Таҳқиру иттиҳомоти нангин алайҳи сайёраи Умми Кулсуми Шарқӣ ва доғдор кардани обрӯи ӯ ва хонаводааш посух медиҳад.

Довидар гуфт, ки шакли зани марҳум, ба қавли ӯ, «парешон» аст ва ишора кардааст, ки ӯ бо шоири Ромӣ бо як мантиқи вижа бархӯрд кардааст.

Вай робитаи дугонаро муносибати гург бо сайдаш тавсиф кард ва Дэвидар Умми Кулсумро «худпараст» тавсиф намуда, гуфт, ки вай Ромиро, ки бо у ба таври ошикона ва девонавор муомила мекард, даст задаст.

Шоми ҳунарӣ шӯру ғавғоеро ба вуҷуд овард ва ҳамлаи бузурге ба Иттиҳоди нависандагони Миср кард, ки Синдикати мусиқачиёнро водор кард, ки ба хатти буҳрон ворид шавад ва изҳороте нашр кард, ки дар он таъйид кардааст, ки дар канори ҳар як мутакаббир, бадкор ва дасисакор хоҳад буд. чустучу мекунад ва хамаи кушишхои вайрон кардани мерос ва рамзхои бадеиро, аз кабили сайёраи Умми Кулсуми Шаркиро, ки вай миллати арабро хар мох дар дили як одам муттахид мекард, махкум мекунад.

Синдикат таҳқири шоирони Мисрро, ки дар виҷдони тамоми мисриҳо ва арабҳо, аз ҷумла шоир Аҳмад Рамӣ, Аҳмад Шавқӣ ва Аҳмад Шафиқ Камел, ки аз суханони шоир таъсир карда буд, ҷой доштаанд, маҳкум кард.

Баъдан шоир барои гуноҳе, ки нисбат ба Умми Кулсум ва шоир Аҳмад Ромӣ карда буд, узрхоҳӣ намуда, гуфт: «Ман кистаам, ки дар баробари зани овозхони араб Умми Кулсум хато кунам? Ва ман кистаам, ки ҳатто шоиреро, ки дар бораи ӯ мақолаҳо навиштаам, ки муҳаббат ва эҳтироми ман ба ҳунари ӯ ва профессори наслро тасдиқ кардаам, интиқод кунам?».