هغه خلک چې د دې ناروغۍ سره مخ دي ممکن لاندې نښې ولري:

• د عاجل او تکراري یادونو له لارې غمجنه پیښه راژوندۍ کړئ.
• یو قوي احساس چې دردناک پیښه بیرته راغلې (د فلش بیک په نوم هم یادیږي).
• د خوب خوبونه په کوم کې چې ناروغ هغه پیښه ویني چې له هغه څخه تیریږي.
• کله چې د پیښې په یادولو سره ډیر غمجن احساس کوم.
• فزیکي نښې چې د اضطراب له امله رامینځته کیږي لکه اضطراب ، د کوم دلیل لپاره ویره ، بې خوبۍ او د تمرکز نشتوالی.
• د حادثې په اړه د دوامداره منفي احساساتو تجربه کول، لکه ګناه، شرم، ویره او غوسه.
• د هغه شیانو څخه ډډه وکړئ چې هغه د دردناک پیښې یادونه کوي.
• د یوې پیښې د ټولو یا یوې برخې د یادولو وړتیا له لاسه ورکول.
• د هغه شیانو سره د ناروغ علاقه چې دمخه ورته مهم وو په تدریجي ډول کمیږي.
• د راتلونکي په اړه د نا امیدۍ احساس کول.

دا باید په پام کې ونیول شي چې دا نښې ممکن د ټراماتیک فشار وروسته اختلال په ګوته کړي که چیرې دا د یوې میاشتې څخه ډیر دوام وکړي او د فرد ټولنیز یا کاري ژوند یا اړیکې اغیزه وکړي. د دې اختلال ډیری نښې نښانې د دردناک پیښې څخه وروسته په دریو میاشتو کې څرګندیږي، مګر ممکن ناوخته ښکاره شي، دا د پیښې څخه څو کاله وروسته. دا اختلال په هر هغه چا اغیزه نه کوي چې یوه غمجنه یا غمجنه پیښه تجربه کوي

دا لاهم معلومه نده چې ولې ځینې خلک دا ناروغي رامینځته کوي او نور نه. په متحده ایالاتو کې، د بیلګې په توګه، د عمومي نفوس شاوخوا 7-8 سلنه به د دوی د ژوند په یو وخت کې دا اختلال رامینځته کړي. مګر څیړونکو د خطر ځینې عوامل پیژندلي چې د دې ناروغۍ د پراختیا احتمال زیاتوي، کوم چې دا دي:

• د دردناک پیښې سره مخ کیدل چې د نورو لخوا رامینځته کیږي ، لکه جنسي تیري یا برید.
• د پرله پسې یا اوږدې مودې صدمو پیښو سره مخ کیدل.
• مخکینۍ موجودې رواني ستونزې، په ځانګړې توګه اندیښنه.
• د صدماتو سره مخ کیدو وروسته د کورنۍ غړو او ملګرو څخه د کافي ملاتړ نشتوالی.

تاسو د هغه چا سره څنګه چلند کوئ چې په هوښیارۍ سره تاسو له پامه غورځوي؟