chrysanthemum aura

هن جي هٿن جون آڱريون ڏاڍيون اڇيون هيون، هن کي هڪ وڏي ڪلهي هئي، هن کي ننڊ واري اک ۽ هڪ اهڙي اک هئي جنهن کي خبر ئي نه هئي ته ننڊ ڇا آهي، هن جي مٿي تي ڪيترائي شعلا هئا، هڪ انعام جي روشني جنهن مون کي ترسايو. زيتون جي سرزمين، هڪ ڪرسنٿيمم جو هڪ آڪاس جنهن مون کي هڪ لازوال پيءُ وانگر محسوس ڪيو، ۽ هڪ روشني جيڪا منهنجي سڀني ڏکين ڏينهن کي روشن ڪري ٿي، منهنجي مايوسين کي هڪ سمنڊ ۾ تبديل ڪري ٿي، جنهن جي اونهائي جي انتها نه آهي، جنهن ۾ فرشتي جو هڪ هال آهي. پنن، منهنجي لاءِ هڪ سفيد جنت، يا شايد، هڪ ڳاڙهي اوني ڪوٽ جنهن جي مون ڪنهن ڏينهن خواهش ڪئي هئي، يا شايد توت جي اون جي شال جيڪا مون کي ڪنهن سياري ۾ پائڻ جي اميد هئي.

ڪڪرن ۾ ڪپهه جي ٿلهي، ڪئناڊا جي برف وانگر سفيد ۽ موسيقيءَ جي آواز سان، هن مون کي اهو ڳايو جيڪو هن کي پسند هو جڏهن اسان پنهنجي ننڍڙي جھوپڙي ۾ هئاسين. اُن ۾ پيار جو جذبو آهي، تنهن ڪري ڪو به نه ٿو ڏسجي جڏهن ڀاڪر پائي معصوم رابطي جو پيغام هجي. هن ۾ اهڙي پاڪائي آهي، ڄڻ خدا کيس زمزم جي پاڻيءَ سان خوشبوءِ ڏني هجي.

هن وٽ ايمانداري جو جوهر آهي، ايمانداري کي نقصان نه آهي. هن جي اکين ۾ ڳوڙها آهن، هو مون کي تمام گهڻو روئي ٿو، ۽ هن جون ننڍيون آڱريون هن جي بي نياز اکين کي صاف ڪن ٿيون.

هن وٽ اداسي جو هڪ راڳ آهي، ۽ هو ان کان سواءِ رهي نٿو سگهي، ڄڻ اداسي منهنجي چوڌاري ڪنهن پرين وانگر پکڙيل آهي، جيڪا پنهنجي اڪيلائي جنگل ڏانهن رستو وڃائي چڪي آهي.
هن کي سفيد للي جو رنگ آهي، جڏهن هو روئي ٿو ته مان ان کي پاڻي ڏيان ٿو.
ان ۾ هڪ گم ٿيل آوارا آهي جيڪا مون کي بيسمينٽ ۾ ملي ٿي جڏهن به وڃان ٿو.
۽ هو مون وٽ آهي.
ابدي بقاءَ جو آڪاش، مان ڦري ٿو ڦري، وطن ڦري ٿو، يادن جا حلقا، روح هوا ۾ تري ٿو.