මානුෂීය තානාපති, ළමා රිටාජ් අල්-ෂෙරිගේ මරණය

දුක්බර හඬින් සහ වේදනාවෙන් සහ ඉන්ද්‍රජාලිකයන්ගේ කඳුළුවලින්, දරුවාගේ පියා, රිටාජ් අල්-ෂෙහ්රි, මනුෂ්‍යත්වයේ තානාපතිවරයා වන තම දියණිය ගැන වැලපෙමින් මෙසේ පැවසීය: “දෙවියනේ, ඔබ මිනිසුන්ට ආස්වාදයක් ලබා දුන් පසු, ඇය වෙන්වීමේදී අපගේ ඉවසීම ගැන අපි ඔබට සාක්ෂි දෙමු. ඇයගේ කතාව සහ අධිෂ්ඨානය සමඟින්, ඇයගේ දුර්ලභ රෝගයේ දුෂ්කරතාවය ජය ගැනීම.

Al-Shehri Al-Arabiya.net වෙත සිය කතාවේදී මෙසේ පැවසීය: රිටාජ් මිය ගියේ වසර 14 ක් තිස්සේ ශරීරයේ ඇති වූ දුර්ලභ සාමාන්‍ය රෝගයකින් පීඩා විඳීමෙන් පසුව, එය සුව කළ නොහැකි අතර, මුළු ශරීරයේම සහ තයිරොයිඩ් ග්‍රන්ථියේ වර්ණකය වෙනස් කරන්න.

ඇයගේ ජීවිතය “දුක් විඳීම” ලෙස විස්තර කරමින් ඔහු මෙසේ පැවසීය: ඇයට වයස මාස 9 සිට ඇය අධික උෂ්ණත්වයකින් පීඩා විඳි අතර රෝහල සමාලෝචනය කිරීමේදී රෝගය අනාවරණය වූ අතර තත්වය භයානක බව ඔහුට දන්වා ඇති අතර ඇය විජලනයෙන් පෙළුණු අතර එතැන් සිට ඇගේ ගමන ආරම්භ කළේ වේදනාවෙන් සහ පවුලේ අයගේ දුක් වේදනා සමඟ ඇයව සමනය කිරීමට උත්සාහ කිරීම, ඇයව එක් රෝහලකින් තවත් රෝහලකට ගෙන යාම සහ මෙම රෝගය ඇති වන තෙක් වේදනාව සහ පරීක්ෂණ වලින් දිගු ගමනක්, ඇගේ ජීවිතය නිමක් නැති දෙයක් බවට පත් කළේය. කරදර.

ඔහු තවදුරටත් මෙසේ පැවසීය: "ඇයගේ කතාව සමාජ මාධ්‍යවල ප්‍රකාශයට පත් කිරීමට අපට කිසිදු අවශ්‍යතාවයක් නොතිබුණි, නමුත් සිනහවක් සිටුවීමට ඇයගේ අවධාරනය නිසා ඇය මිනිසුන්ට සම්ප්‍රේෂණය කරන මානුෂීය පණිවිඩය අගය කරමින් සහ ගෞරවයෙන් ඇයට අපගේ මුළු ශක්තියෙන් සහයෝගය ලබා දුන්නා. කියන්න: මම ශක්තිමත් පුද්ගලයෙක්, පුද්ගලයෙකු සිටගෙන නොසිටින්නේ ඔහු ඉදිරියෙහි යමක් තිබේ, ආබාධිතයා බුද්ධිමය ආබාධිතයෙකි, අවසානයේ දෙවියන් වහන්සේ මෙම රෝගයෙන් මාව සුව කරනු ඇත, සහ මම තත්වයක සිටියහොත් හැඬීම සහ දුක, එය මට උදව් කරන්නේ නැත.

 මුල සිටම දුක් විඳීම

රිටාජ් වෙනත් දරුවන් මෙන් ජීවත් වූයේ නැත.ඔක්සිජන් බටය ඈට සවිකර තිබුණේ සෙල්ලම් කිරීමටත් සෙලවීමටත් ඉඩ නොතබමිනි.එසේ වුවද ජීවන සටනේ මුරණ්ඩු වූ ඇය ඇගේ පණිවිඩය එවූයේ සුදු පරෙවියන් සහ සිනහවේ සහ බලාපොරොත්තුවේ පණිවිඩය. රෝගය ඇගේ ජීවිතයට සහ ඉගෙනීමට බාධා කළද, ඇය ඉවසිලිවන්තව හා බලාපොරොත්තුව පතුරුවා හැරියේය.

රිටාජ්ගේ පියා මොහොතකට කතා කිරීම නැවැත්තුවේ, හද කම්පාවෙන් සහ වේදනාවෙන් කඳුළුවලින් මිදීමට, නැවත පැමිණ යාච්ඤාවක් කිරීමට: දෙවියන් වහන්සේ ඇයව ස්වර්ගයේ ඉහළම පාරාදීසයේ සෑදුවා.

මොනවා උනත් එකට

ඔහු තවදුරටත් කියා සිටියේ, “ඇය දින 25 ක් කෝමා තත්වයේ සිටි නිසා මට ඇගේ කටහඬ ඇසෙන්නට තිබුණා නම් හොඳයි, එක් අවස්ථාවක ඇය හදිසියේම අවදි වී මට සහ ඇගේ මවට ඇඟිල්ල දිගු කළා, ඇය අපි එකට ඉන්නවා එපා කියනවා වගේ. සිදු වූ දෙය කුමක් වුවත්, අප ඇය අසල සිටීම ගැන ඇය සතුටු විය, එය අප ඇයට භාර දුන් අවසාන අවස්ථාව එයයි, අපි අවසන් සිනහව දුටු අතර ඇය කෝමා තත්වයට පත් විය."

ඔහු සිය කතාව අවසන් කළේ මෙසේය: “ඇය ඔක්සිජන් හිඟයකින් පෙළුණු නිසාත්, කෘත්‍රිම ශ්වසනයෙන්, නාසයේ සහ කෝඨරකවල දැවිල්ලෙන් දැඩි ලෙස පීඩා වින්ද නිසාත්, වේදනාකාරී හා දුක්ඛිත දේවල් සහ විස්තර නිසාත් අපි ඉවසීමෙන් සහ විපාක ලබමු, නමුත් ඇය සෑම තැනකම සිනහවක් රෝපණය කළාය. , දෙවියන් වහන්සේ ඇයට සමාව දෙන අතර, ඔහුගේ නියෝගය සහ ඉරණම සඳහා දෙවියන් වහන්සේට ස්තුති කරයි.