د بریالۍ او سالمې زده کړې بنسټونه څه دي، تاسو څنګه خپل ماشومان د ټولنې له فساد څخه ساتئ؟

دا هغه مسله ده چې هر مور او پلار یې اندیښمن کړي، تاسو ګورئ چې هره مور شکایت کوي او ویره لري چې د دوی کوچني ماشومان به د اخلاقي زوال په لور روان شي او تاسو هر پلار وګورئ چې د بنسټونو لپاره لارښوونې او لارښوونې په کتابونو کې ګوري. د سالمې زده کړې، نو د بریالۍ زده کړې کلیدي څه ده او ایا دا واقعیا یو هنر دی چې یوازې باصلاحیته زده کونکي پرې پوهیږي.

په مور او پلار باندې د ماشوم یو تر ټولو مهم حق دا دی چې هغه داسې سالمه روزنه ترلاسه کړي چې هغه د دې وړتیا ولري چې خپل ژوند او راتلونکی په داسې بنسټونو جوړ کړي چې هغه لومړی د خپل ځان او د خپل هیواد لپاره ګټور شخص وګرځي او د یو تعلیم یافته ذهن. په دې کې شک نشته چې موږ انسانان له نورو مخلوقاتو څخه د ضرر او ګټې تر منځ د توپیر کولو وړتیا لرو. ښه او بد. له همدې امله، کله چې موږ اولادونه لرو، موږ په خپل ټول توان سره هڅه کوو چې خپل زامن او لوڼې په ځان او ټولنه کې ښه کړو.
او دا چې د سمې زده کړې مفهوم له یو کس څخه بل ته توپیر لري، او له همدې امله ځینې ماشومان د ناسم قضاوت زده کړې سره مخ کیږي، او ډیری یې د ناسم ټولنیزو عادتونو یا د زده کړې د اغیزمنو میتودونو په ناسم پوهاوي پورې تړاو لري، نو موږ ګورو چې ډیری ماشومان د زده کړې لویې ستونزې لري. د دوی په ژوند کې او ډیری وختونه د دوی په عملي او ټولنیز ژوند کې د دوی بریا اغیزه کوي، او مور او پالر په خپلو ماشومانو کې د دوی شتون شکایت کوي پرته له دې چې پوه شي چې دوی د دې میتودونو له لارې چې دوی یې په پالنه کې تعقیب کړي دي.

د دې تعلیمي غلطیو څخه یو خورا مهم دی (استخراج). د مثال په توګه، یو پلار خپل زوی خاموش کوي کله چې هغه د میلمه په حضور کې خبرې کوي یا په خبرو اترو کې برخه اخلي چې د هغه څخه د لویانو په منځ کې کور ته الهام ورکوي. شاید دا د ادب نشتوالی او دا ناسم تعلیمي چلند ګڼل کیږي، ماشوم یو کمزوری شخصیت لري چې نشي کولی د ګډون او مناظرې حق په اغیزمنه توګه وکاروي، چې دا د ماشوم شخصي وړتیاوې او له همدې امله د ژوند د ضعف لامل کیدی شي. د ماشوم د انزوا کیدو لامل کیږي او د هغه د جلاوالي احساس له امله د هغه پر ځان باور کمزوری کوي. له همدې امله اړینه ده چې په خبرو کې د ګډون فرصت ورکړل شي او خپل نظر په داسې طریقه څرګند کړي چې د پلار له معقول حد څخه تیریږي. ښوونکي تاییدوي چې د لویانو ترمنځ په خبرو اترو کې د ماشوم ګډون خورا لوی باور رامینځته کوي او هغه د کلتور په اړه د لوی مفکورې سره بډای کوي. د ماشومانو په پاللو ​​کې تر ټولو مهمې تېروتنې: ((په پرېکړو کې تېښته)) په کور کې د مور او پلار تر منځ (هو، نه) کله چې هغه له پلار څخه څه وغواړي او ورته ووايي "نه" او مور ورته "هو" وايي. دا تشې په ماشوم کې د بیړني عادت پیدا کوي ځکه چې هغه پوهیږي چې هغه به هغه څه ترلاسه کړي چې هغه یې غواړي او دوی باید انتظار وکړي او ماشوم ته وهڅوي چې د قناعت په بهیر کې خپل حق وکاروي، دا د سمو خبرو اترو او د هغه د وړتیاوو په وده کې مرسته کوي. د بل نظر ته درناوی او د کور څخه بهر د نورو سره په ګډه ژوند کې ناامني، او په دې توګه د هغه په ​​شخصیت کې د متمرکز کیدو لامل کیږي. د (مور او پلار) تر منځ ژور بحثونه که د ماشومانو د لیدو او اورېدلو په وړاندې ترسره شي، د (مور او پلار) تر منځ د هماهنګۍ په اړه یو ډول وېره او اضطراب رامنځته کوي، چې د دوی لپاره د خوندیتوب ځاله ده.
له همدې امله، د ماشومانو د سترګو او غوږونو په وړاندې د خبرو اترو څخه باید ډډه وشي. که دا ترسره شي، مور او پالر باید ماشومانو ته تشریح کړي چې هغه څه چې په طبیعي توګه پیښ شوي د دوی اړیکې به اغیزه ونکړي. په پای کې، د ماشومانو په پالنه کې یو له مهمو تېروتنو څخه دا دی: په نوکرانو باندې تکیه مه کوئ چې دوی ته لارښوونه او روزنه ورکړي، او د حساب ورکولو او محتاط تعقیب پرته د خوړو سیسټم ټاکل. ډیری ماشومان چې د نوکرانو په مینځ کې لوی شوي دي د پلار او کورنۍ ټولنې څخه د اسلامي زده کړې او نرمۍ له لاسه ورکړي، نو دوی د ډیری تبعیض سره مخ شوي او ممکن د خپلې ټولنې او کورنۍ څخه انکار وکړي. نو دا د (مور او پلار) دنده ده. هغه کسان چې د خپلو اولادونو د روزلو لپاره په مرستندویه نوکرانو تکیه کوي ځکه چې دوی په خپلو دندو کې بوخت دي، لږ تر لږه د خپلو ماشومانو د ژوند تعقیب لپاره یو څه وخت ورکوي، دوی ته به د نوکرانو له لارې وارد شوي ډیری تعلیمي غلطۍ ښکاره کړي.

د والدینو په برخه کې د ماشومانو سره د خبرو اترو پرانیستل؛ ماشومانو ته فرصت ورکول چې خبرې وکړي او د دوی خبرې تعریف کړي؛ خبرو اترو ته ورکړئ
یو ځانګړی خوند او د مینې او ځان باور فضا؛ دا مهمه ده، لکه څنګه چې موږ ځینې وختونه نن ګورو؛ ځینې ​​ځوانان
دوی نشي کولی د اجنبیانو سره کښیني؛ یا په ځینو مواردو کې، او حتی که دوی ناست وي، خبرې نه کوي. نه دا چې دوی نه غواړي خبرې وکړي، مګر دوی خبرې نشي کولی. د رواني بحرانونو له امله دوی احساس کوي لکه ویره او ګډوډي، او دا د ځوان په روح کې ژور رواني زخمونه پریږدي.
دا د هغه شیانو پایله ده چې ماشوم یې په ځوانۍ کې ژوند کاوه؛ لکه ظلم او هغه ته د خبرو موقع نه ورکول؛ او خپل نظر وړاندې کړي
یوازې جبر او توهینونکي څرګندونې د هغه روحياتو ته زیان رسوي او د کورنۍ له غونډو څخه د تیښتې لامل کیږي ځکه چې هغه ناست وي، هغه به هیڅ ونه ویل شي.
که هغه خبرې وکړي، هیڅوک به یې نه اوري. یوازې دا به په خپل ځان کې درد ژور کړي؛ دا هغه څه دي کله چې ماشوم لوی شي او ځوان شي
د کورنیو غونډو څخه تیښته؛ یا ټولنیز او یوازیتوب او شکمن وي؛ په خپل ځان او د هغه د کار کولو وړتیا کې
دا د ورځې په تیریدو سره په ځان باور په بشپړ ډول له مینځه وړي؛ تر څو چې دا نیمګړتیا ژر تر ژره سمه نه شي او ځوان ته په کور دننه ازادي ورکړل شي؛ او د خپل ځان او خپلو وړتیاوو د پیاوړتیا لپاره کار وکړي

ماشوم ته باید دا هم ور زده کړل شي چې څنګه د کورنۍ نظام ته درناوی او تابع وي او ماشوم باید په کور کې د موجودو اصولو د پیروي کولو او د کورنۍ د ښو دودونو او دودونو د مراعتولو په اړه وروزل شي ترڅو له نورو سره ښه چلند وکړي. د نورو د آزادۍ او غوښتنو ته درناوي پرته د خپلې آزادۍ حدود درک کوي او دا چې هغه په ​​اطاعت کې لوییږي نه په نافرمانۍ. د خپل ځان څرګندولو او خپل نظر څرګندولو خپلواکي.
د هغه په ​​​​شاوخوا چاپیریال کې مثبت رول کله چې هغه لوی شي

ښوونیز پوهان مشوره ورکوي چې د ماشوم روزنه باید په ټینګښت، جديت، منطق، استقامت او نرمۍ سره ځانګړنه ولري، د ماشوم لپاره د هغه په ​​​​شاوخوا ټولو خلکو کې د مینې، امنیت او خوندیتوب احساس کولو اړتیا ټینګار کوي، او دا د هغه په ​​احساساتي بلوغ غوره اغیزه پریږدي. کله چې هغه یو ځوان شي چې د هغه په ​​​​شاوخوا کې د خلکو لخوا اغیزمن او اغیزمن کیږي

والدین باید هوښیار، صبر او زغم ولري، او ماشوم ته د سزا ورکولو لپاره مبارزه ونه کړي.
د ماشومانو د روزلو طریقه باید د هر ماشوم د اړتیاوو سره سم انعطاف وړ او انعطاف وړ وي، په دې کې شک نشته چې د مینې، مهربانۍ، هڅونې او ستاینې پر بنسټ ښوونه او روزنه د تعقیب شوي سیسټمونو ته د ځواب ویلو وړتیا ترلاسه کولو لپاره په مختلفو برخو کې ښه میوه لري. د ژوند پړاوونه