Ҳаракатҳои бадани шумо он чизеро, ки дар дохили шумост, бидуни сухан ошкор мекунанд

Ҳаракати ҳалқа ё гулӯ:

Вақте ки мо дастро то сатҳи гӯш мебарем, ин баёни хиҷолат ва нигаронии мо аз сухане, ки мешунавем, гӯё мо мехоҳем, ки худамонро аз сухани дурушт боздорем ва ё хоҳиши фаврӣ дорем, ки онро нашунавем.

Лаб газидан:

Мо худро маҷбуран аз гуфтани чизе монеъ мешавем, ки гӯё калимаҳоро фурӯ бурда истодаем ва вақте ки ин ҳаракат ба як одати доимӣ табдил меёбад, аз муқовимат ба эҳсосоти дохилӣ шаҳодат медиҳад.

Ҳангоми сухан гуфтан дастҳоро нигоҳ доред:

Ҳаракате, ки ба маънии майли фаврӣ барои дифоъ аз худ ва ҳифзи он аз вокунишҳое, ки метавонад тарафи дигарро ба ташвиш орад ва чизеро, ки метавонад ба худаш халал расонад, пахш кунад.Ин ҷунбиш ҳамчунин аз он шаҳодат медиҳад, ки сухангӯ ҳангоми хитоб ба дигарон хеле шармгин аст ва худро идора карда наметавонад.

Ҳангоми сухан гуфтан дастҳоро ба ҷайба гузоштан:

Ҳаракате, ки мавқеъи мушаххасро дар муқобили тарафи дигар ва хоҳиши фаврӣ барои ошкоро нагуфтани бо ӯ ва ошкор кардани он чӣ дар рӯҳ аст. Ин як ҳаракати даъват, ғурур ва муқовимат аст.

Пахши ангушт:

Ин як ифодаи асабоният нест, чунон ки баъзеҳо бовар доранд, ба қадри он ки он як вокуниши табиии фаврӣ ба он чизест, ки дар гирду атрофамон рух медиҳад, хоҳ ҳодисаи ба наздикӣ бошад ё ҳодиса. Кушиши мо барои баён кардани хохиши худ барои хотима додан ба вазъият ё тезонидани он ва ё баръакс, кушиши ором кардани вазъият.