ماءُ جي نروس پنهنجي ٻارن سان ۽ ان جي علاج جا طريقا

اها فطرت جيڪا اکين کي انڌو ڪري ٿي، اها اعصابي آهي، ۽ جيڪو شخص اعصابي مزاج جو مالڪ هوندو آهي، ان کي غالب سمجهيو ويندو آهي ۽ ان جي خاصيت وڏائي هوندي آهي، ته جيئن هو پنهنجي راءِ کي ٻين تي مسلط ڪري، ۽ ان صفت جو علمبردار اهو ئي هوندو آهي. پاڻ تي ۽ پنهنجي ماحول تي منفي اثر، خاص طور تي ناراض ماءُ، ۽ ڇاڪاڻ ته ٻار پنهنجي مائرن جي ناراضگي جي سبب کي نه سمجهي سگهندا آهن، ڪاوڙ جي جوڙجڪ تي اثر انداز ٿئي ٿو، ان ڪري، اسان کي اهو معلوم ٿئي ٿو ته سڀ کان وڌيڪ جارحتي ٻار گهر کان ٻاهر پنهنجي ماحول سان گڏ خرابي تي ٻڌل آهن. انهن جي والدين طرفان نفسياتي تعمير، جبر، ڌمڪيون ۽ رڙيون ڪرڻ جو طريقو جبر ڏانهن وٺي ٿو ۽ اندر جي حفاظت کي غير مستحڪم ڪري ٿو.

اعصاب تي قابو پائڻ لاءِ صلاحون

ماءُ کي اهو سمجهڻ گهرجي ته پرسڪون ماحول ٻار جي اندروني سڪون کي فروغ ڏئي ٿو ۽ اهو ئي سندس لاءِ پهرين پناهه گاهه آهي.

هن کي ان سببن کي ٺاهڻ گهرجي جيڪي هن جي ٻار تي هن جي ڪاوڙ کي جنم ڏين ٿا، ۽ هن کي سبب ڄاڻڻ گهرجي ۽ ان جي علاج لاء ڪم ڪرڻ گهرجي ۽ هن جي اعصاب جي محرڪن کي ڏسڻ نه گهرجي.

اهي ٻار جي حصي تي ضد يا ضد جا عمل آهن ۽ انهن کي سزا ملڻ گهرجي

ماءُ سان پيءُ جي حصيداريءَ جو احساس هن کي پرسڪون ڪرڻ ۾ وڏو ڪردار ادا ڪري ٿو

خاندان جي ميمبرن جي وچ ۾ تعميري بحث رويي تي جيڪي مسئلا ۽ اعصاب پيدا ڪن ٿا

هڪ ماهرن سان ڳالهائڻ هن کي پنهنجي اعصاب کان نجات حاصل ڪرڻ ۾ مدد ڪري ٿو، خاص طور تي انهن حالتن ۾ جتي هن کي پنهنجي اعصاب کان نجات حاصل ڪرڻ جي خواهش نه آهي، جهڙوڪ ڪنهن نفسياتي ماهر سان صلاح ڪرڻ.