අපි විනාශ වීමේ අනතුරේ!!!!!!

නැත, මිලියන ගණනක් මිය ගිය සහ තවත් අය අවතැන් කළ පරිසර දූෂණය සහ ගෝලීය උණුසුම පිළිබඳ ගැටළුව ගැන සෑම දෙනාම කතා කිරීමට පටන් ගත් නමුත්, ඔබත්, ඔව්, ඔබත් අතුරුදහන් වීමේ අවදානමක් ඇති බව ඔබ දන්නවාද, අප ජීවත් වන ලෝකය මෙන්, අපි ඔබට කියමු, ,, විද්‍යාඥයින් ප්‍රකාශ කළේ වනාන්තර සහ කාන්තාර දේශගුණික විපර්යාස හේතුවෙන් ඉදිරි සියවසේදී ලෝකයේ මූලික වැදගත් පද්ධති "දැවැන්ත පරිවර්තනයකට" ලක්විය හැකි බව ප්‍රකාශ කිරීමෙන් අනතුරුවයි.

එක්සත් ජනපදයේ නිරිතදිග ප්‍රදේශයේ වෙනස්කම් වාර්තා වීමට පටන් ගෙන ඇති අතර, විශාල වනාන්තර විශාල ප්‍රදේශයක් පුරා මහා පරිමාණ ගිනි හටගනී.

මීළඟ ශතවර්ෂයේ හෝ සියවස් එකහමාරක කාලය තුළ, මෙම වෙනස්කම් තෘණ සහිත තැනිතලා (සැවානා) සහ කාන්තාර දක්වා ව්‍යාප්ත වනු ඇති අතර, අත්‍යවශ්‍ය පද්ධතිවලට බලපාන අතර, විශේෂයෙන් එක්සත් ජනපදයේ සහ යුරෝපයේ සතුන් සහ ශාක වලට තර්ජනයක් වනු ඇත, "විද්‍යාව" සඟරාවේ ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද අධ්‍යයනයට අනුව. ".

"දේශගුණික විපර්යාස පාලනයෙන් තොර නම්, අපේ ලෝකයේ ශාක අද ඔවුන් කරන දේට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් වනු ඇත, එය ලෝකයේ විවිධත්වයට විශාල තර්ජනයක් එල්ල කරයි," හි පරිසර හා තිරසාර පාසලේ පීඨාධිපති ජොනතන් ඕවර්බෙක් පැවසීය. මිචිගන් විශ්ව විද්‍යාලය.

අධ්‍යයනය පදනම් වී ඇත්තේ වසර 21 කට පෙර අවසන් අයිස් යුගයේ අවසානයේ පෘථිවියේ උෂ්ණත්වය සෙල්සියස් අංශක 4 සිට 7 දක්වා ඉහළ ගිය අවධියකට අදාළ පොසිල සහ උෂ්ණත්ව වාර්තා මත ය.

ප්‍රවීණයන් අවධාරණය කළේ මෙම පුරාණ උනුසුම් වීම ස්වාභාවික උච්චාවචනයන් සහ බොහෝ කාලයක් පුරා සිදු වන නිසා ඉදිරි දැක්ම ප්‍රවේශම් විය යුතු බවයි.

එක්සත් ජනපද භූ විද්‍යා ආයතනයේ නිරිතදිග දේශගුණ අනුවර්තන මධ්‍යස්ථානයේ අධ්‍යක්ෂ ස්ටීවන් ජැක්සන් පැවසුවේ, “අපි කතා කරන්නේ මීට පෙර වසර දස විසි දහසක් දක්වා කාලය තුළ සිදු වූ සහ දැන් සියවසක් ඇතුළත සිදුවනු ඇතැයි අපේක්ෂා කරන සමාන වෙනස්වීම් ගැන ය. දෙක." පරිසර පද්ධති ඔවුන්ගේ අනුවර්තනය වේගවත් කළ යුතුය.

අඩවි 600 කින් පමණ ලබාගත් දත්ත පදනම් කරගෙන සිදු කරන ලද ඔවුන්ගේ කාර්යය මෙම ක්ෂේත්රයේ මෙතෙක් සිදු වූ වඩාත්ම විස්තීර්ණ බව විද්යාඥයින් සලකයි. ඇන්ටාක්ටිකාව හැර අනෙකුත් සියලුම මහාද්වීප එයට ඇතුළත් විය.

උතුරු ඇමරිකාව, යුරෝපය සහ දකුණු දකුණු ඇමරිකාවේ මධ්යම සහ ඉහළ උන්නතාංශවල ප්රධාන වෙනස්කම් නිරීක්ෂණය විය. මෙම ප්‍රදේශ අයිස්වලින් වැසී ඇති අතර දේශගුණයේ වර්ධනයත් සමඟ අනෙක් ප්‍රදේශවලට වඩා උෂ්ණත්වය ඉහළ ගොස් ඇත.

හරිතාගාර වායු විමෝචනය 2015 පැරිස් ගිවිසුමේ සීමාව ඉක්මවා නොයන්නේ නම්, "වෘක්ෂලතා ආවරණය මහා පරිමාණයෙන් වෙනස් වීමේ සම්භාවිතාව 45% ට වඩා අඩු වනු ඇති" බව විද්‍යාඥයින් වාර්තා කරයි. නමුත් කිසිදු උත්සාහයක් නොගන්නේ නම්, සම්භාවිතාව 60% ට වඩා වැඩි වනු ඇත.

මෙම වෙනස වනාන්තරවලට පමණක් නොව, ජලය සෑදීමේ චක්‍රයට ද බලපානු ඇත.