Духтари сурияги, ки хохараш Амираро химоя мекард

Духтари суриягие, ки хоҳарашро ҳифз кард ва ҷаҳонро гиря кард, як малика ва ятим аст, зеро дар рӯзҳои ахир наворҳои зиёде паҳн шудааст, ки наҷоти наҷотёфтагон аз зери харобаҳои хонаҳояшон пас аз заминларзаро нишон медиҳад.

Оқибатҳои харобиоваре, ки ба Туркия ва Сурия зарба заданд.

Процесси аз харобахо озод кардани онхо аксар вакт душвор буд ҳуҷҷатгузорӣ Дақиқаҳо ва соатҳо интизори наҷоти онҳо мебошанд

аз ҷониби наҷотдиҳандагон.

Шояд навори духтари суриягӣ, ки ҳангоми дар зери харобазор мондан сари хоҳарашро ҳифз мекард, яке аз таъсиргузортарин наворҳо буд.

Дар он ҷо вай наҷотдиҳандаро даъват мекард, то онҳоро берун кунад ва ба ӯ гуфт: «Амак, танҳо ба ман нигоҳ кун. Бо огоҳии ту аз ҳар чизе, ки мехоҳӣ, ман хизматгори ту ҳастам».

Кормандони мудофиаи шаҳрвандӣ ба наҷот додани духтарча ва хоҳари ӯ муваффақ шуданд, аммо волидони онҳо аз заминларза наҷот наёфтанд.

Шоми ҷумъа, гурӯҳи волонтёрони Мулҳам аксҳои ахири духтарча ва хоҳарашро нашр кард, ки дар бемористон дар шимоли Сурия эмин ва хуб ҳастанд.

Яке аз ихтиёриёни даста инчунин аксҳои иловагии духтари суриягиро дар бистар дар бемористон бо холааш ва бозичаҳои зиёде дар назди ӯ нашр кардааст.

Аммо дар чеҳрааш андӯҳ намоён буд, ҳарчанд то ҳол аз марги волидонаш ба ӯ хабар нарасидааст.

Духтари сурияги дунёро гиря кард

Ба ӯ гуфтанд, ки онҳо дар беморхонаи дигар ҳастанд.

Кӯдак низ тоҷи пластикӣ дар бар дошт ва ихтиёрӣ дар зери расм навишт: «Ана, амак..Шумо малика шуда истодаед..

Мо ҳама хизматгорони ту ҳастем,” бо ишора ба пешниҳоди ӯ ба ҳайси хидматгор барои наҷотдиҳанда барои берун овардани вай аз зери харобаҳо.