Anne Boleyn, królowej, która została stracona przez męża, ponieważ nie urodziła samców

Anna Boleyn Papież Klemens VII odmówił rozwodu ze swoją byłą żoną Katarzyną Aragońską i poślubienia Pauliny.

W międzyczasie rozwód Henryka VIII Aragońskiego nastąpił z powodu braku męskiego następcy tronu, ponieważ król Anglii obwinił swoją żonę za przyspieszenie procesu rozwodowego w 1533 r. i poślubienie Pauliny, jednej z kobiet pałacu, która widział w niej idealną żonę zdolną dać mu następcę tronu.

We wrześniu tego samego roku para królewska urodziła córeczkę tej samej płci. Z tego powodu Henryk VIII zasmucił się i rozczarował uzyskaniem długo oczekiwanego następcy tronu. W zamian król Anglii obiecał zaopiekować się córką w nadziei na urodzenie kolejnego dziecka płci męskiej podczas następnego porodu

W ciągu około 3 lat Pauline urodziła dwa martwe dzieci, a za trzecim razem poroniła. Relacje małżeńskie między Henrykiem VIII a Pauliną uległy wyraźnemu pogorszeniu do 1536 roku.

W styczniu 1536, w tym samym miesiącu, w którym zmarła jego była żona Katarzyna, Pauline urodziła martwego chłopca. Słysząc tę ​​wiadomość, Henryk VIII wpadł w szał, że po raz kolejny pociąga żonę do odpowiedzialności za to, że nie dał mu dziedzica. Jednocześnie Pauline straciła pozycję u króla, który wkrótce zwrócił się ku innej kobiecie znanej jako Jane Seymour.

W następnym okresie Henryk VIII namówił się na użycie czarnej magii przez swoją żonę Annę Boleyn, aby przyciągnąć jego uwagę. Gdy rozeszła się wieść o pogarszającym się związku między parą królewską, przeciwnicy Pauline postanowili ją wrobić, zbierając fałszywe dowody, aby się jej pozbyć i zakończyć jej życie.

Tymczasem Mark Smeaton, który był pracownikiem pałacu, według większości historyków podczas tortur złożył niebezpieczne wyznanie i wkrótce obalił królową, oświadczając, że ma tajny związek z Anną Boleyn.

Aresztowania nastąpiły również w następnym okresie, gdy król nakazał uwięzienie George'a Boleyna, brata Anny i wicehrabiego Rochford, oprócz trzech innych mężczyzn, w tym Henryka Norrisa, który był uważany za bliskiego przyjaciela króla Henryka VIII.

Jednocześnie Anne Boleyn została aresztowana 2 maja 1536 roku i początkowo przetrzymywana w Greenwich, zanim została zabrana do Tower of London. W następnych dniach stanęła w obliczu wielu poważnych zarzutów, takich jak cudzołóstwo i kazirodztwo, to samo oskarżenie skierowane przeciwko jej bratu George'owi oraz spisek przeciwko królowi w procesie, który historycy kwestionowali jego wiarygodność.

Podczas procesu, który odbył się 12 maja tego samego roku, sądownictwo skazało na śmierć przez ścięcie 4 oskarżonych, w tym Henry'ego Norrisa i Marka Smeatona.

Około 3 dni później Anne Boleyn, w towarzystwie swojego brata George'a, pojawiła się w sądzie w Tower of London. Według kilku historyków, proces prowadził książę Norfolk Thomas Howard, który był bliski oskarżonemu.

Później sądownictwo skazało obu braci na śmierć przez ścięcie ich siekierą. Jednak po interwencji króla narzędzie egzekucji zmieniono na Annę Boleyn, ponieważ Henryk VIII wolał być stracony mieczem niż siekierą.

Po egzekucji pięciu oskarżonych mężczyzn 17 maja 1536, dwa dni później, 19 maja XNUMX, przyszła kolej na Annę Boleyn.

Przed egzekucją zapowiedziała podporządkowanie się postanowieniu sądu, który nakazał jej śmierć. Po zdjęciu welonu i naszyjnika uklękła przed kilkoma uczestnikami, po czym miecz kata, zwany katem Calais, spadł na jej szyję i oddzielił jej głowę od ciała.