Beethoven, mężatki i sekret kreatywności!!

Za tym twórczym geniuszem kryje się ciekawa historia Ludwiga van Beethovena, urodzonego około połowy grudnia 1770 roku w niemieckim Bonn, jako jednego z najbardziej znanych i najlepszych kompozytorów i pianistów wszechczasów, uważanego za kluczową postać tego okresu. przejście od muzyki klasycznej do romansu.

Pomimo swoich osiągnięć, pełnych ponadczasowych utworów muzycznych, Ludwig van Beethoven wiódł trudne życie. Światowy kompozytor od początku cierpiał z powodu działań ojca, alkoholika Johanna, który nie wahał się znęcać się nad swoim synem Ludwigiem i żoną, matką Ludwiga van Beethovena, Marią Magdaleną Keverich.Ponadto Beethoven cierpiał na depresję i planował samobójstwo więcej niż raz. Pod koniec życia ogłuchł, a wszystko to zbiegło się w czasie z katastrofalnym fiaskiem wszystkich jego romantycznych związków.

W swoich pismach Franz Gerhard Wegeler, przyjaciel Beethovena z dzieciństwa, donosił, że niemiecki kompozytor przeprowadził nieudany eksperyment z dziewczyną o imieniu Maria Anna Wilhelmine von Westerhol, która była w niej zakochana kilka lat wcześniej. wpływ na jego życie.

W około 14 listach między 1804 a 1809 Beethoven wyraził wielką miłość do owdowiałej szlachcianki Josephine Brunsvik, która była jedną z jego uczennic gry na fortepianie, ponieważ międzynarodowy kompozytor określił tę damę jako anioła. Według wielu źródeł historycznych Beethoven zadedykował wdowie Josephine Bransvik utwór muzyczny An die Hoffnung op32.

Tymczasem Beethoven nie poślubił tej wdowy, która obawiała się, że jeśli zaakceptuje to małżeństwo, straci sponsoring swoich dzieci. Jednak około 1810 roku Josephine poślubiła hrabiego Stackelberga, kładąc kres nadziejom Beethovena.

A między 1801 a 1802 Ludwig van Beethoven znał żałosną historię miłosną, z której wyłonił się nieśmiertelny utwór muzyczny. Dzięki rodzinie Brunsvik, z którą był blisko, Beethoven został nauczycielem gry na fortepianie dla 18-letniej Giulietty Guicciardi, która była niczym innym jak kuzynką owdowiałej Josephine Bransvik.

Niemiecki kompozytor od samego początku zafascynował się tą dziewczyną, która wkrótce odwzajemniła te same uczucia. Dla swojej uczennicy Juliety w 1801 roku Beethoven skomponował Sonatę fortepianową nr 14, znaną jako Sonata Księżycowa. Na nieszczęście dla Beethovena jego małżeństwo z Julietą było niemożliwe ze względu na różnicę w statusie społecznym i przynależność do tej ostatniej, i z tego powodu niemiecki kompozytor doznał kolejnego rozczarowania.

W 1810 roku, zbiegającym się z małżeństwem Josephine, Beethoven był pod takim wrażeniem Therese von Malfatti, która była jego najlepszą przyjaciółką, że wymienili wiele listów. Ale znowu Beethovenowi nie udało się spełnić pragnienia poślubienia Teresy ze względu na społeczeństwo klasowe, a ten ożenił się w następnym okresie z baronem Ignazem von Gleichensteinem, który był tylko bliskim przyjacielem Beethovena.

W 1808 roku Ludwig van Beethoven poznał 15-letnią Elizabeth Röckel. W następnych latach niemiecki kompozytor był tak pod wrażeniem tej dziewczyny, że zażądał jej obecności, aby ofiarować jej kosmyk włosów na łożu śmierci w 1827 roku. Tymczasem związek Beethovena i Elżbiety nie powiódł się, ponieważ ta ostatnia poślubiła w 1813 roku Austriacki kompozytor Johann Nepomuk Hummel.

W kwietniu 1810 Beethoven skomponował słynny utwór dla Elizy, który miał wyrazić jego stan emocjonalny. Do dziś tożsamość Elisy z tym utworem muzycznym jest nadal wątpliwa i chociaż wielu historyków łączy Elisę i Elizabeth Rockell, inni twierdzą, że utwór został podarowany przez Beethovena Teresie von Malvati lub innej dziewczynie o imieniu Elise Barensfeld.

Beethoven zadedykował również inne utwory muzyczne wielu dziewczynom, na przykład swojej uczennicy Dorothei von Ertmann, która w 28 r. podarowała jej Sonatę fortepianową nr 28, a inne źródła odnoszą się do jego daru Wariacji Diabelli op 1816 dla jego dziewczyny Anthony'ego Brentano ( Antonie Brentano ), która jednym ze swoich listów relacjonowała codzienne wizyty Beethovena u niej.

Pomimo tych wszystkich ponadczasowych dzieł sztuki, które inspirowały miłość i emocjonalną porażkę, Ludwig van Beethoven zmarł nieżonaty 26 marca 1827 roku, w wieku 56 lat. Według wielu historyków, Beethoven zawiódł we wszystkich swoich romantycznych związkach z powodu jego próby obcowania z kobietami zamężnymi lub z innych klas.