ළමා කම්පන සහ නිදන්ගත මානසික අවපීඩනයට ප්රතිකාර කිරීම

ළමා කම්පන සහ නිදන්ගත මානසික අවපීඩනයට ප්රතිකාර කිරීම

Neuro Science වෙබ් අඩවියට අනුව මානසික අවපීඩන ආබාධ සහිත වැඩිහිටියන්ට මත්ද්‍රව්‍ය ප්‍රතිකාර, මනෝචිකිත්සාව හෝ සංයෝජන ප්‍රතිකාර ලබා ගැනීමෙන් පසු රෝග ලක්ෂණ වැඩිදියුණු කළ හැකි බව නව අධ්‍යයනයක ප්‍රතිඵලවලින් හෙළි විය.

ලන්දේසි මනෝවිද්‍යාඥ Erica Kosminskaite සහ ඇගේ පර්යේෂණ කණ්ඩායම විසින් පවත්වන ලද නව අධ්‍යයනයේ ප්‍රතිඵල, The Lancet Psychiatry හි ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අතර, වර්තමාන න්‍යායට පටහැනිව, ප්‍රධාන මානසික අවපීඩන ආබාධ සඳහා පොදු ප්‍රතිකාර ක්‍රම ඵලදායී බව පෙන්නුම් කර ඇති බව පෙන්නුම් කරයි. නොසලකා හැරීම ඇතුළු ළමා කම්පනවලින් පීඩා විඳිති, වයස අවුරුදු 18 ට පෙර චිත්තවේගීය, ශාරීරික, චිත්තවේගීය හෝ ලිංගික අපයෝජනය.

ළමා කම්පනය

ළමා කම්පනය වැඩිහිටි වියේදී විශාල මානසික අවපීඩන ආබාධයක් වර්ධනය වීමේ අවදානම් සාධකයකි, බොහෝ විට රෝග ලක්ෂණ කලින් දිස්වන, දිගු කාලයක් පවතින සහ නිතර නිතර දක්නට ලැබෙන, රෝගාබාධ ඇතිවීමේ අවදානම වැඩි කරයි.

පෙර අධ්‍යයනයන් පෙන්වා දී ඇත්තේ මානසික අවපීඩනය සහ ළමා කම්පනය ඇති වැඩිහිටියන් සහ නව යොවුන් වියේ පසුවන්නන් ප්‍රතිචාර දැක්වීමට හෝ මත්ද්‍රව්‍ය, මනෝචිකිත්සාව හෝ සංයෝජන ප්‍රතිකාරවලින් පසු ළමා කම්පනයෙන් තොර අයට වඩා 1.5 ගුණයක් පමණ වැඩි බවයි.

නව අධ්‍යයනය "ළමා කම්පනයෙන් පෙළෙන වැඩිහිටියන් සඳහා මානසික අවපීඩන ප්‍රතිකාරවල කාර්යක්ෂමතාව පරීක්ෂා කරන ආකාරයේ විශාලතම අධ්‍යයනය වන අතර, මෙම මානසික අවපීඩනයෙන් පෙළෙන රෝගීන් කණ්ඩායම අතර සක්‍රීය ප්‍රතිකාරයේ බලපෑම තත්ව පාලනය සමඟ සංසන්දනය කළ පළමු අධ්‍යයනය ද වේ", පර්යේෂක එරිකා කොස්මින්ස්කේට් පවසයි. .

29 සායනික පරීක්ෂණ

මානසික අවපීඩනයෙන් පෙළෙන වැඩිහිටියන්ගෙන් 46% ක් පමණ ළමා කම්පන ඉතිහාසයක් ඇති බවත්, නිදන්ගත මානසික අවපීඩනයෙන් පෙළෙන අයට, පැතිරීමේ අනුපාතය ඊටත් වඩා වැඩි බවත් මනෝවිද්‍යාඥ කොස්මින්ස්කිට් එකතු කරයි. එබැවින් ප්‍රධාන මානසික අවපීඩන ආබාධ සඳහා ලබා දෙන වත්මන් ප්‍රතිකාර ළමා කම්පන සහිත රෝගීන් සඳහා ඵලදායී වේද යන්න තීරණය කිරීම වැදගත් වේ.

පර්යේෂකයන් වැඩිහිටියන්ගේ ප්‍රධාන මානසික අවපීඩන ආබාධ සඳහා ඖෂධ සහ මනෝචිකිත්සාව පිළිබඳ සායනික අත්හදා බැලීම් 29 ක දත්ත භාවිතා කළ අතර උපරිම රෝගීන් 6830 ක් ආවරණය කරයි.

රෝග ලක්ෂණ වල බරපතලකම

පෙර අධ්‍යයනවල ප්‍රතිඵලවලට අනුකූලව, ළමා කම්පනය ඇති රෝගීන් ළමා කම්පනයකින් තොරව රෝගීන්ට වඩා ප්‍රතිකාර ආරම්භයේ දී වැඩි රෝග ලක්ෂණ තීව්‍රතාවයක් පෙන්නුම් කළ අතර, ප්‍රතිකාර බලපෑම් ගණනය කිරීමේදී රෝග ලක්ෂණ බරපතලකම සැලකිල්ලට ගැනීමේ වැදගත්කම ඉස්මතු කරයි.

ළමා කම්පනය ඇති රෝගීන් ප්‍රතිකාරයේ ආරම්භයේ සහ අවසානයේ දී වඩාත් මානසික අවපීඩන රෝග ලක්ෂණ වාර්තා කළද, ළමා කම්පන ඉතිහාසයක් නොමැති රෝගීන් හා සසඳන විට ඔවුන් රෝග ලක්ෂණ වල සමාන දියුණුවක් අත්විඳීම සිත්ගන්නා කරුණකි.

අනාගත පර්යේෂණ

"සොයාගැනීම් ළමා කම්පනය අත්විඳින අයට බලාපොරොත්තුවක් ලබා දිය හැකිය," Kuzminskat පැහැදිලි කරයි. කෙසේ වෙතත්, ළමා කම්පනය ඇති රෝගීන්ට ප්‍රතිකාර කිරීමෙන් පසු අවශේෂ රෝග ලක්ෂණ ඵලදායී ලෙස කළමනාකරණය කිරීම සඳහා වැඩි සායනික අවධානයක් අවශ්‍ය වේ.

"ළමා කම්පනය ඇති පුද්ගලයින් සඳහා තවදුරටත් අර්ථවත් ප්‍රගතියක් ලබා දීම සහ ප්‍රතිඵල වැඩිදියුණු කිරීම සඳහා, දිගුකාලීන ප්‍රතිකාරවල ප්‍රතිඵල සහ ළමා කම්පනය එහි දිගුකාලීන බලපෑම් ඇති කරන යාන්ත්‍රණයන් පරීක්ෂා කිරීම සඳහා අනාගත පර්යේෂණ අවශ්‍ය වේ," Kuzminskate පවසයි.

දෛනික කාර්ය සාධනය

අධ්‍යයනයට සම්බන්ධ නොවූ ප්‍රංශයේ ටූලූස් විශ්ව විද්‍යාලයේ ඇන්ටොයින් ඉරොන්ඩි මෙසේ ලිවීය: “සාක්‍ෂි මත පදනම් වූ මනෝචිකිත්සාව සහ ඖෂධීය ප්‍රතිකාර මගින් රෝග ලක්ෂණ වැඩි දියුණු කිරීම සඳහා උපකාර කළ හැකි බවට ළමා කම්පනයෙන් පෙළෙන රෝගීන්ට බලාපොරොත්තු සහගත පණිවිඩයක් ලබා දීමට අධ්‍යයන ප්‍රතිඵල අපට ඉඩ සලසයි. මානසික අවපීඩනයෙන්.

"නමුත් ළමා කම්පනය සායනික ලක්ෂණ සමඟ සම්බන්ධ විය හැකි බව වෛද්‍යවරුන් මතක තබා ගත යුතු අතර එමඟින් සම්පූර්ණ රෝග ලක්ෂණ ප්‍රතිකාර වෙත ප්‍රවේශ වීම වඩාත් අපහසු විය හැකි අතර එය දෛනික ක්‍රියාකාරිත්වයට බලපෑමක් ඇති කරයි."