ආදරය සඳහා ආශාව

මම, මගේ සදාකාලික මිතුරා, මගේ හදවතට කොට්ටම්බා මලෙන් ඔටුනු පළඳවමි, පාන්දර හතරට, ආලෝකයේ මීදුමට පෙර, මගේ ජීවිතයේ මල් තුළ ඔබේ කරුණාවන්ත හදවතේ පහන් කූඩු දල්වන ඉටිපන්දමක් දල්වන්න, කෙටි කාලයකට පසු , මගේ ඉළ ඇට සියල්ල ඇඹරී මම නිදාගන්නෙමි, මම ඔබේ නැතිවූ ආත්මයට හේත්තු වෙමි, මම ඉක්මනින් නින්දට වැටෙමි, එය මට කරදර කරයි, එය පෙරට වඩා සන්සුන් ය, මගේ දෑස් දරුවෙකුගේ කඳුළක් නංවන්නේ නැත, එක කඳුලක් පමණි, මගේ මිතුරනි, නිමක් නැති හැඬීමේ භූගත ගංගාවක් ගලා යාමට මගේ දෑස් ප්‍රමාණවත් විය, ඔබේ ආත්මය තම මව අසල ගැඹුරු නින්දක වැටෙන දරුවෙකු මෙන් නිදාගෙන සිටී.

මෙහි රැඳී සිටීමට වඩා කිසිවක් නැත, බලාපොරොත්තු සුන් වූ දිලිසීමකට පණපිටින්, තරමක් කුරිරු ය, මම මගේ බෑග් සමඟ මාව රැගෙන යන දුම්රියක් එනතුරු පාර මැද සිටගෙන බලා සිටිමි, ඒ සියල්ල අතහැර දමා, ඊළඟ පළතුරු වත්තක් මැද සිටගෙන සිටිමි. තනිකමෙන් මා අනුභව කරන බියගුල්ලෙකුට හෝ වත්ත මැදට මම නිතරම සිටිමි, එය ආලෝකයෙන් සහ ආලෝකයට ආලෝකයක් ලෙස මම ඒ දෙස බැලුවෙමි, නමුත් මට එය කමක් නැත, මට ආදරය සඳහා ඇති ආශාව නැති විය, මගේ මිතුරා , මම සදහටම ආදරය කරන්නේ නැහැ වගේ.

ආදරය විසින් අනුන් කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් ජීවත් වන, මිනිසකු වීමට සිහින දකිමින්, මිනිසකු වැළඳ ගන්නා, වැළඳ ගන්නා, තුරුළු කර ගනිමින්, තම නෙත් තලයේ දුක්ඛිත ජීවිතය අලංකාර කරන රාගයක් ජනිත කරන බව ඔබ දන්නවා. ඒ වෙනුවට, මම මගේ තොල් මත තේරුමක් නැති කහ සිනහවක් පින්තාරු කරමි.
මම මෙතන ගොඩක් මහන්සියි, මට ආදරය කිරීමට හා සිනාසීමට අවශ්යයි.