde sociale dynamiek.

De experimenten omvatten onderzoek naar c-Fos, een gen dat functioneert in actieve hersencellen. Vergeleken met normale muizen vertoonden muizen geïnfecteerd met de uitgeputte bacteriën verhoogde c-Fos-genactiviteit in hersengebieden die betrokken zijn bij stressreacties, waaronder de hypothalamus, amygdala en hippocampus.

Deze toename van hersenactiviteit viel samen met een toename van het stresshormoon corticosteron bij kiemvrije muizen die werden behandeld met antibiotica, terwijl dezelfde toename niet optrad bij muizen met normale microben. "Na sociale interactie, gedurende slechts vijf minuten, kunnen aanzienlijk hogere stresshormonen worden gedetecteerd", zei onderzoeker Wu.

De experimenten omvatten ook het naar believen in- en uitschakelen van neuronen in de hersenen van muizen met behulp van een specifiek medicijn, en de onderzoekers merkten op dat het uitschakelen van neuronen bij muizen die met antibiotica zijn behandeld, leidt tot verbeterde sociale communicatie met vreemden, terwijl deze cellen bij normale muizen worden ingeschakeld. resulteerde in een staat van vermijding, plotselinge sociale interacties.

Diego Bohorquez, een professor aan de Duke University School of Medicine die gespecialiseerd is in neurowetenschappen en de darm-hersenverbinding bestudeert, die niet betrokken was bij het onderzoek, zei dat hij vermoedt dat een groep microben samenwerkt om de productie van stresshormoon te moduleren. De experimenten kunnen daarom worden beschouwd als een sterk argument dat de darmmicroben van normale muizen helpen om sociaal gedrag te vertonen, terwijl kiemvrije muizen omgaan met een overproductie van het stresshormoon en zo hun kansen om sociaal contact te maken met andere muizen afwijzen.

"De vraag die sterk opkomt, is hoe het darmmicrobioom te gebruiken om met de hersenen te 'praten' en zo het gedrag vanuit de diepten van de darm te helpen beheersen," zei Bohorquez.

neuropsychiatrische stoornissen

Dit soort onderzoek zou wetenschappers ooit kunnen helpen bij het behandelen van individuen met neuropsychiatrische stoornissen, zoals stress en autismespectrumstoornis, voegde Bohorquez eraan toe, ervan uitgaande dat sommige waarnemingen bij dieren van toepassing zijn op mensen.

behandelingen voor autisme

Eerder onderzoek suggereert dat stress, angst en autisme vaak samen voorkomen met gastro-intestinale stoornissen, zoals constipatie en diarree, evenals met verstoringen van het darmmicrobioom. Volgens Bohorques hebben wetenschappers de afgelopen tien jaar dit verband tussen de darmen en de hersenen onderzocht in de hoop nieuwe behandelmethoden voor dergelijke aandoeningen te ontwikkelen.

Hij voegde eraan toe dat de resultaten van deze studie het onderzoek naar de ontwikkeling van behandelingen voor autisme die afhankelijk zijn van het darmmicrobioom kunnen bevorderen, maar over het algemeen benadrukken ze "meer details over hoe deze microben sociaal gedrag beïnvloeden."

Andere onderwerpen: 

Hoe ga je om met je geliefde na terugkomst van een relatiebreuk?

http://عادات وتقاليد شعوب العالم في الزواج