සංවේදනය, නව ජානමය රෝගයකි

ප්‍රංශ-බ්‍රිතාන්‍ය අධ්‍යයනයකින් හෙළි වූයේ අන්‍යයන් තේරුම් ගැනීමට සහ ඔවුන්ගේ හැඟීම් කෙරෙහි අවධානය යොමු කිරීමට මිනිසාට ඇති හැකියාව වන සංවේදනය ජීවිත අත්දැකීම්වල ප්‍රතිඵලයක් වන නමුත් එය ජාන සමඟ තරමක් සම්බන්ධ වී ඇති බවයි.
මෙම සොයාගැනීම් ඔටිසම් රෝගය අවබෝධ කර ගැනීමේ තවත් පියවරක් නියෝජනය කරයි, එමඟින් රෝගියාට ඔහුගේ වටපිටාව සමඟ අන්තර් ක්‍රියා කිරීම වළක්වයි.

"පරිවර්තන මනෝචිකිත්සාව" සඟරාවේ සඳුදා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අධ්‍යයනයට දායක වූ පාස්චර් ආයතනය පැවසුවේ එය "46 කට වැඩි පිරිසකගේ දත්ත භාවිතා කරමින් සංවේදනය පිළිබඳ විශාලතම ජාන අධ්‍යයනය" බවයි.
සංවේදනය මැනීම සඳහා නිශ්චිත නිර්ණායක නොමැත, නමුත් පර්යේෂකයන් 2004 දී කේම්බ්‍රිජ් විශ්ව විද්‍යාලය විසින් සකස් කරන ලද ප්‍රශ්න මාලාවක් මත පදනම් විය.

ප්රශ්නාවලියෙහි ප්රතිඵල එක් එක් පුද්ගලයා සඳහා ජෙනෝමය (ජාන සිතියම) සමඟ සංසන්දනය කර ඇත.
පර්යේෂකයන් සොයාගත්තේ "සංවේදනයේ කොටසක් පාරම්පරික වන අතර, මෙම ලක්ෂණයෙන් අවම වශයෙන් දහයෙන් එකක් ජානමය හේතූන් නිසා" ඇති බවයි.
කේම්බ්‍රිජ් විශ්ව විද්‍යාලයට අනුව කාන්තාවන් "සාමාන්‍ය වශයෙන් පිරිමින්ට වඩා සංවේදී වන නමුත් මෙම වෙනස DNA සමඟ කිසිදු සම්බන්ධයක් නොමැති" බව අධ්‍යයනයෙන් පෙන්වා දී ඇත.
ස්ත්‍රීන් හා පුරුෂයන් අතර සංවේදනයේ වෙනස හෝමෝන වැනි “ජෛව විද්‍යාත්මකව නොව ජානමය සාධක” හෝ සමාජ සාධක වැනි “ජීව විද්‍යාත්මක නොවන සාධක” නිසාය.
අධ්‍යයනයේ කතුවරයෙකු වන සයිමන් කොහෙන් පැවසුවේ සංවේදනය තුළ ජාන විද්‍යාව ගැන සඳහන් කිරීම "අන් අයගේ හැඟීම් දෘශ්‍යමාන කිරීමට අපහසු පුද්ගලයින් වැනි ඔටිසම් පුද්ගලයන් වැනි පුද්ගලයින් තේරුම් ගැනීමට අපට උපකාරී වන අතර අනෙක් පුද්ගලයින්ගේ හැඟීම් කියවීමේ මෙම දුෂ්කරතාවය ප්‍රබල බාධකයක් විය හැකි බවයි. වෙනත් ඕනෑම ආබාධයකට වඩා."