צובראכן הארץ

אי ך בי ן אװע ק אויפ ן צוג ן פו ן אײנזאמקײט , מי ט א צעבראכענע ר האר ץ או ן א צעבראכענע ר קאפ , װא ס הא ט זי ך צובראכ ן מײ ן האר ץ או ן געמאכ ט ד י לא ך װא ס ע ס הא ט זי ך אי ן געגראב ן מי ך קװעטש ן או ן מי ך ארומגענומע ן מי ט שװארץ .

מייַן ימאָושאַנז זענען פול מיט געדאנקען און ימאָושאַנז וואָס איך וואָלט קיינמאָל קענען צו צוריקקריגן ער איז געווען באַגראָבן אין מיר, ווו איך באשאפן אַ בילד פון אים וואָס גלייַכן מיין נשמה, מאכן מיר אַ שטראַל פון ליכט פליענדיק אין די זייַענדיק פון זיין נשמה. דערווייל בין איך געווארן זייער גלייַכגילטיק צו מענטשן איך וויין נישט פיל, און איך נאָר פילן די הימל איך קוק אויף די ראָודז און איך פאַרפעלן קיין איינער פילן לאָנגס פֿאַר מיר איך נעמען בילדער פון באַסיל, געל דזשאַסמינע און קאַקטוס און די פאַרביק ליליעס ווי אויב זיי זענען מיין גאַנץ לעבן.

איך האלטן בלומען אין מיינע העפטן וואו איך פארגעסט נישט זיי צו פארגעסן, אדער פארגעסן זייערע צורה, איך בעט זייער שטארק צו גאט אז ער זאל זיך בארואיגן.
יעצט נאכדעם וואס איך האב אים פרובירט ארויסצוציען פון מיינע טיפענישן, און אים ארויסצוכאפן יעדעס מאל ווען ער האט אים פון מיר גענומען, פרוב איך אים נאך צו פארגעסן, פארגעסט אלעס וואס איך בין דורכגעלאפן וואס האט וויי געטאן א גוטע נשמה וואס האט נאר געוואלט צו לעבן אין שלום.