1- گھڻن ڪلاڪن تائين ٽيليويزن ڏسڻ، خاص ڪري اهي چينل جيڪي گانا ۽ بلند آواز موسيقيءَ جي نوعيت کي وٺن ٿا، ٻار کي هڪ غير فعال وصول ڪندڙ بڻائي ٿو، جيڪو صرف موسيقي ۽ حرڪت ۾ دلچسپي رکي ٿو ۽ کيس ڳالهائڻ جي شروعات نه ٿو ڪري.

2- ٻار جي غلط لفظن کي ورجائڻ ۽ انهن کي درست نه ڪرڻ سان ٻار غلط لفظن کي بار بار ٻڌندو آهي ۽ غلطي سان انهن کي ورجائيندو آهي.

3- ٻڌڻ جي مسئلي تي ڌيان نه ڏيڻ، جيئن ته اهڙيون نشانيون آهن جيڪي اسان کي ٻڌڻ جي مسئلي جي موجودگي کان خبردار ڪن ٿيون، جهڙوڪ ڳالهائڻ واري شخص جي ويجهو وڃڻ يا ان جي چپن جي حرڪت کي ڏسڻ، جيستائين هن کي ڳالهائڻ يا سندس جواب جي گهٽتائي جو احساس نه ٿئي. جڏهن اسان کيس ٻئي ڪمري مان سڏيندا آهيون ته ٻار ڪيترن ئي آوازن کي وڃائي ڇڏيندو آهي ۽ ڳالهائڻ کي مڪمل طور تي سمجهي نٿو سگهي.

4- پهرئين مهينن کان ٻار سان ڳالهه ٻولهه نه ڪرڻ، اهو سوچڻ ته هو اسان جون ڳالهيون نه ٿو سمجهي، ٻار ۾ لفظن جي کوٽ پيدا ٿئي ٿي ۽ هڪ سال جي ڄمار ۾ ڳالهائڻ شروع ڪرڻ لاءِ ڪافي لساني پيداوار جمع نه ٿي ڪري.

5- خوف جي ڪري کيس گھر کان ٻاهر ٻارن سان ضم نه ڪرڻ، خاص ڪري ان وقت جڏهن ڪو ڀائر يا مائٽ نه هجي، جيڪو ٻار کي پري ڪري ڇڏي ۽ ڳالهائڻ نٿو چاهي.

6- ٻار کي هڪ کان وڌيڪ ٻوليون بي ترتيب، بي ترتيب ۽ ننڍي عمر ۾ متعارف ڪرائڻ، جنهن ڪري ٻار ٻولن جي وچ ۾ ورهائجي وڃي ٿو ۽ هر ٻوليءَ لاءِ الڳ الڳ لساني نظام ۽ صوتي ضابطا ٺاهي نه سگهيا آهن.

7- ٻار جو گهڻو لاڙو ڪرڻ ۽ ان جي درخواستن کي صرف حوالو ڏئي جواب ڏيڻ کيس محتاج بڻائي ٿو، ان جي لفظن ۾، هن کي پنهنجي بنيادي ضرورتن جا نالا به سوچڻ يا ياد ڪرڻ جي ضرورت ناهي.

8- جن شين کي هو روز ڏسندو آهي ان جو نالو نه رکڻ (ٽنگ، پتلون، ڪرسي وغيره) ٻار جو لفظ تمام خراب ۽ ڪجهه لفظن تائين محدود ٿي ويندو آهي.

سڀ کان اهم سفارشن مان هڪ آهي ته اسان جي ٻارن کي ڪهاڻيون پڙهايون وڃن ۽ ننڍپڻ کان وٺي انهن سان گفتگو جو سلسلو قائم ڪيو وڃي ۽ مڪمل، سادو ۽ واضح جملا ڏنا وڃن ته جيئن ٻار ڳالهائڻ کي چڱي طرح سمجهي ۽ حاصل ڪري سگهي.

ٻيا موضوع: 

توهان جي ٻار جو رويو توهان جي پنهنجي ٺاهيل آهي، تنهنڪري هن کي مثالي ٻار ٺاهيو

http://عشرة عادات خاطئة تؤدي إلى تساقط الشعر ابتعدي عنها