Dyma'r cam lle nad ydych chi'n amgyffred bod hyn yn digwydd, ac rydych chi'n glynu wrth y “gobaith o ddychwelyd fel y digwyddodd i chi o'r blaen..!

ac yna llwyfan..

A dyma'r cam pan rydych chi'n sicr eich bod chi wedi gwneud camgymeriad ac na ddylech chi fod wedi canolbwyntio arno i'r fath raddau ... a bod yn rhaid i chi gael gwared ar ei gariad am byth..!

Sy'n deimlad sy'n dod atoch chi o bryd i'w gilydd ... sy'n mynd â chi i geisio mynd yn ôl ... ac rydych chi'n bwriadu maddau pechod "anfaddeuol".

Rydych chi'n ceisio argyhoeddi eich hun mai chi sydd ar fai, ac mai ef yw'r unig un sy'n edrych fel chi, yna rydych chi'n ffraeo â chi'ch hun ac yn ei chyhuddo o fod yn wan, yna rydych chi'n dyheu ac yn cael eich anwybyddu, yna rydych chi'n beio'ch hun eto.

Dyma'r un lle rydych chi'n dod i arfer ag unigedd, tristwch ac awydd am unigrwydd, a pheidio â theimlo gwerth pethau na bywyd yn gyffredinol, ac mae popeth o'ch cwmpas i'w weld wedi pylu.

Felly rydych chi'n dod yn agosach at bobl ... rydych chi'n dod yn gymdeithasol, rydych chi'n gweld pethau na wnaethoch chi eu gweld, rydych chi'n breuddwydio am well yfory, ac rydych chi'n edrych â llygad newydd ar bethau ...

Dyma sy'n dod â chi i'r cam adfer.

Ac yma ni chei gasau y person hwnnw; I'r gwrthwyneb, byddwch yn dymuno'n dda iddo, yn dymuno'n dda i chi'ch hun, ac yn dechrau chwilio'n eiddgar am brofiad go iawn ac nad yw'n anghyflawn...!

A lle mae'r person yn diflannu o'ch cof yn barhaol... Gyda llawer o bryderon a thrafferthion bywyd, ac mae'n digwydd un diwrnod eich bod chi'n mynd i mewn i'ch cyfrif Facebook ac yn dod o hyd i gyhoeddiad a ysgrifennwyd gennych bum mlynedd yn ôl yn mynegi faint rydych chi'n colli'r person ...

Rydych chi'n gwasgu'ch ymennydd fel pe bai'n lemon yn ceisio cofio o leiaf rhywbeth am ei enw; Ond yn ofer."

.

“Nid haerllugrwydd na haerllugrwydd ydoedd, diffoddiad ydoedd.”