En ik ben een vogel met één vleugel

Leeuw.

Ik vertelde je altijd over waar je van houdt, gele bloemen, eiken, en zoveel liefde die in mijn ogen breekt als je het niet hoort, ik verzamel gele jasmijn die niet snel verwelkt en je voorhoofd siert.

Ik koos alle gesprekken die ons een harmonieus paar maken, ik faalde altijd, omdat ik alles onthul en er blijft niets van mij over, er blijft slechts een halve zwakke stem over, fluister een paar letters, ik ren naar alles wat ons verenigt, en ik faal , alsof ik tevergeefs was .

En hoe kan ik zijn, zelfs als het van enig nut is, terwijl ik hier vastzit, tussen het plafond en de vloer... de nacht verstikt de ziel en laat zijn aura verdwijnen, als een vogel met één vleugel, niet in staat om te vliegen.

Ik was en ben nog steeds verliefd op alles wat mooi en tegenstrijdig is, zoals knuffels ondanks huilen.

Hé Layh.
Huilen heeft een hart dat niet door vuur kan worden verteerd, Laith, alsof mijn ziel pijnlijker is voor jou.