Notre Dame de Paris Cathedral، سڀ کان خوبصورت عمارت، اها باهه کان اڳ ڪيئن هئي ۽ ان جي ڊگهي تاريخ

Notre Dame Cathedral.)، عربي ۾، اسان جي ليڊي جو ڪيٿڊرل (دي ورجن)، جيڪو پيرش ڊائوسس جو گرجا گھر آهي جيڪو شهر ٻيٽ جي اوڀر طرف سين نديءَ تي واقع آهي، يعني پئرس جي تاريخي دل ۾. عمارت گوٿڪ آرٽ ۽ فن تعمير جي شاندار نموني جي نمائندگي ڪري ٿي جيڪا XNUMX صدي عيسويء ۾ XNUMX صدي جي شروعات تائين غالب هئي. اهو فرانس ۾ تاريخي يادگارن مان هڪ آهي ۽ گوٿڪ انداز جو هڪ مثال آهي جيڪو (Il Dosans) جي نالي سان مشهور آهي. ان جو ذڪر وڪٽر هيوگو جي ناول (The Hunchback of Notre Dame) ۾ هڪ وڏي جوڙجڪ طور ڪيو ويو آهي. اها عمارت وچين دور جي آهي.

Notre Dame Cathedral پئرس ۾ پهرين عيسائي چرچ جي تعمير واري جاءِ تي واقع آهي، "سينٽ اسٽيفن بيسيليڪا"، جيڪو بدلي ۾ جپان جي گيلرو رومن مندر جي ٿرن تي ٺهيل هو. پيرس ڏهين صدي ۾ پنهنجي گوٿڪ ۾. شڪل. چرچ جو گنبد 528 ميٽر تائين وڌي ٿو

1160 ۾، پيرس ۾ چرچ "يورپ جي بادشاهن جو پارش چرچ" ٿيڻ کان پوء، اڳوڻي بشپ موريس ڊي سولي پيرس کي سينٽ-ايٽين (سينٽ اسٽيفن) جي گرجا گھر سمجهي ٿو، جيڪو چوٿين صدي عيسويء ۾ قائم ڪيو ويو هو، غير مناسب. ان جي عظيم ڪردار جي ڪري، ۽ هن کي "بشپ آف پيرس" جو لقب اختيار ڪرڻ کان ٿوري دير بعد ختم ڪيو ويو. جيئن ته سڀ کان وڌيڪ بنيادي ڏند ڪٿا سان، ويهين صديء ۾ آثار قديمه جي کوٽائي جو مشورو ڏنو ويو ته گرجا گھر کي هڪ وڏي ڍانچي سان تبديل ڪيو وڃي، هڪ نيري ۽ اٽڪل 36 ميٽر جي منهن سان. تنهن ڪري اهو ممڪن آهي ته اڳوڻي ڍانچي جي غلطين کي وڌايو ويو هو ته جيئن رياست جي آرٽ جي تعمير کي جواز ڏيڻ ۾ مدد ملي. ڏند ڪٿا موجب، اهو پيرس جي شاندار نئين گرجا گھر جو هڪ خواب هو، جيڪو اصل چرچ جي ٻاهران ميدانن تي رنگيل هو.

تعمير ڪرڻ کان اڳ، بشپ توسيع جي مقصد لاء ڪيترن ئي گھرن کي ڊاهي ڇڏيو، ۽ باقي گرجا گھر جي سامان جي منتقلي لاء ھڪڙو نئون رستو ٺاھيو. تعمير جي شروعات 1163 ۾ لوئس VII جي دور ۾ ٿي، ۽ راءِ ورهايل آهي ته ڇا سولي يا پوپ اليگزينڊر III گرجا گھر جو بنياد رکيو. بهرحال، بشپ ڊي سولي پنهنجي زندگي ۽ قسمت جو گهڻو حصو گرجا گھر جي تعمير لاء وقف ڪيو. ڪوئر جي تعمير 1163 کان 1177 تائين ٿي ۽ 1182 ۾ هڪ نئين قربان گاهه (اهو عام رواج هو ته نئين چرچ جي اڀرندي پاسي کي پهرين مڪمل ڪيو وڃي، ڇاڪاڻ ته ڪوئر جي اولهه ڏانهن هڪ عارضي ڀت ٺاهي سگهجي ٿي، اجازت ڏني وئي. ان کي بغير بغير استعمال ڪيو وڃي جڏهن ته باقي عمارت آهستي آهستي شڪل ورتي). 1196ع ۾ بشپ موريس ڊي سولي جي وفات کان پوءِ، هن جي جاءِ تي اوڊيس ڊي سولي مقرر ٿيو ۽ هن چرچ جي پرن ۽ نيون جي مڪمل ٿيڻ جي نگراني ڪئي، جيڪي 1208ع ۾ سندس وفات وقت مڪمل ٿيڻ جي ويجهو هئا. پڻ تعمير ڪيو ويو، جيتوڻيڪ اهو 1240 جي وچ ڌاري مڪمل نه ٿيو هو.

تعميراتي دور ۾ ڪيترن ئي معمارن سائيٽ تي ڪم ڪيو، جنهن جو ثبوت الهندي محاذ ۽ ٽاورز جي مختلف بلندين تي مختلف اندازن مان ملي ٿو. چوٿين معمار 1210 ۽ 1220 جي وچ ۾ سطح جي تعمير جي نگراني ڪئي گلابي فريم سان ۽ ٻن ٽاورن جي هيٺان عظيم هال.

ڊيزائن ۾ سڀ کان اهم تبديليون تيرهين صديءَ جي وچ ڌاري آئي، جڏهن چرچ جي پرن کي جديد ريوننٽ انداز ۾ ٺاهيو ويو؛ 1240 ۾ مرحوم جين ڊي اتر ونگ ڏانهن هڪ گبل گيٽ وي شامل ڪيو، جنهن جي مٿان هڪ شاندار گلابي ونڊ هئي. ان کان پوءِ (1258ع کان) Pierre de Montreuil هڪ اهڙي ئي اسڪيم ڏکڻ ونگ ۾ لاڳو ڪئي. اهي سڀ دروازا مجسمي سان سينگاريل هئا. اهو مخصوص منظر پيش ڪري ٿو جتي ڏاکڻي دروازي ۾ سينٽ اسٽيفن ۽ مختلف بزرگن جي زندگي جو حصو آهي، جڏهن ته اتر دروازي مسيح جي ننڍپڻ ۽ ورجن جي مجسمي سان ٿيوفيلس جي ڪهاڻي ۽ عظيم ٻار جو اثر ڏيکاري ٿو. ٽرمو. تعميراتي دور ۾ ڪيترائي معمار ماڳ ۾ شامل هئا، جن جو ثبوت الهندي محاذ ۽ ٽاورز جي مختلف بلندين تي مختلف اندازن مان ملي ٿو. 1210 ۽ 1220 جي وچ ۾ چوٿين معمار جي نگراني ڪئي وئي، ۽ سطح گلابي فريم سان ٺهيل هئي ۽ ٻن ٽاورن جي هيٺان وڏا هال هئا.

 1548 ۾، فسادن جي نقصان Notre Dame جي خاصيتن کي تباهه ڪري ڇڏيو، انهن کي کافر سمجهي. لوئس XIV ۽ لوئس XV جي راڄن دوران، گرجا گھر ۾ وڏي ڦيرڦار ڪئي وئي، سڄي يورپ ۾ گرجا گھرن کي جديد بڻائڻ جي جاري ڪوشش جي حصي طور. ان سان گڏ اتر ۽ ڏکڻ ۾ مقبرن ۽ داغدار شيشي جون ونڊوز به تباهه ٿي ويون.

1793 ۾، "فرانسيسي انقلاب" جي دوران، گرجا گھر کي وقف ڪيو ويو "استدلال جي عبادت"، ۽ پوء سپريم ذات جي عبادت لاء. ان عرصي دوران، ڪيٿيڊرل جا ڪيترائي خزانا تباهه يا لٽجي ويا. تيرهين صديءَ جو ٽاور ۽ يهودين جي بائيبل بادشاهن جا مجسما (جنهن کي غلط طور تي فرانس جا بادشاهه مڃيا ويا)، گرجا گهر جي منهن تي هڪ فريز تي واقع هئا، ڊاٺا ويا، ۽ انهن جا سر قلم ڪيا ويا. ڪيترائي صدر 1977 ۾ کوٽائي دوران مليا ۽ ڪلوني ڊي ميوزيم ۾ ڏيکاريا ويا. هڪ وقت لاء، ورجن مريم جي ڪيترن ئي قربان گاہن جي بدران. عظيم گرجا گھر جي گھنٽي پنھنجي پگھلڻ کان بچڻ ۾ مدد ڪئي. گرجا گھر کاڌي جي گودام طور استعمال ڪيو ويو.

هڪ تڪراري بحاليءَ وارو پروگرام 1845ع ۾ شروع ٿيو، جنهن جي نگراني معمار جين-بيپٽيسٽ-انٽوئن لاسس ۽ يوگين وائلٽ-لي-ڊڪ هئا، جيڪي فرانس ۾ درجنين قلعن، محلات ۽ گرجا گهرن جي بحاليءَ جا ذميوار هئا. بحالي پندرهن سالن تائين هلي ۽ ان ۾ هڪ ڊگهي ۽ وڌيڪ آرائشي فليچ (هڪ قسم جو گھاس) جي تعمير شامل آهي، انهي سان گڏ گيلريءَ جي ڀوتن ۾ فڪسچر جو اضافو. Viollet-le-Duc هميشه پنهنجي ڪم کي چمگادڙن سان سيکاريو آهي، گوٿڪ فن تعمير جي والٽ جهڙي جوڙجڪ.

ٻي عالمي جنگ ۾ وڌيڪ نقصان ٿيو. هيٺئين درجي ۾ داغ ٿيل شيشي جون ڪيتريون ئي ونڊو گوليون لڳيون. جنگ کان پوء بحال ٿيو.

هن 1991ع ۾ ان جي تحفظ ۽ بحاليءَ جو هڪ وڏو پروگرام شروع ڪيو، جيڪو گذريل ڏهن سالن کان جاري هو، پر 2010ع کان اڃا تائين جاري آهي، قديم آثارن جي صفائي ۽ بحاليءَ جو ڪم اڃا به انتهائي نازڪ معاملو آهي. 2014 جي آس پاس، تمام گهڻي روشني LED لائٽنگ ۾ اپڊيٽ ڪئي وئي.

چرچ کي هڪ وڏي باهه جو نشانو بڻايو ويو جنهن عمارت جو تمام گهڻو حصو سڙي ويو، جنهن جي نتيجي ۾ 15 اپريل 2019 تي ٽاور مڪمل طور تي تباهه ٿي ويو.