اڄ رات لکڻو آهي

مون کي اڄ رات لکڻو آهي.
هڪ معجزاتي ماڻهو هجڻ لاءِ، هڪ اهڙو ماڻهو جنهن جي ماپ نه هجي، ان جي پڇاڙي نه هجي، بي رنگ چمڪ هجي، ايتري قدر جو زرد به هجي.
مان ان بابت هر روز خواب ڏسان ٿو.
هي اهي هئا جن جي اکين مان ڳوڙها تري رهيا آهن ته مان کلان ٿو.

۽ جيڪو ڪڏهن به بيوقوف شين بابت ڳالهائڻ بند نٿو ڪري، ۽ مون کي بلڪل بيوقوف مذاق بڻائي ٿو. مون کي خبر آهي ته مان محبت جي باري ۾ عجيب انداز ۾ لکان ٿو، پر جنهن عجيب و غريبيءَ سان مان پاڻ کي رهبري ڪري رهيو آهيان، ان اٿل پٿل جي ڪنارن کي اڏامڻ جي جاءِ بڻائي ڇڏيو آهي.

ڪنهن ماڻهوءَ لاءِ حسن جي شعر جهڙو ٿيڻ، جنهن جا گيت ختم نه ٿين، اهو هڪ خوشيءَ وارو سراب آهي، بلڪه هڪ وهم سان جيئڻ جهڙو روشنيءَ جهڙو واءُ، بادام جي گلن سان ڀريو پيو آهي.
مون کي ٽولپس ۽ ڪرسنٿيمم تمام گهڻو پسند هئا، مون کي گلاب تمام گهڻو پسند نه هئا ڇاڪاڻ ته آئون انهن کي هر موقعي تي ڏسندو هوس، مون کي تلسي پسند هئي ڇو ته اهو گلاب جي گلن جي طور تي پيش نه ڪيو ويو آهي، پر توهان ان کي پنهنجي هڪ گلن جي گلن جي طور تي پيش ڪيو آهي. ٻار.
شايد اها مزاحيه هئي.
يا لوزا.