קריסאַנטאַמאַם אָראַ

די פינגער פון די הענט זײנען געװען זײער װײס, ער האט געהאט א גרויםע פלײצע, און ער האט געהאט א פארשלאפענע אויג און אן אויג, װאם האט נישט געװאוםט, װאס איז שלאף, ער האט געהאט עטליכע קרייזן איבערן קאפ, א לײזער־קרײז, װאם האט מיך געמאכט א בענקשאפט צו דעם קאפ. ארץ הזיתים, א קריזאנטהום קרייז, וואס האט מיר געפיהלט ווי ער איז געווען א טאטע וואס איז קיינמאל נישט געשטארבן, און א לוירע קרייז וואס האט מיך געפיהלט בענקשאפט צום ארץ הזיתים, א ליכט וואס באלויכט אלע מיינע אומגליקליכע טעג, נעמט אוועק מיינע אנטוישונגען אין א ים וועמענס טיפקייט איז אן אומענדליכע, האט א האלא ווי די פליגלען פון מלאכים, נייעט מיר א ווייסן גן עדן, אדער אפשר א רויטע וואל מאַנטל וואס איך האב געוואונטשן פאר איין טאג, אדער אפשר א מאלבערי וואל שאל וואס איך האב געהאפט אז איך זאל טראגן איין ווינטער.

ער האָט אַ גאָמבע פֿון וואַטע װאָלקן, װײַס װי קאַנאַדישער שניי, און אַ אָראַ פֿון מוזיק, ער זינגט צו מיר װאָס ער האָט ליב, װען מיר זײַנען אין אונדזער קלײן שטיבל. ער האט אַ אָראַ פון ליבע, אַזוי קיין איינער זעט ווען די אַרומנעמען איז דער אָנזאָג פון אומשולדיק קשר. ס׳האט א אורה פון טהרה, װי גאט װאלט אים פארפאםט מיט זמזם װאםער.

ער האט אַ אָראַ פון ערלעכקייט, ערלעכקייט טוט נישט שאַטן. ער האָט אַ אָראַ פֿון טרערן, ער וויינט צו מיר אַ סך, און זײַנע קליינע פֿינגער ווישן דאָס שלאָפֿלאָזע אויג.

ער האָט אַ אָראַ פון טרויער, און ער קען נישט לעבן אָן איר, ווי טרויעריק לאָקערט אַרום מיר ווי אַ פייע, וואָס האָט זיך פאַרלוירן אין איר עלנטן וואַלד.
ער האט די אָראַ פון אַ ווייַס ליליע, איך וואַסער עס ווען ער וויינט.
עס האט אַ פאַרפאַלן אָראַ וואָס איך געפֿינען אין די קעלער ווען איך פאַרלירן עס.
און ער האט מיר.
אַ אָראַ פון אייביק ניצל, איך דריי און דריי, די היימלאַנד דרייט זיך, בענקשאַפט קרייזן, און די נשמה שוועבט אויף דער לופט.