بيٿون، شادي شده عورتون ۽ تخليقيت جو راز!!

هن تخليقي ذهانت جي پويان دلچسپ ڪهاڻي آهي Ludwig van Beethoven، جيڪو ڊسمبر 1770 جي وچ ڌاري جرمن شهر بون ۾ پيدا ٿيو، هر وقت جي مشهور ۽ بهترين موسيقار ۽ پيانوسٽن مان هڪ هو، ۽ هن دور ۾ هڪ اهم شخصيت سمجهيو ويندو هو. ڪلاسيڪل موسيقي کان رومانس ڏانهن منتقلي.

هن جي ٽريڪ رڪارڊ جي باوجود موسيقي جي بيشمار ٽڪرن سان ڀريل، لودوگ وان بيٿوون هڪ ڏکيو زندگي گذاريو. شروع کان وٺي، دنيا جي موسيقار پنهنجي پيء، هڪ الڪوحل، جوهان جي ڪارناما کان متاثر ٿيو، جيڪو پنهنجي پٽ لودوگ ۽ سندس زال، لودوگ وان بيٿوون جي ماء، ماريا مگدلينا ڪيوريچ سان بدسلوڪي ڪرڻ ۾ نه وساريو، ان کان علاوه، بيٿوون ڊپريشن جو شڪار ٿيو ۽ منصوبابندي ڪئي. هڪ کان وڌيڪ ڀيرا خودڪشي ڪئي، هو پنهنجي زندگيءَ جي آخر ۾ ٻوڙو ٿي ويو، ۽ اهو سڀ ڪجهه هن جي رومانوي رشتن جي تباهيءَ واري ناڪاميءَ سان ٺهيو.

پنهنجي لکڻين ذريعي، بيٿون جي ننڍپڻ جي دوست، فرانز گيرارڊ ويگلر، ٻڌايو ته جرمن موسيقار ماريا انا ولهيلمين وون ويسٽر هول نالي هڪ ڇوڪري سان هڪ ناڪام تجربو ڪيو هو، جيڪو ڪجهه سال اڳ هن ڇوڪري سان پيار ۾ پئجي ويو هو، جيڪو هڪ اهم ڇڏڻ کان سواء ختم ٿي ويو. هن جي زندگي تي اثر.

14ع ۽ 1804ع جي وچ ۾ لڳ ڀڳ 1809 خطن ۾، بيٿوون پنهنجي بيوه وڏي عورت جوزفين برنسوڪ لاءِ وڏي محبت جو اظهار ڪيو، جيڪا سندس پيانو جي شاگردن مان هڪ هئي، جيئن بين الاقوامي موسيقار هن عورت کي فرشتو قرار ڏنو. ڪيترن ئي تاريخي ذريعن جي مطابق، بيٿوون هڪ ميوزڪ جو هڪ ٽڪرو وقف ڪيو جنهن جو عنوان آهي An die Hoffnung op32 بيوه جوزفين برانسوڪ کي.

ان دوران، بيٿوون هن بيوه سان شادي ڪرڻ ۾ ناڪام ٿي، جنهن کي ڊپ هو ته جيڪڏهن هوء هن شادي کي قبول ڪري ٿي ته هوء پنهنجي ٻارن جي اسپانسر شپ وڃائي ڇڏيندي. پر 1810 جي آس پاس، جوزفين ڳڻپ اسٽيڪلبرگ سان شادي ڪئي، بيٿون جي اميدن کي ختم ڪري ڇڏيو.

۽ 1801 ۽ 1802 جي وچ ۾، Ludwig van Beethoven هڪ ڏکوئيندڙ پيار ڪهاڻي ڄاڻي ٿو، جنهن مان موسيقي جو هڪ لافاني ٽڪرو پيدا ٿيو. Brunsvik خاندان جي ذريعي هن جي ويجهو هئي، Beethoven هڪ 18 سالن جي Giulietta Guicciardi لاءِ پيانو جو استاد بڻجي ويو جيڪو بيوه جوزفين برانسوڪ جي ڪزن کانسواءِ ٻيو ڪو نه هو.

شروعات کان وٺي، جرمن موسيقار هن ڇوڪريء سان متوجه ٿيو، جيڪو جلد ئي ساڳئي جذبات کي رد ڪري ڇڏيو. سندس شاگرد Giulietta لاءِ 1801ع ۾ بيٿوون پيانو سوناٽا نمبر 14 مرتب ڪيو، جيڪو مون لائيٽ سوناٽا جي نالي سان مشهور آهي. بدقسمتي سان بيٿون لاء، جوليتا سان سندس شادي سماجي حيثيت ۾ فرق ۽ بعد ۾ اتحاد جي سبب ناممڪن هئي، ۽ انهي سبب لاء جرمن موسيقار هڪ ٻي مايوسي جو تجربو ڪيو.

1810ع ۾، جوزفين جي شاديءَ سان گڏ، بيٿوون، ٿريس وون مالفٽيءَ کان ايترو متاثر ٿيو، جو سندس بهترين دوست هو، ته ٻنهي خطن جي مٽا سٽا ڪئي. پر ٻيهر، بيٿوون طبقاتي سماج جي ڪري ٽريسا سان شادي ڪرڻ جي خواهش حاصل ڪرڻ ۾ ناڪام ٿي ويو، ۽ بعد ۾ ايندڙ عرصي دوران بارون اگناز وون گليچينسٽائن سان شادي ڪئي، جيڪو صرف بيٿوون جو ويجهو دوست هو.

1808 ع ۾، Ludwig van Beethoven 15 سالن جي ايلزبيٿ ريڪل سان ملاقات ڪئي. ايندڙ سالن ۾، جرمن موسيقار هن ڇوڪريءَ کان ايترو متاثر ٿيو جو هن 1827ع ۾ بستري تي هن کي پنهنجي وارن جو تالو پيش ڪرڻ لاءِ هن جي موجودگيءَ جو مطالبو ڪيو. ان دوران بيٿوون ۽ ايلزبيٿ جي وچ ۾ اهو لاڳاپو ناڪام ٿي ويو، ڇاڪاڻ ته هن 1813ع ۾ شادي ڪئي. آسٽريائي موسيقار جوهان نيپومڪ هومل.

اپريل 1810ع ۾ بيٿون پنهنجي مشهور مقالي Für Elise لاءِ ترتيب ڏني، جنهن جو مقصد پنهنجي جذباتي حالت کي ظاهر ڪرڻ هو. اڄ تائين، موسيقي جي هن ٽڪري سان ايليسا جي سڃاڻپ اڃا تائين قابل اعتراض آهي، ۽ جڏهن ته ڪيترائي مورخ ايليسا ۽ ايلزبيٿ راڪيل کي ڳنڍيندا آهن، ٻين جو چوڻ آهي ته اهو ٽڪرو بيٿون طرفان ٽريسا وون مالواتي يا ايلس بارنسفيلڊ نالي ڪنهن ٻي ڇوڪري کي تحفي ۾ ڏنو ويو هو.

ان سان گڏ، بيٿوون موسيقي جا ٻيا ٽڪرا ڪيترن ئي ڇوڪرين لاءِ وقف ڪيا، جيئن سندس شاگرد ڊوروٿيا وون ارٽمن، جنهن کيس 28ع ۾ پيانو سوناٽا نمبر 28 ڏنو، ۽ ٻيا ذريعا سندس گرل فرينڊ انٿوني برينٽانو (Antonie Brentano) کي ڊيابيلي ويريشن اوپي 1816 جي تحفي جو حوالو ڏين ٿا. ) جنهن، پنهنجي هڪ خط ذريعي، بيٿون جي روزاني دوري جي خبر ڏني.

محبت ۽ جذباتي ناڪامي کي متاثر ڪندڙ ان وقت جي فني ڪارنامن جي باوجود، Ludwig van Beethoven 26 مارچ 1827 تي 56 سالن جي عمر ۾ غير شادي شده وفات ڪري ويو. ڪيترن ئي مؤرخن جي مطابق، بيٿون پنهنجي سڀني رومانوي رشتن ۾ ناڪام ٿي ويو، ڇاڪاڻ ته هن جي ڪوشش ڪئي وئي ته هو شادي شده يا ٻين طبقن جي عورتن سان لاڳاپيل هجي.