Jaki jest związek między stanem emocjonalnym a nerwową okrężnicą?

Jaki jest związek między stanem emocjonalnym a nerwową okrężnicą?

IBS często towarzyszy objawom żołądkowo-jelitowym w jelicie cienkim i grubym. IBS podzielono na cztery podtypy w zależności od asymetrii stolca, tj. IBS z zaparciem IBS-C, z biegunką IBS-D, mieszany IBS-M lub niesklasyfikowany IBS.

Jednak w literaturze naukowej brakuje zrozumienia mechanizmów i metod leczenia IBS, co częściowo wynika z braku użytecznych eksperymentalnych modeli zwierzęcych.

Przez lata badania sugerowały związek między stanami emocjonalnymi a dysfunkcją jelit, podkreślając istnienie i znaczenie tak zwanej „osi jelitowej” w określaniu integralności emocjonalnej i reprezentacji jedzenia.

Presja społecznej porażki

Ostatnio stresory cSDS i stresory cVSDS są akceptowane jako modele dla MDD i PTSD.

Aby odpowiedzieć na pytanie: „Czy modele zwierzęce przewlekłej tymczasowej porażki społecznej mogą pomóc nam szczegółowo zrozumieć zespół jelita drażliwego?”, naukowcy z TUS, kierowani przez profesora Akiyoshi Saitoh z School of Pharmaceutical Sciences, wykorzystali modele myszy, aby zrozumieć wpływ długotrwałego stresu na chorobę jelita.

Naukowcy odkryli, że myszy w stresie wykazywały wyższy pasaż jelitowy i zachowania związane z bólem trzewnym, które są cechami charakterystycznymi IBS.

stres fizyczny lub emocjonalny

Profesor Saitoh mówi, że podczas badania skupiono się „na modelu przewlekłej tymczasowej porażki społecznej i oceniono wpływ stresu emocjonalnego na choroby jelit, oprócz oceny potencjału modelu jako nowego zwierzęcego modelu zespołu jelita drażliwego”.

W swoich badaniach naukowcy poddali myszy stresowi fizycznemu lub emocjonalnemu, a zwierzęta doświadczalne poddawano fizycznej lub psychicznej agresji przez 10 minut dziennie przez 10 kolejnych dni.

Test interakcji społecznych

Jedenastego dnia przeprowadzono test interakcji społecznych, aby ocenić warunki stresowe zwierząt doświadczalnych. Stres oszacowano również poprzez oszacowanie ilości kortykosteronu w osoczu oraz badanie przejścia mączki węglowej przez jelita. Naukowcy ocenili również myszy pod kątem przepuszczalności jelit, częstotliwości defekacji i zawartości kału.

Stwierdzono, że szybkość tranzytu węgla, która wskazuje na przejście przez jelita, była istotnie wyższa u myszy poddanych stresowi emocjonalnemu w porównaniu z myszami z grupy kontrolnej, która nie była narażona na stres. Ale efekty były niewielkie u myszy, które były poddawane stresowi fizycznemu. U szczurów narażonych na stres emocjonalny zwiększyła się również częstotliwość defekacji i zawartość wody w stolcu.

Objawy podobne do zespołu jelita drażliwego

Efekty te utrzymywały się przez XNUMX miesiąc po ekspozycji na stres, ponadto nie było istotnych różnic w stanie patologicznym i przepuszczalności jelit pomiędzy myszami z grupy kontrolnej lub grupy zestresowanej emocjonalnie, co wskazuje na brak zmian na poziomie tkanek spowodowanych stresem .

„Wyniki wskazują, że przewlekły stres u myszy wywołuje objawy podobne do IBS-D, takie jak przewlekłe pogorszenie jelit i hiperalgezja brzuszna, bez obecności zmian jelitowych” – mówi profesor Saitoh.

Zaskakująca uwaga

Co ciekawe, naukowcy odkryli, że zmiany w motoryce jelit u badanych zwierząt uległy poprawie, gdy myszy z modelu cVSDS leczono klinicznie stosowanym lekiem na zespół jelita drażliwego (IBS).

Badanie podkreśla przewagę modelu cVSDS nad tradycyjnymi metodami wywoływania objawów IBS-D-podobnych poprzez ekspozycję na powtarzający się stres psychiczny.

Rola kory mózgowej

Mówiąc o mechanizmach tych efektów, prof. Saitoh mówi: „Z osi jelito-mózg prawdopodobnie kora mózgowa odgrywa ważną rolę w określaniu fenotypu myszy ze stresem emocjonalnym”. Kora wyspy jest częścią górnego ośrodkowego układu nerwowego, który kontroluje funkcje trawienne i bierze udział w procesie radzenia sobie ze stresem.

Ponadto badanie pokazuje po raz pierwszy, że stres psychologiczny wywołany przez sam cVSDS może powodować objawy podobne do IBS-D u myszy, więc dalsze badania nad modelami przewlekłego cSDS i cVSDS mogą wyjaśnić bardziej szczegółowo stany patofizjologiczne i w ten sposób opracowując metody leczenia zespołu jelita drażliwego.