ليو بابت ٽيهه حيرت انگيز حقيقتون

اُهو مغرور، مهربان، مغرور ۽ مغرور ماڻهو پنهنجي اندر جون ڪيتريون ئي خوبيون لڪائيندو آهي، جيڪي پنهنجي اندر ۾ آهن، جيڪي اڄ توهان جي هٿن ۾ آهن، ڪنهن جي سامهون ظاهر نه ٿيون ڪن، سو اچو ته گڏجي انهن کي ڏسون.

سڀني حالتن ۾، شعر هڪ مستحڪم تصوير کي برقرار رکندو آهي، ان کان سواء هن جي اندر اندر درد ۽ خوف ڇا آهي.

تنقيد کيس پريشان ڪري ٿي، پر هو ظاهري طور تي انهن مان فائدو حاصل ڪرڻ لاءِ انهن جو استقبال ڪري ٿو، جيتوڻيڪ هو بي اثر نظر اچي ٿو.

- ماڻهو اسد جي صلاح لاءِ قطار ۾ بيٺا آهن.

ليو انهن شين جي باري ۾ ڳالهائڻ پسند نه ڪندو آهي جيڪي هن سان دلچسپي نه رکندا آهن.

شعر سڀني کان مٿانهون محبت جي زندگي گذارڻ لاء پيدا ڪيو ويو آهي.

شعر ٻين کي پنهنجي زباني ڪلچر ۽ انهن جي ظاهري شڪل جي لحاظ کان فيصلو ڪري ٿو.

شعر ٻين جي ڪوڙ کي ڇڪيندو آهي ۽ انهن جي تضادن کي ڳولڻ ۽ انهن سان منهن ڏيڻ ۾ مزو وٺندو آهي.

شعر توقع ڪري ٿو ته توهان ڇا ڪري سگهو ٿا، ۽ جيڪڏهن اهو ناڪام ٿئي ٿو، مون کي توسان پيار آهي.

اسد ڪنهن کي به اهو فيصلو ڪرڻ نه ڏيندو ته ڇا ڪجي.

شينهن ڪنهن جي مدد کان سواءِ هر شيءِ حاصل ڪرڻ لاءِ تيار هوندو آهي.

شعر کي بيوقوفن سان تمام گهڻي همدردي آهي.

شعر صرف ڳالهائيندو آهي: سچائي، ستم ظريفي، فليٽ، خود اعتمادي، ۽ سلام.

شعر هر قسم جي ڊرامي کان بچي ٿو، پر پنهنجي مالڪن کي ناراض نٿو ڪري.

شعر ٻين جي باطن ۽ پنهنجي نفس کي سمجهي ٿو.

ليو معمول جي خلاف آهي.

شينهن خوشامد، چست ۽ چست ساٿيءَ کان نفرت ڪندو آهي.

شعر کي حڪم نه ٿو ملي.

شعر سڀني سوالن جو جواب ڏئي ٿو، خاص طور تي چيلنج ذائقو.

شعر ايترو نرم آهي ته هو سڀني ماڻهن کي معاف ڪري ٿو، پر ساڳيو تجربو نه ورجائي ٿو.

شعر پنهنجي نفرت ڪندڙن جي ساراهه ڪندو آهي.

شعر اسان کان وڌيڪ پنهنجي بستري سان پيار ڪندو آهي.

شعر پنهنجي دماغ ۽ دل کي جيئن چاهي ٿو هلائي ٿو.

ليو يقين رکي ٿو ته جيڪي کيس سڃاڻندا آهن اهي هن وانگر ڪنهن کي ڳوليندا جڏهن اهي هن کي وڃائي ڇڏيندا آهن.

شعر حسد جو آتش فشان آهي جيڪو پرواهه نه ڪرڻ جو ڍنگ ڪري ٿو.

شعر خدا کان دعا گهري ٿو ته هو هميشه هن کي اشتعال ڏيڻ ۽ پنهنجي نفرت ڪندڙن کي تنگ ڪرڻ جا طريقا فراهم ڪري.

شعر فوري طور تي رشتن جي رستي کي بند ڪري ٿو جيڪو هن کي پسند نٿو ڪري.

شعر انهن جي تعريف ڪري ٿو جيڪي هن سان ناراض آهن ۽ آساني سان انهن تي مشتمل آهن.

شعر پنھنجن غلطين کي پڌرو ٿيڻ کان اڳ جلدي درست ڪري ٿو، ۽ جيڪڏھن اُھي پڌريون ٿي وڃن ته انھن کي غلطيون نه ٿو سڏين.

شينهن جو دشمن اهو آهي، جيڪو سندس آرام ۾ خلل وجهي، جيئن سڏڻ وارو کاڌو کائي.

شعر کي پورو يقين آهي ته هو جذباتي سطح تي انسان ذات جو سڀ کان ڪامياب مثال آهي.