Çiçek

Ama çiçek kendi kendine kıvrılmadı, solmadı, her şey soğukken, soğuk dikenler, soğuk çimenler bir gölgeydi, değildi, düşmek ya da toz olmak..

Güneşin izinden yürüyor, doğarsa doğuyor, batıyorsa batıyor, bulutları rahatlatıyor, bulutların arasında dönüyor, kırılgan bir ruh gibi dans ediyor, kırılgan bir yolda, yumuşak dikenlerdi, alev değildi. ışık, durgun bir denize bakan bir pencere kadar narin değildi..

Güneşin perdelerdeki tüyleri onu memnun etti, taze hayatta kalan bir ruhu kopardı ve etrafına sardı, asla acıtmayan yumuşak dikenlerdi.