توهان جي ٻار جو رويو توهان جي پنهنجي ٺاهيل آهي، تنهنڪري هن کي مثالي ٻار ٺاهيو

* هر ٻار کي جبر جي تابع ڪيو وڃي ٿو انتقام
انتقام جا ٻه قسم آهن:
1- مثبت انتقام
(هوشيار ٻار)
(ضد / جارحيت / بغاوت / تشدد)

2- ناڪاري انتقام
(هڪ ڪمزور شخصيت سان ٻار)
(غير ارادي پيشاب ڪرڻ / وار ڇڪڻ / گھڻو روئڻ / کائڻ بند ڪرڻ / ناخن چڪائڻ / اٿڻ)

* پريشان ڪندڙ رويي کي علاج ڪرڻ لاء، والدين جي رويي کي تبديل ڪرڻ گهرجي ۽ زبردستي رويي کي ختم ڪرڻ گهرجي.

* ٻار کي تمام گهڻيون نصيحتون ۽ نصيحتون ان کي ويجهو آڻينديون آهن جڏهن هو جوانيءَ کي پهچندو آهي (هو پنهنجي ماءُ پيءُ کي ٻڌڻ کان به انڪار ڪندو آهي) ۽ ان سان گڏ دائمي مار جي حوالي سان.
مثال: جيڪڏهن ڪو ٻار پنهنجي ماءُ کي ماري ٿو ته ان جي خلاف طاقت جو استعمال ڪيو وڃي، تشدد نه ڪيو وڃي، جهڙوڪ هن جو هٿ پڪڙڻ ۽ رڙيون ڪرڻ يا ناراض ٿيڻ کان سواء هن کي نه مارڻ.

* ڪنهن به خراب رويي کي وسائڻ واري طريقي جي ضرورت آهي (نظر انداز ڪرڻ)
نوٽ: ٻار جي پريشان ڪندڙ رويي کي ناڪاري طريقن سان تبديل ڪرڻ جي هر ڪوشش (تشدد - خطرو - لالچ) شايد ٻار کي پريشان ڪندڙ رويي کي علاج ۾ بدترين ۽ وڌيڪ مشڪل رويي ۾ تبديل ڪرڻ لاءِ زور ڏئي سگهي ٿي.

* بيوقوفي ضد جو مکيه انجڻ آهي (اڍائي - ٻن سالن جي عمر کان) ۽ هن کي پاڻ تي ڀروسو ڪرڻ گهرجي (مثال طور: هو اڪيلو توهان جي مدد سان کائي ٿو).

* خراب تعليم کان: تمام گهڻي آزادي - روزاني واعظ ڇاڪاڻ ته اهي خراب ڪن ٿا، تنهنڪري انهن کي هر هفتي (1-2 منٽ) صرف هجڻ گهرجي.

* ڌمڪيون ڏيڻ وارو انداز (ڪڏهن... ٻي صورت ۾...) يا (جيڪڏهن توهان نه ڪيو... مان توهان جي پيءُ کي ٻڌائيندس) مستقبل ۾ هڪ بزدل ٻار ۽ پيءُ هڪ راکشس بڻجي ويندو آهي.

*تعليم جو بدترين طريقو اهو آهي ته ماءُ ۽ پيءُ جو خوف انهن جي ڄاڻ کان سواءِ ناپسنديده رويو اختيار ڪري.

* پرورش جو بهترين طريقو اهو آهي ته ماءُ ۽ پيءُ جو احترام ڪيو وڃي، جنهن جي ڪري انهن جي سامهون يا انهن جي ڄاڻ کان سواءِ ناپسنديده عمل نه ڪيو وڃي.

* سزا سڀ کان بڇڙي شيءِ آهي جيڪا اسان ٻار کي ڪري سگهون ٿا، ڇاڪاڻ ته اهو لاچار جو طريقو آهي.
* جيڪڏهن ٻار کي سزا ڏني وڃي ته هو بدلو وٺندو.

* جڏهن ٻار سان معاملو ڪرڻ ۾ سزا ۽ بي عزتي استعمال ڪندي، هو مستقبل ۾ غير جانبدار ۽ منافق ٿيندو.

* جيڪڏهن ٻار چڙهائي (دڙڪو/ مارڻ) آهي، ته اسان بغير ڳالهائڻ کان سواءِ هڪ منٽ لاءِ هن کي پٺيءَ سان ڀاڪر وڌو.

* اسان کي اهو نه سيکارڻ گهرجي ته ٻار کي مارڻ سان پنهنجو بچاءُ ڪري (جيڪڏهن هو توهان کي ماريو ته کيس ماريو)، پر اسان کيس سيکاريندا آهيون ته ڪيئن ۽ ڪنهن سان شڪايت ڪجي.

* اسان کي ڇهن سالن کان گهٽ عمر وارا ٻار جيڪي به منفي ڪم ڪن ٿا، ان ۾ مداخلت نه ڪرڻ گهرجي، بلڪه انهن کي پنهنجي ماحول ذريعي زندگيءَ جي صلاحيتن کي سکڻ گهرجي.

* ڄمڻ کان وٺي 7 سالن جي ڄمار تائين، ٻار جي شخصيت جو 90٪ ٺهيل آهي (اسان مستقبل ۾ ڏسنداسين).

7-18 سالن جي عمر ۾، سندس شخصيت جو 10٪ ٺهيل آهي.

*انهن سڀني ڳالهين جو بنياد آهي اطمينان.. مثال: مان توسان پيار نٿو ڪريان.. اهو سڀ کان خطرناڪ بيان آهي جيڪو ٻار کي چيو وڃي، بلڪه اسان کي اهو چوڻ گهرجي ته: مون کي اهو پسند ناهي جيڪو تو ڪيو آهي، پر مان. توسان پيار.

* سڀ کان اهم ۽ بهترين سزا حمد سان سزا آهي.. (توهان نيڪ آهيو - توهان خوش آهيو - توهان .... توهان اهڙي ۽ اهڙي ڪريو).

* سزا رڳو هڪ نظر ٿي سگهي ٿي.

* عذاب ناراض ٿي سگھي ٿو (ٻار سان ڳالهائڻ نه، پر صرف ٻن منٽن لاء)
مثال: توهان وٽ 10 منٽ آهن يا ته ..... يا ……، ۽ 10 منٽ گذرڻ کان پوءِ، جيڪو مون چيو سو ڪريو.. اهو سزا يا محرومي نه سمجهيو ويندو، پر مون هن کي ٻه آپشن ڏنا ۽ هن انهن مان هڪ کي چونڊيو ۽ مان. هتي هو ذميواري سکي ٿو.

* ٻار کي مجبور نه ڪيو وڃي ته ان جي باوجود ٻين کي ڪجهه ڏئي، ٻار ڄاڻن ٿا ته هڪ ٻئي سان ڪيئن ڊيل ڪرڻ، ۽ ٻار 7 سالن جي عمر تائين خود غرض آهي (پنهنجو پاڻ کي ٺاهيو).

ٻارن کي لکڻ سيکاريو:

* جيڪڏهن ٻار 6 سالن کان گهٽ عمر ۾ لکڻ سکي ٿو ته دماغ جو هڪ حصو وقت کان اڳ پختو ٿي ويندو، ان ڪري 12 سالن جي عمر کان پوءِ هو اڪثر پڙهڻ، لکڻ ۽ پڙهڻ کان نفرت ڪندو آهي.

عقيدو رويو پيدا ڪري ٿو. 

ٻار جو پريشان ڪندڙ رويو ان عقيدي جو نتيجو آهي جيڪو هو پنهنجي باري ۾ مڃي ٿو.
* ٻار پنهنجي باري ۾ معلومات گڏ ڪري ٿو پيغامن ذريعي (توهان) .... مان ڪير آهيان ؟؟
مثال: منهنجي ماءُ چوي ٿي: مان.... ، جيڪڏهن مان ....
استاد چوي ٿو: مان... ، جيڪڏهن مان....
منهنجو پيءُ چوي ٿو: مان زبردست آهيان... تنهنڪري مان عظيم آهيان
* ٻار صرف اهو ئي ڪندو آهي جيڪو هو پنهنجي باري ۾ سوچيندو آهي ۽ ان بنياد تي ڊيل ڪندو آهي.

ڏکوئيندڙ رويي جو حل:
1- پنهنجي ٻار مان جيڪو معيار توهان چاهيو ٿا اهو طئي ڪريو (دوستانه / مددگار..).

2- 70 پيغام في ڏينهن هن صلاحيت ۾ (چوندا اهي پيغام ڪار ۾، جڏهن کائڻ ۽ سمهڻ کان اڳ ....)

3- پنھنجي ٻار کي روزانو پنھنجي آس پاس وارن سان متعارف ڪرايو:
ڪيئن ؟؟ چؤ ته خدا جي مرضي.
پر هڪ شرط تي، جيڪڏهن توهان ٻار کي خراب لفظ چئو يا ان تي چيل، توهان صفر کان واپس وڃو ۽ شروع ڪيو.

رويي جي تبديلي جا ضابطا:

1- ناپسنديده رويي جو اندازو لڳايو (جيڪو اسان تبديل ڪرڻ چاهيون ٿا).

2- ٻار سان خاص ڳالهه ٻولهه ڪجي ته اسان هن کان ڇا ٿا چاهيون ۽ ڇا ٿا چاهيون.

3- هن کي ڏيکاريو ته اهو ڪيئن حاصل ڪري سگهجي ٿو.

4- سٺي رويي لاءِ ٻار جي تعريف ۽ شڪرگذاري ڪريو، پنهنجي تعريف ڪرڻ نه پر سندس چڱن ڪمن جي: تون شاندار آهين ڇو ته تون پرسڪون آهين ۽ پرسڪون رهڻ به عجيب ڳالهه آهي.

5- اخلاق جي ساراهه جاري رکڻ جيستائين اها عادت بڻجي وڃي.

6- تشدد جي استعمال کان پاسو ڪرڻ.

7- پنهنجي ٻارن سان گڏ موجود رهو (جيڪڏهن ٻار والدين جي توجه کي وڃائي ٿو، ته هو رويي کي تبديل ڪرڻ جو مقصد وڃائي ٿو).

8- ماضي جي غلطين کي ياد نه ڪرڻ.. (ٻار مايوس ٿي ويندو آهي)

9- ٻار کي حڪم نه ڏيو جڏهن توهان غير معمولي حالت ۾ آهيو (انتهائي ٿڪ - ڪاوڙ - ٽينشن).

انهن منفيات کان مڪمل طور تي پري رهو:

1- تنقيد (مثال: مون توهان کي ٻڌايو ۽ توهان اهي لفظ نه ٻڌا) ان جي بدران اسين چئون ٿا (توهان شاندار آهيو... پر جيڪڏهن توهان ڪريو ٿا...)

2- ملامت (تو ائين ڇو نه ڪيو؟)

3- مقابلي (والدين ۽ ٻارن جي وچ ۾ اعتماد جي رشتي کي ختم ڪري ٿو)، مثال طور (فلاڻي کي ڏسو جيڪو 5 سالن جو آهي ۽ هو علمي طور تي توهان کان وڌيڪ هوشيار آهي) صرف ڇوڪرو پنهنجي پاڻ سان مقابلو ڪيو وڃي.

4- لوڀ خود اعتمادي جي پيچيدگي جي ڪري ٿي

5- ڪنٽرول (بيهڻ / ٻڌڻ / ڳالهائڻ / اٿڻ / ڪرڻ ...) ٻار فطرت جي لحاظ کان آزاد آهي ۽ ڪنٽرول ڪرڻ پسند نٿو ڪري.

6- نه ٻڌڻ.

7- رڙيون ڪرڻ... جيڪو ٻار جي توهين ۽ پنهنجي لاءِ مايوسي آهي.